Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 57

im
IÍVERJUM KLUKKAN GLYMUR
þekkingar þinnar og svo, með
þetta í nasaholum þínum,
gakktu til baka upp í borgina
9g þegar þú sérð úrgangsfötu
að húsabaki með dauðum blóm-
tun í dýfðu þá andliti þínu
djúpt ofan í hana og andaðu
að þér svo að sú lykt blandist
vel við þær sem þú þegar hefur
í nasagöngum þínum.“
„Nú hef ég gert það,“ sagði
Robert Jordan. „Hvaða blóm
voru það?"
„Gullfíflar."
„Áfram," sagðii Robert Jor-
dan. „Ég finn lyktina."
„Svo,“ hélt Pilar áfram, „—
það er áríðandi að þetta sé á
haustdegi með regni, eða að
minnsta kosti dálítilli þoku, eða
þá snemma vetrar — og nú. skyld-
ir .þú ganga áfram gegnum borg-
ina og niður Cafle de Salud
lyktandi það sem þú munt lykta
þar sem þeir eru ræstandi út
casas dc putas, pútnahúsin, eftir
nóttina og losandi úr skolpföt-
unum í göturæsin og, með þenn-
an eim af glataðri ástarorku
blandað sætlega saman við sápu-
vatn og vindlingaenda rétt að-
eins snertandi nasaholur þínar,
skyldirðu halda áfram til Jardin
Botanico þar sem á nóttunni
55
þær stúlkur sem ekki lengur geta
unnið á pútnahúsunum reka iðn
sína upp við jámhlið lystigarðs-
ins og járnrimla girðinganna og
á gangstéttunum. Það er þar i
skuggum trjánna upp við hancl-
rið girðingarinnar sem þær eru
reiðubúnar að gera allt sem karl-
maður æskir af þeim; frá hinni
einföldustu þjónustu fyrir tíu
centimos þóknun upp til eins
peseta fyrir hina miklu athöfn
sem við öll erum borin til og
þar, á sölnuðu blómbeði sem
dauða grasið hefur enn ekki ver-
ið hreinsað af, og sem þannig
þénar til að mýkja jörðina sem
er svo miklu mýkri en gangstétt-
in, muntu finna yfirgefinn
strigapoka gegnvættan dauni
rakrar jarðarinnar, dauðra blóm-
anna, og athafna undangenginn-
ar nætur. í þennan poka mun
vera samansafnaður efniskjarni
þess alls, bæði hinnar dauðu
jarðar og hinna dauðu stilka
hiómannaog hinna rotnuðu hik-
arblaða þeirra og hinnar miklu
lyktar sem er bæði dauði og
upphaf mannsins. Þú skalt vefja
þessum poka utan um höfuð þér
og reyna að anda í gegnum
hann.“