Úrval - 01.12.1974, Síða 113

HALTI-BJÓR
111
Bjór vissi það af hinu mikla blóð-
rennsli úr brjósti hans, að hann
hlyti að hafa drepist. Hann snar-
sneri hesti sínum við og þeysti að
Pawneemanninum, sem hafði skot-
ið Baðmullartrjáa-Hné. Hann greip
í rjúkandi byssuna báðum höndum,
og honum tókst að snúa hana úr
höndum óvinarins. Hann var á
slíkri þeysiferð, að honum tókst að
geysast í gegnum varnarlínu Paw-
neemannanna og komast aftur til
manna sinna.
,,Ég er með hana!“ hrópaði hann
og veifaði byssunni.
Þetta varð stríðsmönnunum í
vinstra fylkingararmi „Fólksins
okkar“ mikil hvatning, svo að þeir
gerðu nú samstillta árás á Paw-
neemennina, sem létu undan síga
hægt og bítandi. Þeir skutu af ann-
arri byssu á undanhaldinu, og þeim
tókst þannig að ná hestunum átta
og einnig hesti Baðmullartrjáa-
Hnés og komast yfir Suður-Platte-
ána með þá alla saman.
Hvorugt liðið hafði í rauninni
sigrað í bardaga þessum. „Fólkið
okkar“ hafði misst níu hesta, og á
slíku hafði það alls ekki efni. Og
Baðmullartrjáa-Hné var dauður,
þessi hugrakki maður, sem hafði
fengið fjölda snertihögga viður-
kennd. En yfirvofandi árás Paw-
neemannanna hafði verið hrundið.
Þeir höfðu misst tvo af mönnum
sínum og eina dýrmæta byssu.
Halti-Bjór sendi sendiboða á und-
an þeim til þess að tilkynna ættar
höfðingjunum, að „Fólkinu okkar“
væri óhætt að snúa aftur til gömlu
tjaldbúðanna. Þeir skoðuðu byss-
una gaumgæfilega, meðan þeir biðu
komu fólksins. Þeir höfðu séð járn
áður, og einnig höfðu þeir séð hnífa
úr járni, en þeir höfðu aldrei séð
slíkt magn af járni áður og aldrei
neitt svona haganlega unnið úr
málmi þessum. Þeir létu steinvöl-
ur detta niður í hlaupið og álykt-
uðu, að þeir breyttust þannig í ban-
væn skot. En þeir botnuðu ekkert
í skotútbúnaðinum. Hann var of
flókinn fyrir skilning þeirra.
Þegar tími var kominn til þess
að telja snertihögg hvers og eins
og fá þau staðfest, var það strax
samþykkt, að Halti-Bjór fengi við-
urkenningu á einu snertihöggi,
vegna þess að hann hafði snert
Pawneemanninn, sem hélt ábyss-
unni. En um kvöldið glataði hann
þessum heiðri, sem honum hafði
verið veittur. Þegar hann var að
virða Blálauf fyrir sér, sem var að
rteisa tjaldið þeirra, heyrði hann
skyndilega ógnvænlegt hljóð ná-
lægt henni. Hann skimaði í kring-
um sig æðislega og sá þá stóran
skröltorm, sem hafði hringað sig
og var í þann veginn að bíta Blá-
lauf. Halti-Bjór lét eingöngu stjórn
ast af eðlisávísuninni þessa stund-
ina. Hann lamdi skepnuna hvað
eftir annað með byssunni, sem hon-
um hafði nýlega tekist að ná í.
Nú safnaðist hópur manna um-
hverfis þau, og kona ein hrópaði:
„Halti-Bjór hefur drepið stóreflis
skröltorm." En þá bætti drengur
einn við: „Hann hefur brotið spýt-
una-sem-talar!“
Þögulir stríðsmenn söfnuðust
saman og störðu á Halta-Bjór, sem
stóð þarna og hélt í endann á hlaup