Goðasteinn - 01.03.1967, Blaðsíða 33

hann þæði nokkra borgun fyrir fylgdina, og eftir samtalinu að
skilnaði, datt víst engum í hug, að við sæum hann ekki framar og
mundum frétta lát hans nokkrum dögum eftir, að við komum heim.
Og sé nokkuð til í því, að mannsandinn sé nokkurs megnugur fyrir
utan líkama sinn, ætti hugur okkar ekki að verða Gísla að farar-
tálma, þar sem hann er nú.
Skömmu eftir að við skildum við Gísla, hittum við Jörund
Brynjólfsson í Múla og Kristján son Guðna á Gýgjarhóli. Komu
þcir alla leið innan úr Kjalhrauni úr grenjaleit. Sýndist mér Jörund-
ur engu síður ánægjulegur á svip, eftir vöku og ianga ferð í húðar-
rigningu, en þegar hann sat á þingbekkjum.
Að ferjustað Hvítár komum við kl. 8. Þar tókum við bátinn vest-
an megin, fluttum nokkuð af fólki og farangri yfir, tókum bátinn,
sem þar var fyrir og fórum með báða bátana vestur yfir. Þann fyrri
létum við á sinn stað, fluttum afganginn austur yfir og settum upp
bátinn. Þannig lagaðar ferjur koma ferðamönnum vel á ám í óbyggð
um. Ferjustaðurinn á Hvítá er litlu neðar en hún fellur úr Hvítár-
vatni. Er það sá langbezti ferjustaður, sem ég hef séð á stórá; áin
svo lygn, að róa má beint yfir, og hesta ber svo sem ekki neitt.
Frá ánni fórum við, er klukkuna vantaði kortér í níu. Skammt
innar hittum við þrjá menn við tjald sitt. Voru þeir byrjaðir fyrir
eitthvað tveimur dögum að varða veginn frá Hvítá að Blöndu. -
Lítið eitt þar frá komum við að Svartá. Rigndi þá mjög en lyfti
dálítið upp þokunni, og það varð til þess, að við gátum séð það
stórfenglegasta útsýni, sem ég hef séð.
Við vorum nú stödd syðst við Hvítárvatn, þar sem Svartá renn-
ur í það en Hvítá fellur úr því. Sást nú allvel yfir vatnið í jökulinn
og töluvert upp eftir honum. Vatnið er í jökulkrika. Að norðan
steypist skriðjökull í það fram af hárri brún með dunum og dynkj-
um, og þegar fram af brúninni kemur, þá grisjar í sjálft fjallið á
milli jökulstykkjanna. Að vestan kemur annar skriðjökull niður
líðandi halla og svo langt sem til sést, með þéttum, mismunandi
stórum sprungum, grænum og bláum til að sjá. Vel mætti segja
mér, að hann legði Hvítá ekki minna til, þó hann láti minna yfir
sér. Hnútur eða snös í jöklinum aðskilur þessa skriðjökla. Vatnið
er alsett jökum, mismunandi stórum og yfir að líta eins og stór-
Goðasteinn
3i