Það bezta - 15.01.1948, Síða 13

im
takið upp frumkvæðið. Talið
opinskátt og rólcga um ruálið,
eins og maður við mann, eins og
kona við konu.
Kannske getið þér ekki gefið
unga fóikinu neitt algilt ráð til
lausnar á vandamálinu. En þér
1i
getið sarnt sem áður sagt böru-
unum frá yðar eigin reynslu og-
atluigunum. Skýrið þeim frá
staðreyndum, sem geta bent
þeim á skynsamlega ákvörðun,
þegar alvarlegan vanda ber að
liöndum.
KR HEIMASÆTAN ÁSTFANGIN?
Sáðmenn
JÚLÍDAG EINN fyr ir inörg'im árum, þegar ég ferSaðist með járn-
brautarlest yfir hásléttur lowa, varð ég hugfanginn af litskrúði rósa,
sem uxu meðfram járnbrautinni. Einn af starfsmönnum iestarinnar gaf
mér þá skýringn, aS ferSalangur nokkur hefði stráð út fræjum á 300—
350 kílómctra leiS. Árangurinn aí sáningu hans voru þessar litglóandi
blómkrónur. Frá þeirri stundu hef ég verið dyggur lærisveinn hins óþekkta
sáðmanns. Eg geng jafnan meS’ hnndfylli af hnetum eða ávaxtakjörnum
eða nokkur bréf af fræjum fjölæwa jurta í vasanum; en þeim safna ég
oftast að gamni mínu á gönguferöum á haustin. Árangiirinn er nú orðinn
sá, að ég á mér undurfagra gróðurbletti með margs konar trjáplöntum og
blómjurturn víðs vegar í austurfylkjum Bandaríkjanna. Þelta er einstaklega
skemmtileg tómslundaiðja — eins og hver og einn, sem prófar, mun
sannarlega komast að raUn um. — Louis Banigan.
•
RAUÐVIÐARTREN rísávöxnu í Kaliforníu verða kannske, er fram
liða stundir, hversdagsleg sjón á öllu meginlandi Norður-Ameríku. Og
svo er fyrir að þakka kaupsýslumanni einum í San Francisco, Clarence F.
Pratt að nafni, sem hefur fundið sér æði frumlega tómstundaiðju. Hann
tekur upp rauðviðarplöntur og hefur þegar sent sýnishorn til hvers ein-
asta ríkis Bandaríkjanna. Og plönturnar dafna alls staðar. Hann grefur
sjálfur upp ungar spírur á skenimtigöngu sinni á sunnudögiun, elur Jiæc
upp I krukkum í litlu gróðrhúsi, sem hann á, og úthlutar heilum knipp-
um af þeim á kaupsýsluferðum sínum. Hann sendir líka paníanir í pósti,
til hvers eins, sem er fús til að planta þeim og hirða um þær. Eina skilyrð-
ið, sem hann setur, er það, að plöntunum sé ætlað nægilegt svigrúm, því
að á sísona 5000 árum geta þær orðið 15 metrar eða meira en það í
þvermái! Chrístian Science Monitor.