Úrval - 01.12.1974, Qupperneq 94

92
ÚRVAL
Hann ætlaði sér að ráðast inn á
yfirráðasvæði Comanche-Indíán-
anna, en þar voru hestar svo hundr-
uðum skipti.
ÞRÍR HUGRAKKIR MENN. Hann
skipulagði árásaráætlunina í allra
minnstu smáatriðum. Hann ætlaði
aðeins að hafa tvo stríðsmenn í
fylgd með sér. Og næstu daga,
meðan ættflokkurinn bar kjötið og
húðirnar af vísundunum heim til
Skröltormahæðanna, gaf hann nán-
ar gætur að þeim mönnum, sem
honum fundust vera álitlegastir til
þess að taka þátt í þessari hættu-
för. Hann útilokaði þá síðan hvern
af öðrum, því að við nánari athug-
un gerði hann ekki ráð fyrir því,
að þeir þyldu það ofboð.slega álag,
sem á þá yrði að leggja.
Smám saman beindist athygli
hans einna mest að ungum stríðs-
manni, Rauðnef að nafni. Hann var
fáorður og dauflegur og virtist ekki
hafa frjótt ímyndunarafl, en það
lék enginn vafi á því, að hann kunni
ekki að hræðast. Hann var þess
háttar ungur maður, sem hafði
ákveðið það á unga aldri, að hann
skyldi einhvern tíma verða ættar-
höfðingi. Og frá því augnabliki
höfðu allar persónulegar óskir hans
og þarfir orðið að víkja fyrir þess-
ari ákvörðun. Hann talaði af mikilli
alvöru, kinkaði kolli með gætnis-
legum svip, þegar eldri menn báru
fram uppástungur, og var mjög
virðulegur í framkomu í hvívetna.
Hann var þegar orðinn aðstoðar-
foringi, maður, sem óhætt var að
treysta, maður, sem mundi heldur
leggja líf sitt í sölurnar en að
bregðast trausti, vegna þess að
hans eigin hégómagirnd og stolt
leyfðu honum ekki að bregðast eða
mistakast.
Kvöld eitt hélt Halti-Bjór á fund
Rauðnefs og spurði hann: „Ertu
reiðubúinn að eiga aðild að miklu
afreksverki, sem ég hef í huga að
framkvæma, afreksverki, sem mun
verða til þess, að ættflokkur okkar
eignast hesta?“ Rauðnefur hugsaði
sig um svolitla stund, likt og Halti-
Bjór vissi, að hann mundi gera, en
svo svaraði hann: „Ég mundi gera
hvað sem væri til þess að ná í
hesta.“ Síðan gripu þeir um axlir
hvors annars þessari ákvörðun tii
staðfestingar.
Halti-Bjór tók nú að beina athygli
sinni að manni nokkrum, sem kall-
aður var Baðmullartrjáa-Hné. Hann
var gerólíkur Rauðnef. Hann var
feitlaginn, talaði mikið og var sí-
brosandi. En hann átti til að bera
eiginleika, sem var ómetanlegur í
svo hættulegri sendiför. Trú-
mennska hans var alger og óve-
fengjanleg.
Svo kom að þeim degi, þegar
sjálfboðaliðarnir þrír ákváðu að
leggja áætlun sína fyrir ættarflokks
ráðið. Og Halti-Bjór sýndi þá gætni
að fá Rauðnef það starf í hendur.
„Ef ættflokkur okkar fer allur suð-
ur á bóginn til árásar á Comanche-
mennina, verða þeir viðbúnir ár-
ásinni,“ sagði Rauðnefur. „Þá mun-
um við missa marga stríðsmenn og
munum ekki heldur ná mörgum
hestum. En við þrír ætlum okkur
að læðast suður á bóginn inn á
landssvæði Comanchemannanna.
Mistakist okkur að framkvæma