Úrval - 01.06.1967, Qupperneq 69

Er mönnum hcettara við heilsutjóni eða dauða á einum
tíma dags heldur en öðrum, ef þeir verða fyrir
skakkaföllum? Ef svo er, vceri þá liægt að forðast
þau hetur en gert er, þannig að síður
sé hætta á þeirn, þegar þau þolast verr?
Rannsókn á
viðbragðshæfileikum
andarískur eðlisfræð-
ingur, búinn tækjum
eins og geimfari, lenti
með þotu á flugvellin-
um í Manila. Nokkrir
læknar tóku þegar að rann-
saka viðbragðshæfileika hans og
vald yfir hreyfingum sínum. Sam-
tímis fór fram samskonar rannsókn
á félaga hans í Rómaborg, hinumeg-
in á hnettinum. Báðir voru óstyrkir
og riðandi eftir lendinguna. Tækin
sem tengd voru líkama þeirra, jafnt
sem beinar spurningar, sýndu að
þeir voru ekki einu sinni færir um
um að leysa einfalt samlagningar-
dæmi. Hvernig hafði flugferðin ork-
að á þessa bráðsnjöllu eðlisfræðinga?
Við það að flytjast svo snögglega
milli fjarlægra staða á jörðinni, sem
eru mislangt komnir á daglegum
snúningi hennar, hafði tímaskyn
þeirrá ruglazt.
Hver maður hefur sitt tímaskyn
og í hverri lifándi veru er slíkt
skyn. Þegar tírnaskynið fer út um
þúfur getur það valdið sjúkleika.
Sama meðalið getur skaðað eða gert
gagn, allt eftir því, hvernig inntök-
um er háttað miðað við tímaskyn
mannsins. Þetta hefur einnig þýð-
ingu í sambandi við suma ofnæmis-
sjúkdóma og geðsjúkdóma.
Atvinnuflugmaður á þotu fer oft
yfir fjögur eða fimm tímasvæði á
sama flugi. Menn hljóta því að
spyrja, hvort líkaminn hafi nokkrar
varúðarráðstafanir við þeim trufl-
67