Úrval - 01.05.1981, Blaðsíða 27

25
Þessir gríðarstóru steinar liggja þvert yfir Bretland, þeir
eru eins og gestir úr annarri veröld. En hver setti þá
þarna? Til hvers? Hvers vegna var skyndilega hætt að
reisa þá?
LEYNDARDÖMUR
VIÐ CARNAC
— Robert Wernick —
*
VS
V*\
*
>Y.
IÐ komum auga á fyrstu
steinana þegar við
vorum eina og hálfa mílu
undan sólbaðsströndinni
vioþvfoíc við Carnac á suðurströnd
Bretlands. Þetta eru skörðótt flikki
sem dreifð eru um akra, skóga og I
útjöðrum þorpa, rétt eins og þau hafi
lent þar af tilviljun. Skyndilega var
eins og þeir væru alls. staðar.raðir og
hvirfingar af þeim vörpuðu skuggum
yfir landið. Þeir voru af öllum stærð-
um, frá því að vera á hæð við hund og
upp í fílshæð. Þeir voru undarlegir,
framandi, næstum því óttalegir.
Jafnvel daginn eftir þegar börn
klifruðu í þeim í björtu sólskini höfðu
þeir um sig framandlegan blæ. Að
degi til er hægt að kasta á þá tölu:
Það er gríðarlegur fjöldi af þeim í
nágrenninu en áhrifamesti hópur
þeirra er kallaður Carnaclínan —■ sem
hefur að geyma eitthvað um 3000
steina, 11 eða 12 í röð, sem snúa allir
í sömu átt, ná yfir tvær og hálfa mílu
og snúa í austur og vestur. En þessir
steinar eru kannski bara brot af því
sem þeir hafa áður verið því að af
brotnum steinum lengra í vestri má
ætla að röðin hafi eitt sinn náð meira
en 10 kílómetra lengd.
Krakkarnir klífa hraustlega upp