Stjörnur - 01.06.1948, Blaðsíða 8

N Ý ÍBÚÐ
Gamansaga eftir HASSE Z.
Það er sunnudagur og fagurt veS-
ur. Við fluttum í gær hingað í íbtíð-
ina og erum mjög hamingjusöm.
Sólin skín inn um gluggan. Utsýnið
dásamlegt. Heiðblár himininn hvelf-
ist yfir víðáttumikilli sléttu, í
fjarska blá vík. Trumba er slegin
einhvers staðar í nágrenninu og neð-
an af götunni heyrist hlátur barns.
Að öllum líkindum er hlegið í til-
efni af góða veðrinu.
Ibúðin hefur nýlega verið lagfærð
og veggfóðrið er óaðfinnanlegt. Eg
þrýsti á kveikthnappinn og það
verður ljós, ég skráfa frá vatnskran-
anum í baðherberginu og vatnið
rennur tært í skálina. Allt í lagi.
Nákvæmlega eins og það á að vera
Mér finnst ég verði að kaupa fall-
egan blómvönd. En verzlanir eru
lokaðar í dag.
En þegar ég opna gluggan, sem
veit út að strætinu, rennur mér kalt
vatn milli skinns og hörunds. Yfir
okkur steypist foss skerandi óhljóða.
Það er eirihver að garga á grammó-
fón og það hlýtur að vera elzti
grammófónn heimsins.
• — Það er ekki hér í húsinu, segir
konan mín.
Það skiptir engu máli, segi ég.
Eg ’hata grammófó’na. Hvernig í ó-
sköpunum stendur á því að þeir
skuli ekki enn 'hafa verið gerðir
landrækir.
— Loltaðu glugganum.
— Þýðingarlaust.
— rrr — óóó — sss —• iiin — mí —
in — Ég elsk — ka — ka — ka — ka
— ka þig.
Eg forða mér út og burt.
Allar blómaverzlanir eru opnar,
en ég kaupi engin blóm.
í dag er dyrabjöliulögnin slitin í
sundur. Það þýðir ekkert að þrýsta
á hnappinn við dyrastafinn. Við höf-
um sett miða á hurðina: Berjið. Við
hlustum. Okkur heyrist al'ltaf ein-
hver vera að berja. Stöðugt ráp til
dyra: Enginn þar.
Ég tala við 'húseiganda í síma.
— Það verður sendur maður til
að athuga þetta.
En sá góði maður lét ekki sjá
sig þann daginn. En vinur minn
einn, sem verið hefur erlendis kem-
ur. Ber að dyrum. Enginn heyrir.
Hann snýr aftur til sama lands, og
ég sé hann aldrei framar.
8 STJÖRNUR