Það bezta - 15.01.1948, Page 45

Það bezta - 15.01.1948, Page 45
HVERNIG DÝRIN TALA SAMAN 13 ms varizt aðsókn mörg þúsund ajðisgenginna býflugna. og tuold- varpan er svo stuttfætt, að hún gétur ekki farið í langar ferðir tii þess að leita uppi býflugna- búin. Þess vegna flýgur hun- angsgaukurinn um kring í skóg- inum.þangað til hann finnurbý- kúpu, en snýr að því búnu aftur til moldvörpunnar, sem bíður hans ofboð róleg, og flýgur í hringjum ýfir höfði hennar. Fuglinn segir frá fundi sínum með því að reka upp nokkrum sinnum hvelit tjirr-tjirr-h\]Óo, og moldvarpan eltir flögrandi fugiinn siiaiegum skrefum. Var- in sínum þétta og þykka feldi, sem enginn gaddur vírtnur á, sundrar moldvarpan býflugna- búinu, og bæði hún og fuglinn uppskera iaun góðrar samvinnu. í hitabeltinu eru ti! mýfiugur, sem lifa í trjám. Þær senda boð tré frá tré meðþví aðberja á lauf og börk svo óft og títt, að það lætur í eyrum svipað og regn- skúr. I fíiahjörðer látlaust „sam- tal“ með táknmáli, þar sem eyru og rani eru„talfærin‘‘. Jack Min- er, maður þaulkunugur hátterni villigæsa, gat talað mál þeirra svo vel, að sögn vina hans, að hann hafði ekki meira fyrir því en hver annar gæsarsteggur að iokka niður framhjá fljúgandi gaasafiokk með loforði um voigt vatn og gnícgð ætis. Aðrir náttúrufræðingar hafa lært að tala við björn, elg og ugiu. Ég þekki gamlan skógar- höggskarl, sem nú á heima í stór- borg, en gerir það að gamni sínu annað veifið að reka höfuðið út um gluggann og „tala úifa- mál“. I einni svipan gerbreytast allír „síviliseraðir“ hnndar í ná- grenninu og hverfa svo öldunr eða jafnvel árþúsundum skiptir aftur í tímann. Þeir sperra sig í vígamóði og urra gríðarlega, eins og þegar þeir gengu með ótamið rándýrseðlið í skógun- um, löngu áður en sögur hófust. Furðulegast er það tungumál dýraríkisins, sem „talað" virðist vera án hljóðs, lyktar eða hrevf- inga — yfirleitt án nokkurra líkamlegra iijálparmeðala. Sum- ir náttúrufræðingar haida, að hér Sé um fjarskyniun að ræða; nðrir geta þess hins vegar til, að það byggist á líkamlegum til- finningum, — sem séu of fin- gerðar til þess, að okkar ónænui skynjun verði þeirra vör, Til eru líka þeir, sem blátt áfrani staðhæfa, að slíkt geti ekki sér

x

Það bezta

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Það bezta
https://timarit.is/publication/1957

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.