Goðasteinn - 01.03.1967, Blaðsíða 11

Þorgerður Jónsdóttir á Grnnd:
Dulrænar sagnir
KYNLEGIR GESTIR
Vctur cinn á fyrri stríðsárunum, 1914-18, varð ég fyrir því, scm nú
skal greina: Ég var þá heima hjá foreldrum mínum í Vík í Mýrdal.
Húsaskipun hcima var þannig háttað, að úr útigangi var gengið
beint inn í eldhús. Inn af því var hcrbergi, scm ég svaf í, og vissi
höfðagaflinn á rúminu beint á móti dyrunum fram í cldhúsið.
Faðir minn fékkst mjög við smíðar og var oft fenginn til að
smíða líkkistur. Hafði hann smíðaverkstæði hcima, og var gengið
inn í það suður úr útiganginum.
Eina nótt vakna ég við það, að útihurðin cr opnuð. Fannst mcr
það einkennilegt, þar sem henni var ætíð læst á kvöldin, en datt þó
í hug, að nú hefði það gleymzt. Samt gat ég ekki hugsað mér, hver
gerði sig svo hcimakominn að vaða inn um hánótt í niðamyrkti.
Vil ég geta þess, að cinmitt þessa nótt var mjög dimmt, svo varla
sást glóra í gluggann. Heyri ég svo, að gengið cr inn í smíðaverk-
stæðið og heldur betur tekið þar til höndunum með höggum og
miklum umsvifum. Hcldur því áfram um hríð.
Eftir að gauragangurinn á verkstæðinu hætti, var snúið að cld-
húsdyrunum og þær opnaðar, gengið inn eftir eldhúsgólfinu og
ekki numið staðar, fyrr en við höfðagaflinn á rúminu mínu. Engan
sá ég, en mér fannst ég þó skynja einhverja veru, sem óhugnanlegan,
kaldan slepjugust lagði frá. Geig hafði sett að mér við höggin í
smíðahúsinu, og ekki ætla ég að reyna að lýsa, hvernig mér leið,
þegar þessi ófögnuður var kominn að rúminu til mín. Varð ég nú,
vægast sagt, nærri lömuð af hræðslu og viðbjóði. Það mun ekki
hafa liðið langur tími, þar til þetta drattaðist aftur út frá mér, og
öll ókyrrð féll niður.
Goðasteinn
9