Úrval - 01.12.1974, Síða 43

HVERNIG TEDDYBANGSINN VARÐ TIL
41
sinna í Lederstrasse. Saumastofan
gekk bærilega og gaf af sér fyrir
daglegu brauði. En það leið langur
tími milli pantana á barnafötum,
pilsum og borðdúkum úr filti.
Börnin komust fljótt upp á lag með
að smeygja sér inn í búðina henn-
ar og hlusta á ævintýri, litla sauma
konan sagði framúrskarandi vel
frá.
Venjulega fjölluðu sögur hennar
um dýr, og börnin vildu sjá þessi
dýr. Og dag einn, árið 1880, varð
Gréta frænka í fyrsta skipti við
bón þeirra. Hún var búin með dags-
verkið og nokkrar hvítar filtpjötl-
ur höfðu gengið af. Úr þeim bjó
hún til glaðlegan, skýrteygan fíl,
sem hún tróð út með tuskuafgöng-
um. Að lokum saumaði hún bláan
söðul á hann. Börnin urðu hrifin
og þrábáðu um meira af leikföng-
um.
Það leið ekki á löngu, þar íil
Margarete notaði alla sína frítíma
í að búa til dýr, og hún fór að velta
fyrir sér hvort fleiri börn kynnu
ekki að hafa gaman af þeim. Fritz
bróðir hennar tók pokafylli af leik-
fangadýrum og fór með þau á mark-
að í nágrannabæ. Fyrir kvöldið
hafði hann selt þau öll.
Eftirspurnin jókst, nágrannabæ-
irnir sendu inn pantanir í stríðum
straumum og smám saman óx iðn-
aðurinn. Hún bætti við saumakon-
um og Margarete sjálf hafði sitt
vissa sæti við tndann á löngu vinnu
borði. 1886 framleiddi verkstæðið
yfir 5000 uppstoppaða fíla fyrir ut-
an fjölda annarra dýra - — apa,
asna, hesta, grísa og kameldýra.
Brátt gat Margarete flutt sig í
stærra húsnæði í Múhlstrasse, sem
árið 1947, á hundrað ára ártíð
hennar, var gefið nafnið Margarete
Steiff Strasse.
Gréta frænka, eins og börnin
kölluðu hana, var alltaf boðin og
búin, ef veikindi herjuðu á aðra,
en aldrei kvartaði hún yfir bæklun
sinni. Ef barn einhverrar sauma-
konunnar var veikt, sá hún alltaf
um, að það fengi leikfang. Á hverju
vori stóð hún fyrir skógarferð fyrir
börnin í bænum og á hverjum jól-
um var stórt jólatré sett upp í
saumastofunni með hrúgu af gjöf-
um undir.
Smám saman vöktu leikföng
Margarete Steiff athygli í öðrum
löndum. 1893 var úrvalið af dýrun-
um orðið svo mikið, að hún gat
sent út lista yfir þau, og sama árið
leigði hún sýningarbás á Leipzig-
sýningunni.
Og eftirspurnin jókst. Langt fram
yfir getu verkstæðisins. Margarete
varð að senda verkefni í heima-
vinnu. Sjálf hafði hún nóg að gera,
þeysandi um bæinn í hjólastólnum.
Hún vakti yfir framleiðslunni og
sá um framkvæmdaatriði. En svona
gat það ekki gengið lengi. Hún
varð að hafa almennilegt húsnæði.
1903 var byggð verksmiðja, sem er
enn í gangi — furðulega nýtísku-
leg bygging, með miklu af stórum
gluggum.
Árið 1903 urðu þýðingarmiklir
atburðir á ýmsum sviðum. Leik-
fangaiðnaðurinn krafðist stöðugt
nýrra hluta. Þetta ár byrjaði Rich-
ard frændi hennar og fjórir bræð-
ur hans að vinna hjá hinu blómstr-
andi fyrirtæki föðursystur sinnar,