Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Qupperneq 15

Skagafjörður, séður úr lofti austan yfir.
út af fjárhag sambandsins, þar senr reikningar
hennar sýndu, að strax á fyrra starfsári sínu (1949)
hafði hún komið í lóg þeim 119 þúsund krónum,
er stjórn sameiningarmanna hafði eftirskilið
henni, þannig, að í árslok 1949 var aðeins 26 þús-
undum óeytt.
Á þinginu streittist sambandsstjórn eins og hún
gat á móti upptöku tveggja nýrra félaga í sam-
bandið, en var ofurliði borin af þingheimi. Verzl-
fulltrúarétti með tveggja atkvæða meirihluta.
unarmannafélag Vestmannaeyja fékk hún svipt
Einn herfilegasti ósigur sinn biðu sambands-
stjórnarmenn þó raunverulega í atkvæðagreiðsl-
unni urn liina fáránlegu tillögu um að „víta“ sjó-
mannasamtökin á Akureyri og í Neskaupstað
vegna afstöðu þeirra í togaradeilunni. Þessi víta-
tillaga átti að ríða sameiningarmönnum að fullu,
en höggið féll máttlaust. Frávísunartillögu sam-
einingarmanna greiddu 99 atkvæði en aðeins 111
á móti. Vítatillögunni greiddu 110 atkvæði en 91
á móti. M. ö. o.: um þriðjungur af liði sambands-
stjórnar sat hjá og vildi ekki bletta sig.
Hins vegar reyndi þingið að bera smyrsl á sár
sambandsstjórnar með hlægilegri samþykkt um
„endurheimt" Vinnunnar, þótt sambandsstjórn
hefði sjálf gefizt upp við útgáfu hennar, en hins-
vegar yfirlýst á þinginu af sameiningarmönnum,
að við yfirtöku Fulltrúaráðsins í Reykjavík,
fengju sambandsstjórnarmenn umráð yfir tírna-
riti þess, ef þeir kærðu sig um.
Sömuleiðis samþykkti þingið úrsögn ASÍ úr
Alþjóðasambandi verkalýðsins og inngöngu í gula
alþjóðasambandið, sem stutt er af atvinnurekend-
um og auðhringum.
Það var að fullu vitað, að forysta Sjálfstæðis-
flokksins hafði gert sér miklar vonir um aukin
mannaforráð í hinni nýju sambandsstjórn. Þessar
vonir strönduðu þó á andstöðu meðal áhangenda
Alþýðuflokksins á þinginu. Gagnstætt öllum
áætlunum varð að hafa sambandsstjórn óbreytta.
Táknandi var í þessu sambandi, að einn helzti
fulltrúi íhaldsins á þinginu fékk áberandi færri
atkvæði en aðrir í sambandsstjórn og sömuleiðis
Sæmundur Ólafsson, helzti bandamaður atvinnu-
rekenda í liði Alþýðuflokksmanna.
Loks er þess vert að geta, að öllum tillögum
sambandsstjórnar um lagabreytingar, m. a. um
þinghald fjórða hvert ár, var vísað til milliþinga-
nefndar.
Miðað við samsetningu þingsins, varð það í
heild sinni fremur jákvætt en neikvætt. Það ákvað
sambandinu að vísu sömu óheillaforystuna og áð-
ur. Það gerði nokkrar neikvæðar samþykktir í
einstökum málum og þó veikar.
En málefnalega varð niðurstaðan jákvæð.
í fyrsta lagi vegna frábærrar samheldni og öfl-
ugrar sóknar sameiningarmanna, sem héjdu hóp-
inn óskertann frá upphafi þings til enda.
í öðru lagi vegna þess, að á þinginu braust
fram vaxandi andstaða verkalýðsins við kaup- og
kjarakúgunina og ágengni atvinnurekendavalds-
ins í samtökunum.
í þriðja lagi vegna þess, að bann Alþýðuflokks-
foringjanna við allri samvinnu Alþýðuflokks-
manna við sósíalista er farið að bila.
Það voru sameiningarmenn, sem gengu gunn-
reifir af 22. þingi Alþýðusambands íslands.
VlNNAN OG VERKALÝÐURINN
9