Goðasteinn - 01.03.1967, Blaðsíða 31

tíma, svo við gátum lagt af stað þaðan ki. 5,30. Er það sá tími, sem
öllum okkur kemur saman um, að ferðin hafi byrjað.
Við getum tæplega komið svo að Dalbæ, að eigi sé sérstaklega
tekið eftir einu af börnum þeirra hjóna. Það er drengur um ferrn-
ingu, við vanalegan vöxt en sjáaidur augnanna snýr upp í augn-
iokin, enda er drengurinn blindur og fæddur svo. En sagt er, að
hann beri skyn á ýmsa hluti, sem við sjáandi fólkið skynjum ekki,
t.d. í, að ekkert verði falið fyrir honum og hann vísi oft á þá hluti,
sem hitt fólkið getur ekki fundið. Og á smáatviki sáum við, að
hann skynjar ekki á vanalegan hátt:
Svo er húsum h'áttað í Dalbæ, að á baðstofu er gluggi á fram-
stafni, rúm til beggja hliða og dyr á afturstafni í annað herbergi.
Við hjónin sitjum á innstu rúmunum, sitt hvorum megin við borð
við gluggann, drengurinn og systkini hans sitja á rúmum utar af. Nú
ber svo við, að faðir þeirra kemur úr herberginu, sem er aftur af
baðstofunni, hefur brett upp jakkann, heldur með annarri hendinni
um löfin og hefir að líkindum ætlað að fá sér öryggisnælu til að
næla þau saman, en áður en hann segir nokkurt orð og í því, að
hann er kominn inn úr dyrunum, segir drengurinn: „Vantar þig
nælu, pabbi“? og fer um leið ofan í vasa sinn cftir nælu og fær
honum. Og mér er enn í minni ánægjan, sem lýsti sér í andliti hans
yfir því að geta orðið föður sínum að liði.
Skammt frá Dalbæ komum við á nýdubbaða konungsleið. Var
okkur, eins og gefur að skilja, borgið á meðan við máttum halda
henni; fórum hana svo upp Ytri-Hreppinn, yfir Hvítá á Brúarhlöð-
um, út Tungur á móts við Gýgjarhól. Þar fórum við hjónin og
Ágúst heim og báðumst gistingar, en hinir félagarnir fóru heim að
Kjarnaholtum. Var þá kominn dagur að kvöldi, kl. 9,30, og við
hálfilla verkuð, því mikið rigndi um daginn, frá hádegi.
Við sóttum illa að á þessum bæjum, því margt af fólkinu var
liggjandi og hálfliggjandi í inflúenzu, en hinir þreyttir og syfjaðir
eftir fráfærur og fjallrekstur. En það var eins og ekkert hefði ískor-
izt: Gestrisnin í öndvegi, og allt laut henni. Við höfðum mælt
okkur mót um morguninn 7. júlí á Kjóastöðum, kl. 8. Komum við,
sem á Gýgjarhóli gistum, nokkru á eftir áætlun, en sáum þó ekki
Goðasteinn
29