Goðasteinn - 01.09.1966, Blaðsíða 42

dyrunum var tvíbotna tunna úr eik, til varnar því, að kofabúar
hlypu á hurðina. Nú voru sumir vantrúaðir á, að nokkuð dularfullt
væri að ske, þó högg og skrýtin hljóð bærust að eyrum manna, því
hrútar eru alþekktir að því að láta heyrast hornaslátt, og ekki hefur
tunnutrumban dregið úr gamansemi þessara herskáu, slagfúsu
gripa. Og vildu sumir kenna þeim um þessi dularfullu fyrirbrigði.
Smiðjukofinn stóð víst á meðan staðið gat, lítt eða ekki hreyfður
og líklega aldrei beinlínis rifinn.
Elías Gissurarson á Steinsmýri stundaði sjó á bát sínum um all-
mörg ár. Einkum var það að vorlagi, að á sjó gaf þarna frá sönd-
unum. Annan bát átti Ólafur Ölafsson á Efri-Steinsmýri, og svo var
Gísli frá Hrauni í Landbroti með þriðja bátinn. Bátunum var hald-
ið út austanvert við Eldvatnsósinn, þar sem síðar varð löggiltur
verzlunarstaður og kallað „við Skaftárós“. Sum árin öfluðu þessir
bátar til góðra muna. Um svipað leyti voru tveir sjófærir bátar í
vesturhluta Meðallands. Þeirra formenn voru Einar Einarsson á
Strönd og Ormur Sverrisson í Efri-Ey. Sjóferðir þeirra heppnuðust
einnig vel. Slys urðu ekki við þessar sjóferðir Meðallendinga svo
ég muni til.
☆ ☆ ☆
Glettur
Jóhann bóndi í Krosshjáleigu í Landeyjum var glettinn í orðum,
og eru mörg tilsvör hans enn í minnum höfð. Þetta varð honum að
orði um hey góðs nágranna og víst meir í gamni en alvöru: „Skrýtið
er að sjá heyin hjá honum Þórði í Hildisey, endarnir fitja uppá,
eins og brekkusnigill, hliðarnar eins og glóandi eldhraun og mæn-
irinn eins og katthvelskryppa".
Sögn Magnúsar Jónassonar frá Hólmahjáleigu.
40
Goðasteinn