Goðasteinn - 01.09.1968, Síða 26

auðveldust leið á jökultind. Frú Anna Jónsdóttir fræddi okkur um
ýmisiegt varðandi ferðina og sagði okkur meðal annars, að það
væri tveggja stunda ganga að jökulrönd og aðrar tvær stundir á
jökli, þar til upp væri komið. Brátt lögðum við land undir fót
upp Seljavallaheiðina. Var það harla bratt í fyrstu, en greiðara,
þegar ofar dró. Uppi á heiðinni rákumst við á fjölmarga skurði,
mannvirki, sem Óskar Ásbjörnsson á Seljavöllum hafði grafið á
sínum tíma til að safna vatni í rafstöðvarlæk sinn. Eftir því sem
oíar dró varð landslagið sífeilt hrikalegra og gróðurfar snauð-
ara. Brátt tókum við að sjá ofan á fell og gnípur, sem úr byggð
rísa hátt yfir sveit. Þegar við nálguðumst jökulröndina, gat víða
að líta gróðurlausan ruðning og mátti þar glöggt sjá, hversu mjög
jökullinn hafði hopað síðustu árin.
Loks náðum við að jöklinum og héldum ótrauðir upp á hjarn-
breiðurnar. Sólfar var mikið, hlýtt í veðri og vatnsagi hið neðra.
Jökullinn er mjög sprunginn og urðum við víða að fara með gát.
Til öryggis gengum við með tólf metra kaðal milli okkar, þar
sem hættulegast var að fara. Samkvæmt ráðum Önnu á Selja-
völlum gengum við fyrst í stað til norðvesturs og beygðum síð-
an, er við vorum miðja vegu upp, til norðausturs í stefnu á Goða-
stein. Gangan sóttist vel, þótt við tefðumst hér og þar við skugga-
legar og hyldjúpar sprungur. Brátt komum við að Goðasteini
framanverðum og gengum að baki honum upp á hájökulinn.
Blasti þá við hið dýrlegasta útsýni til allra átta. í vestri gat að
líta Suðurlandssléttuna miklu, Reykjanesfjöll, Botnssúlur og Skjald-
breið. Heklu, Tindafjöll og Torfajökul bar hæst í norðri, en yfir
Hofsjökli og Langjökli var skýjabakki. Mýrdalsjökull lá fyrir
fótum okkar í austri, og mátti heita að vel sæist til Lómagnúps,
en ekki lengra sakir misturs. Til suðurs horfðum við niður á
heiðar, fjöll og byggðir Mýrdals og Eyjafjalla með Vestmanna-
eyjar úti fyrir ströndinni eins og skipaflota á glitrandi víðáttu
úthafsins. Llver sem litið hefur landið á björtum degi frá tindi
Eyjafjallajökuls, mun geyma þá mynd í huga sér sem helgidóm
til æviloka.
Þegar við svipuðumst um hið efra á jöklinum, leyndi það sér
ekki að hann er eldfjall. Ofan í hvirfil hans miðjan er mikil skál,
24
Goðasteinn