Úrval - 01.12.1974, Síða 80

78
ÚRVAL
minnist þess, þegar afi hans lét
matardiska „vega salt“ á nefinu á
sér og sagði langar, bráðfyndnar
kímnisögur.
ÓVENJULEGUR. Faðir Nelsons
innrætti börnum sínum mikla
skyldurækni. „Ég get ekki hugsað
mér neitt síður ánægjulegt en ævi,
sem varið er til að dýrka ánægj-
una,“ sagði hann við þau. „Ég trúi
því, að í sérhverjum rétti felist
ábyrgð, í sérhverju tækifæri skylda
og með sérhverri eign fylgi skylda.“
Þar sem börn hans áttu meiri eign-
ir og höfðu meiri tækifæri en fólk
almennt, báru þau einnig meiri
ábyrgð og skyldur.
Nelson kann enn utan að margar
tilvitnanir úr biblíunni, sem hann,
systir hans og fjórir bræður þuldu
eftir minni á hverjum morgni í
bernsku sinni. Hann lætur nú tvo
unga syni í seinna hjónabandi sínu,
á sama hátt og hann gerði við fimm
börn sín í fyrra hjónabandi, lesa
bænir og fara með biblíutilvitnan-
ir á hverjum morgni.
Móðir hans, Abby Aldrich Rocke-
feller, stuðlaði að jafnvægi í fjöl-
skyldunni. Hún var kát og hjarta-
hlý kona. Eftirlætis tilvitnun henn-
ar úr biblíunni var á þá leið, að
guð krefðist þess eins af mannin-
um, að hann væri réttlátur og mis-
kunnsamur og auðmjúkur gagnvart
guði sínum.
Afi Nelsons, Nelson W. Aldrich,
var milljónamæringur og meðal
valdamestu manna í öldungadeild
Bandaríkjaþings í stjórnartíð Wood-
drow Wilsons. Hann er talinn hafa
verið forgöngumaður að nýskipan
bankakerfisins. Hann var ólíkur
Rockefellerunum gömlu í því, að
hann var gleðimaður, ferðaðist mik-
ið um heiminn og safnaði listmun-
um af atorku.
List er einnig tómstundaviðfangs-
efni hins núverandi Nelsons og eft-
irlæti við afslöppun. Hann er við-
urkenndur listþekkjandi, og hann á
eitthvert besta og stærsta safn nú-
tíma málverka og höggmynda, sem
til er.
Nelson Rockefeller er félags-
lyndur. Honum þykir vænt um
fólk, og hann nýtur boða, samtala
og dans, þótt dragi úr kröftum hans
um klukkan tíu á kvöldin, þar sem
hann er morgunhani. Þá fer hann
venjulega í rúmið.
Þrátt fyrir félagslyndið reykir
hann ekki, og létt vín fyrir mat og
ef til vill smáglas af víni með
kvöldverði er allt, sem hann lætur
í sig af áfengi.
Kaldhæðnin er mjög ríkjandi í
stjórnmálunum. Nelson Rockefeller
langaði löngum til að verða forseti.
Hann barðist fyrir því að verða
frambjóðandi repúblikana í þrjú
skipti, 1960, 1964 og 1968, en tap-
aði. Hann var alltaf talinn of frjáls-
lyndur og of sjálfstæður til þess,
að hægri armur flokksins gæti sætt
sig við hann.
Nú birtist hann sem einmitt rétti
samstarfsmaðurinn fyrir Ford for-
seta til að reyna að sameina Banda-
ríkjamenn og græða sárin, sem
Watergatemálið olli. „Helzta starf
mitt sem varaforseta," sagði hann,
„verður að aðstoða Jerry Ford á
allan hátt.“
☆