Goðasteinn - 01.09.1968, Qupperneq 48

dætur í vinnumennsku í framtíðinni. Þá eru sömu menn sífellt að
hampa því, að við séum fáir, fátækir og smáir og ala með slxku hjali
á minnimáttarkenndum, sem ættu að réttu lagi að heyra fortíð-
inni til. Slíkt smæðarhjal er óeðlilegt og framandi hinni bjartsýnu
lífstrú á hlutverk okkar í landinu og hættulegt hugsunargangi full-
valda þjóðar.
Vissulega hefur land okkar sakir legu ýmsa annmarka, en þetta
er okkar jörð og það er skylda okkar að trúa á landið og vilja
vinna því allt það gagn, sem við megum. í þeirri viðleitni verðum
við að treysta á okkur sjálf fyrst og fremst. Betra er hjá sjálfum
sér að taka en sinn bróður að biðja, þótt góður kunni að vera.
Erlent fjármagn til hjálpar við uppbyggingu atvinnuveganna á að
sjálfsögðu fullan rétt á sér, en allt verður það að vera gert með
gát og góðri forsjá, og án þess að verða eitthvert trúaratriði, frem-
ur en margt annað, sem frá útlöndum rckur á fjörur.
Land okkar á margvísleg auðæfi, sem lítt eru enn könnuð, hvað
þá nýtt, nema að óverulegu leyti. Starfið hjá okkur er rétt hafið
og verkefnin bíða hvarvetna. En í mörgu hefur okkur vel tekizt
að byggja upp hið nýja samfélag hins unga og frjálsa íslands. Við
þurfum því ekki að skammast okkar né bera kinnroða gagnvart
öðrum. Og við höfum mikilvægu hlutverki að gegna. I fyrsta lagi
gagnvart landi okkar og þjóð í nútíð og framtíð og í öðru lagi
gagnvart öðrum þjóðum og raunar samfélagi allra manna. í nær
ellefu aldir höfum við verið útverðir stórmerkrar fornrar og nýrr-
ar menningar. Hér höfum við varðveitt íslenzka tungu svo til ó-
breytta í aldanna rás, hér höfum við skapað bókmenntir og skáld-
skap, sem vart á sér hliðstæðu, og hjá okkur er að finna lífsvið-
horf og fornan menningararf, sem er einskonar lífsmeiður allra nor-
rænna þjóða. Þessu hlutverki ber okkur að gegna áfram, því að
þannig vinnum við ekki aðeins að því að efla og tryggja eigin
þjóðmenningu, heldur leggjum um leið af mörkum mikilvægan skerf
til þeirrar heimsmenningar, sem við höfum verið með í að skapa.
í öllu mannlegu samfélagi skiptast á skin og skúrir, hvað þá í
lífi og starfi heillar þjóðar. Það árar misjafnlega, uppskera er góð
og ríkuleg eitt árið, en rýr annað. Verðlag er sífellt að breytast á
erlendum mörkuðum. Það stígur og hnígur. Gjaldmiðill er ótraust-
46
Goðasteinn