Ársrit Torfhildar - 01.11.1990, Side 27

Nú skil ég barasta alls ekki. Var níundi áratugurinn í ljóðlist þá,
að stórum hluta, súrrealísk óreiða. Ef svo er, hef ég aldeilis
misskilið hugtakið illilega.
Áður en ég lýk að segja af Árna Bergmanni, þá bið ég hann
kurteisislega að skrifa frekar færri og vandaðri dóma en fleiri og
óvandaðri. Og í guðana bænum láta af þeim ósóma að klessa
mörgum bókum saman í einn dóm. Slíkt er argasta móðgun við
lesesendur og skáld.
Það er ekki svo vitlaust að ljúka þessari samtekt á "unglingum"
í hópnum; Hrafni Jökulssyni.
Undanfarin ár hefur Hrafn birst öðru hverju á síðum
Þjóðviljans og ritdæmt bækur. Þegar þessi orð eru skrifuð er
pilturinn reyndar kominn yfir á Pressuna, þar sem hann sér um
menningu og listir. En það er önnur saga. Hér er hinsvegar skýrt
frá afrekum hans á Þjóðviljanum.
Eg ætla að halda því fram að Hrafn Jökulsson sé
skemmtilegasti ritdómarinn sem nú skrifar, og stundum er hann
líka bestur. Hann er ljóðskáld í fyrstu deild og það skilar sér út í
stílinn:
Sumum skáldum tekst best upp þegar þau yrkja um tómleika,
heimsku mannanna og vonsku heimsins. Til þess að shkur
skáldskapur sé trúverðugur þarf skáldið í raun að vera reiðubúið
að segja sig úr lögum við guð og menn. Það verður að ganga á
hólm við lífið, klífa upp á kjöhnn. Ella er hætt við að ljóðin verði
eins og sundsprettur í sjálfsvorkunnarpollinum. 32
Hrafn er að mestu laus við þá óþarfa kurteisi sem er svo algeng
þegar fyrsta bók höfundar er annars vegar. Auðvitað verður að
taka tillit til þess að höfundurinn er óvanur stríðsmaður á vígvelli
orðanna, en það er engin afsökun ef bók er slæm. 1988 gaf
Steinar J óhannsson út bókina Lýsingarháttur nútíðar. Hrafn var
ekki par hrifinn af orðlist Steinars.33 Hann byrjar á því að segja
frá kenningu sem gengur út frá því að fyrstu bækur höfundar séu
misgóðar ástarjátningar til helstu áhrifavalda á skáldskap þeirra:
25