Goðasteinn - 01.03.1967, Blaðsíða 79

Jón R. Hjálmarsson:
Sambúðin við landið
Með hverju nýju sumri öðlumst við aukna bjartsýni og lífstrú.
Á þessu sumri cins og áður, svo lengi sem við munum, býst landið
okkar skrúða gróanda. Nýtt líf ólgar fram hvarvetna umhverfis
okkur og gjörvöll náttúran ymur af lífi og grósku. í stað auðnar,
kulda og kyrrstöðu vetrarins höfum við fengið gróður og hlýju.
Birta og ylur, hin blikandi vopn sumarsins, hafa sigrað ríki dauðans.
íslendingar búa við svartara skammdegi og lengri vetur en flest-
ar aðrar þjóðir. Því er fögnuður okkar meiri við komu vors og
sumars, heldur en venja er við þessi árstíðaskipti í öðrum löndum.
Það er engin tilviljun, að hér skuli sumardagurinn fyrsti vera hátíð-
isdagur, heldur er það rökrétt afleiðing þess fagnaðar, sem okkur
er eiginlegur á þeim tímamótum. Ekki er mér kunnugt um, að finnist
sambærilegur hátíðisdagur með öðrum þjóðum.
En þrátt fyrir grósku sumarsins, eru víða skörð í þann skrúða,
sem Eldgamla ísafold klæðist þessa dagana. Því valda harðindi
óblíðrar náttúru, því valda eldgos og jökulhlaup, og því valda
mennirnir ekki sízt. Með tilkomu mannavistar fyrir nær ellefu öld-
um, tók fljótlega að halla undan fæti fyrir gróðri landsins, og hefur
sigið á ógæfuhliðina síðan. Þessi óheillaþróun hefur vafalaust farið
afar hægt af stað og gengið mishratt yfir landið eftir árferði og
staðháttum, cn hún hefur haldið áfram og það sem verst er, þá
heldur hún áfram enn þann dag í dag.
Síðustu áratugina hafa verið gerðar lofsverðar tilraunir til að
snúa straumnum við, og nokkuð hefur áunnizt við að hefta eyð-
ingu hins gróna lands. En betur má, ef duga skal. Ekki er þó ástæða
Goðasteinn
77