Úrval - 01.12.1974, Qupperneq 61

PLEBANI LOGREGLUMAÐUR . . .
59
Diegel í alls konar braki. Hann var
að rísa upp með rúmlega 200 hundr-
uð punda skrokkinn á herðunum,
þegar dekk af trukki sprakk og
stykki úr því lenti á bakinu á hon-
um. Hann datt og lenti ofan á Bill
Diegel. Hann fann þreytuna og ótt-
ann steypast yfir sig: „Leggstu
niður og vertu kyrr.“ Þetta var
regla, sem þeim hafði verið kennd
í stríðinu, þegar allt var komið í
óefni. „Ekki hér, Plebani,“ sagði
hann upphátt. Lögreglumaðurinn
reis óstyrkur á fætur, þreif í háls-
málið á Diegel og neyddi sig til að
halda áfram með hann.
Þegar hér var komið sögu, var
önnur slökkviliðsdeild Kearney í
New Jersey komin á staðinn, og
slökkviliðsmennirnir flýttu sér til
hjálpar. Stanley Paradowski slökkvi
liðsforingi, greip í handlegginn á
Plebani. „Taktu þessu rólega,
drengur,“ sagði hann mildilega. ,,Þú
ert meiddur. Við skulum koma þér
í sjúkrabíl." Paradowski sá, að
skyrta unga mannsins var gegn-
vætt í blóði, hárið sviðið og and-
litið skærrautt af hitanum frá eld-
inum.
„Nei, nei-“ hrópaði Plebani. „Það
eru ennþá menn fastir. Ég þarf að
fá vökvatjakka."
Óþolinmæðin glampaði í augum
Paradowski. „Hvað þykistu vera?“
spurði hann.
„Plebani lögreglumaður, herra."
Paradowski bar höndina að húfu-
derinu með virðingu. „Gott, lög-
reglumaður," svaraði hann. „Vís-
aðu okkur veginn.“
Alveg fram í dögun, og lengur
þó, vann Plebani með slökkviliðs-
mönnunum og bjargaði fleiri öku-
mönnum úr vítinu. Hann tók sér
einu sinni hlé til að anda að sér
súrefni, og hélt svo aftur inn í bar-
dagann. Að lokum gaf Buriello
honum skipun um að setjast inn í
bíl og hvíla sig.
Nokkrum vikum seinna skrifaði
Frank Maggion, lögregluforingi,
skýrslu: „Plebani lögreglumaður,"
skrifaði hann, „hélt langt yfir þau
mörk, sem skilja á milli almennrar
skyldu og hetjuskapar í lögreglu-
störfum. Við mælum með því, að
hann hljóti umbun fyrir fágæta
hetjudáð sína.“
Það liðu enn fleiri vikur, áður
en kona Plebanis, Sharyn, las
þessa skýrslu og vissi söguna til
fulls. Allan daginn 24. október,
hafði hún beðið eftir því, að eigin-
maður hennnar kæmi heim og færi
með hana og Cornel yngri á
skemmtun, sem þau höfðu ætlað að
fara á. Hún náði ekki sambandi
við Plebani. Stöðin í New York
sagði aðeins, að hann væri ennþá
að rannsaka slys.
Sharyn og Cornel yngri fóru á
skemmtunina án hans. Þegar þau
komu heim kl. 10.30 um kvöldið,
var hann nýkominn úr baði og
hafði klætt sig aftur. Hann sat við
eldhúsborðið og var að fá sér kaffi.
Hún sá, að hár hans var sviðið og
andlitið rautt. Henni rann til rifja
útlit hans, og hún laut yfir hann
til að kyssa hann.
„Er allt í lagi með þig?“ spurði
hún.
„Svona nokkurn veginn,“ svaraði
hann þumbaralega. „Bara langur
dagur.“ *