Goðasteinn - 01.09.1966, Blaðsíða 6

folöldum, en hrossið, sem ég reið, var fylfull hryssa, komin að
köstum. Lítill sómi þótti mér að fararskjótunum, en við það varð
að sitja, á betra var ekki völ. Sérstaklega voru það folöldin, sem
ég hafði beyg af. Ég hafði heyrt, að þau væru gjörn á að fara í
tauma í vötnum og jafnvel að setja ofan af hryssunum fyrir það.
Ég lagði því hálfkvíðinn í ferðina, folaldsangarnir skyggðu á til-
hlökkun mína með að sjá kaupstaðinn. Hinsvegar gladdi það mig,
að afi minn hafði sagt mér, að fylfullar hryssur væru góðar í
vatni, einkum ef þær syntu, kviðurinn gerði þær léttari og grunn-
syndari í vatninu.
Ekki fór ég í þeim tilgangi að kaupa mikið, fremur en aðrir á
mínu reki. Ég átti engan reikning, enda lítið að leggja inn. Tvær
átti ég ærnar. Önnur missti lambið og týndi reyfinu, hin var með
fallegu lambi. Aðalinnleggið á þeim árum hjá unglingum var ullar-
lagðar, sem tíndir voru útum hagann og kallaðir upptíningur. Hann
gat komizt í 5-6 pund, og fannst manni mikið hægt að kaupa
fyrir það innlegg. Það gat fengizt fyrir það 5-6 krónur. Með þetta
innlegg var verzlað í lausakaupi, á þann hátt, að keypt var fyrir
það, um leið og það var lagt inn, en enginn reikningur gerður
fyrir því.
Ég man, að faðir minn gaf mér tvær krónur, um leið og ég fór,
með þeim ummælum, að útúr reikningi mundi ég ekki fá nema
það nauðsynlegasta, og því gæti hann ekki leyft mér að kaupa
neitt útí hann. Ég þakkaði krónurnar og fannst ég mundi geta
keypt mikið fyrir þær.
Þegar kom í fyrsta áfangann að kvöldi fyrsta ferðadagsins, var
sprett reiðingum af hrossum og þeim sleppt í haga. Þó veður væri
gott, var tjaldað, malpokar leystir upp og matazt inni. Mitt nesti
var súrhvalur, fenginn af hvalstöð af Austfjörðum um vorið, ostur,
fyrir stuttu tekinn, kaka og smjör í öskjum. Mér féll þetta nesti
allvel, en þó renndi ég hýru auga til nestis granna minna, því ég
sá, að uppúr þeirra pokum var skipað drjúgu af reyktu kjöti. Víst
höfðu þessir góðu menn veitt því eftirtekt, hvað ég skaut gráðug-
um augum til kjötsins. Þeir fóru að bjóða mér kjöt í bíttum við
hvalinn, kváðu hvalinn lystugri fyrir sig, þá þyrsti ekki eins af
honum og kjötinu. Ég lét sem mér væri sama um bíttin en varð
4
Goðasteinn