Goðasteinn - 01.03.1967, Blaðsíða 68

Haft var að orðtaki eftir þetta, ef menn færðust undan einhverju
en höfðu ekki gilda ástæðu til: „Ég er í nýjum sokkum, mórauðum
og má ekki vaða“.
Sigurður á Kvískerjum ritar þennan cftirmála við þessa frásögn:
Hissa varð ég að sjá í greininni: „Frúarkistan frá Teigi“, í síðasta
hefti Goðasteins, svo að segja sömu orðin og höfð hafa verið eftir
Steingrími á Gerði. Sjálfur heyrði ég Ara heitinn Hálfdánarson, afa
minn, segja söguna. Ingimundur, faðir Sigurðar tengdaföður hans,
var nágranni Steingríms og hefir líklega verið með í ferðinni. Hann
var sín síðustu ár í Svínafelli og allra manna líklegastur til að hafa
gaman af þessu og segja frá því.
Ég hef heyrt suma hér í sveit hafa orðtakið þannig: „Ég er í
tvennum sokkum, mórauðum og má ekki vaða“.
En hvort hefir nú gerzt, að Steingrímur hafi þekkt söguna um
fylgdarmann frúarinnar, eða að orð Steingríms hafi einhvern veg-
inn bætzt við söguna um drukknun frúarinnar? Gaman væri að
vita það.
☆ ☆ ☆
ÚR MINNISGREINUM PÁLS í ÁRKVÖRN
1757, i6da Martí: Skipskaðinn stóri í Vestmannaeyjum. Fórust
tveir tíræðingar með 30 menn og cinn áttræðingur með 12 menn.
Var einn formaður Labrans Einarsson, faðir Guðrúnar, móður
Kristínar, móður Einars hreppstjóra á Skála og þeirra systkina.
Ráku margir þeir sjódauðu á Miðbælisfjöru og voru jarðsettir í
Miðbæliskirkjugarði. Sumarið 1757 drukknuðu 13 við Landeyjasand,
en einn komst af.
Handrit Páls Sigurðssonar alþingismanns í Árkvörn.
66
Goðasteinn