Það bezta - 15.01.1948, Side 45

HVERNIG DÝRIN TALA SAMAN
13
ms
varizt aðsókn mörg þúsund
ajðisgenginna býflugna. og tuold-
varpan er svo stuttfætt, að hún
gétur ekki farið í langar ferðir
tii þess að leita uppi býflugna-
búin. Þess vegna flýgur hun-
angsgaukurinn um kring í skóg-
inum.þangað til hann finnurbý-
kúpu, en snýr að því búnu aftur
til moldvörpunnar, sem bíður
hans ofboð róleg, og flýgur í
hringjum ýfir höfði hennar.
Fuglinn segir frá fundi sínum
með því að reka upp nokkrum
sinnum hvelit tjirr-tjirr-h\]Óo,
og moldvarpan eltir flögrandi
fugiinn siiaiegum skrefum. Var-
in sínum þétta og þykka feldi,
sem enginn gaddur vírtnur á,
sundrar moldvarpan býflugna-
búinu, og bæði hún og fuglinn
uppskera iaun góðrar samvinnu.
í hitabeltinu eru ti! mýfiugur,
sem lifa í trjám. Þær senda boð
tré frá tré meðþví aðberja á lauf
og börk svo óft og títt, að það
lætur í eyrum svipað og regn-
skúr. I fíiahjörðer látlaust „sam-
tal“ með táknmáli, þar sem eyru
og rani eru„talfærin‘‘. Jack Min-
er, maður þaulkunugur hátterni
villigæsa, gat talað mál þeirra
svo vel, að sögn vina hans, að
hann hafði ekki meira fyrir því
en hver annar gæsarsteggur að
iokka niður framhjá fljúgandi
gaasafiokk með loforði um voigt
vatn og gnícgð ætis.
Aðrir náttúrufræðingar hafa
lært að tala við björn, elg og
ugiu. Ég þekki gamlan skógar-
höggskarl, sem nú á heima í stór-
borg, en gerir það að gamni sínu
annað veifið að reka höfuðið
út um gluggann og „tala úifa-
mál“. I einni svipan gerbreytast
allír „síviliseraðir“ hnndar í ná-
grenninu og hverfa svo öldunr
eða jafnvel árþúsundum skiptir
aftur í tímann. Þeir sperra sig í
vígamóði og urra gríðarlega,
eins og þegar þeir gengu með
ótamið rándýrseðlið í skógun-
um, löngu áður en sögur hófust.
Furðulegast er það tungumál
dýraríkisins, sem „talað" virðist
vera án hljóðs, lyktar eða hrevf-
inga — yfirleitt án nokkurra
líkamlegra iijálparmeðala. Sum-
ir náttúrufræðingar haida, að
hér Sé um fjarskyniun að ræða;
nðrir geta þess hins vegar til, að
það byggist á líkamlegum til-
finningum, — sem séu of fin-
gerðar til þess, að okkar ónænui
skynjun verði þeirra vör, Til
eru líka þeir, sem blátt áfrani
staðhæfa, að slíkt geti ekki sér