Það bezta - 15.01.1948, Qupperneq 58

56
ERNEST HEMINGWAY
„Jú,“ sagði Pilai'. „Þii.skalt
veíja þessum jx>ka utan um höf-
uð þér og reyna að anda gegnum
hann og þá, ef þú hefur ekki
glatað neinum hiuta hinna und-
angengnu lykta, jx'gar þú andar
djúpt að þér, munt þú finna
lykt hinnar aðkallandi feigðar
eins og við þekkjum hana.“
„Gott og vel,“ sagði Robert
Jordan. „Og þú segir að Kashk-
in hafi lyktað af öllu þessu þeg-
ar hann var hérna?“
,Já-“
„Jæja,“ sagði Robert Jordan
alvarlega. „Ef það er satt þá var
það sannarlega vel farið að ég
skaut hann.“
,,Olé,“ sagði tatarinn. Hinir
hlógu.
„Mjög gott,“ sagði Primitivo
og kinkaði kolli. „Þetta ætti að
halda henni um stundar sakir.“
„En Pilar,“ sagði Fernando.
„í sannleika getur þú ekki ætlað
manni með menntun Don Ro-
bertos að gera slíka hluti?“
„Nei,“ samsinnti Pilar.
„Allt þetta er hinn æsilegasti-
viðbjóður.“
„Já,“ samsinnti Pilar.
„Berlega gætirðu aldrei vænzt
þess að hann framkvæmdi þessa
mannskemmandi verknaði?“
„Nei,“ sagði Pilar. „Farðu að
sofa, gamli minn.“
„En, Pilai- — —“ hélt Fern-
ando áfram.
„Þegiðu," sagði Pilar við hann
i snöggri reiði. „Gerðu þig ckki
að fífli og ég skal reyna að hætta
að gera sjálfa mig að fííli með 1
að tala við fólk sem ekkert skyn-
bragð ber á það sem maður tal-
ar um."
„Ég játa, að mér er ómögulegt
að skilja —“ byrjaði Fernando.
„Játaðu ekkert og reyndu ekki
að skilja neitt,“ sagði Pilar.
„Snjóar hann ennþá úti?“
Robert Jordan gekk fram að
hellismunnanum, lyfti ábreið-
unni og leit út. Það var heið-
skír og köld nótt úti, og snjó-
koman var liætt. Hann leit inn.
milli trjábolanna þar sem allt
var hvítneskja og upp gegnum
trén þar sem himininn var nii
heiður og alstirndur. l.oftið
streymdi inn í lungu lians biturt
og kalt þegar hann andaði.
„E1 Sordo skilur eftir sig nóg
af slóðum, ef hann liefur stolið
hestum í nótt,“ hugsaði hann.
Hann lét ábreiðuna falla og
kom til baka inn í reykstybbu
hellisiirs. ,,Það er stytt upp,“
sagði hann. „Óveðrið er búið.“