Úrval - 01.04.1976, Qupperneq 10

8
mennskuleysisins. ” Og brátt rak
hvað annað: Hvert tilfelli jók á
spennuna og gerði sitt til að honum
mistækist áfram. Að lokum gafst
hann upp. Kona hans stakk upp á
að hann skryppi til læknisins, en
hann neitaði því. ,,Það er ekkert að
mér. Ég hef bara unnið of mikið
undanfarið,” sagði hann.
Undir venjulegum kringumstæð-
um getur reyndur ráðgjafí í slíkum
málum ráðið fljótt og vel fram úr
vandanum. En Bill vildi ekki fara og
leita hjálpar eða viðurkenna, að eitt-
hvað gengi að honum.
„Þarna kemur líka til, hvernig
karlmönnum er kennt að hugsa
og haga sér,” segir hjúskaparsérfræð-
ingurinn Goidstein. ,,Það er ekki
gert ráð fyrir að karlmenn séu til-
fínninganæmir og hlýir í garð þeirra,
sem þeir umgangast — og ennþá
síður að þeir láti þessar tilfinningar
í ljósi. ’ ’ Þetta minnir mann á söguna
af gamla bóndanum í Vermont, sem
eftir fíörutíu ára hjónaband sagði:
,,Ég elska Sarah Jane svo mikið, að
stundum verð ég að taka á öllu til
að segja henni það ekki. ’ ’
Félagsfræðiprófessorinn Jack O.
Balswich, við háskólann í Georgíu,
hefur sérstaklega rannsakað þetta
fyrirbrigði. Hann segir: „Drengurinn
lærir í uppvextinum að líta á and-
legan styrk, hugsun, samkeppni og
framkvæmdasemi sem karlmannlega
eiginleika. Kvenleikinn er aftur á
móti mildi og þýðleiki. Foreldrar
kenna sonum sínum, að raunveru-
ÚRVAL
legur karlmaður láti tilfinningar
sínar ekki í ljósi.”
Ef drengur hefur einu sinni lært,
að hann eigi ekki að láta tilfinningar
sínar í ljósi, er ekki auðvelt fyrir
hann að snúa við. Það er því óhjá-
kvæmileg afleiðing að maður, sem á
í erfiðleikum með að koma tilfinn-
ingum sínum við sína eigin fjöl-
skyldu til skila, forðast að leita
hjálpar ráðgjafa. En hvernig er þá
hægt að fá mann, sem þarfnast
hjálpar, til að leita hennar?
Fjölskylduráðgjafar leggja áherslu
á, að menn leiti aðstoðar við réttar
kringumstæður. Eitt atriði, sem
nefna má, er vilji þeirra, sem nán-
astir em þeim er aðstoðarinnar þarfn-
ast, til að skilja, að erfiðleikar í
samskiptum manna em varla einum
að kenna, ef það er þá hægt að
kenna nokkrum um þá.
„Flest vandamálin, sem við eigum
við að etja,” segir Sherman ráðgjafi,
,,er ekki spurning um það, hvað eig-
inmaðurinn gerir, konan eða börnin,
heldur varða þau alla fjölskylduna.
Allir eiga þátt í því, hvert sem málið
er. Út frá því verðum við að ganga.
Ef konan hefur samband við okkur
fyrst, verðum við að hafa samband
við manninn, og í níu tilfellum af
hverjum tíu er hann fús til sam-
starfs.” Flestir sérfræðingar á þessu
sviði telja afar mikilvægt, að ráðgjaf-
inn geti haft samband við báða
hjónabandsaðilana, og margir halda
því fram, að annað sé ekki hægt.
„Vandamál konunnar eru lika oft