Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Qupperneq 32

Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Qupperneq 32
P. G. WODEHOUSE: KÖTTURINN BISKUPSINS GAMANSAGA Niðurl. „Kyrr!“ hrópaði hann. „Opnaðu ekki körfuna, Theódór frændi!“ En það var of seint. Biskupinn var þegar búinn að skera öll bönd af körfunni og tók nú lokið af henni, skjálfhentur af geðshræringu. Hann gaf frá sér liljóð, ekki óáþekkt ungahænu. Úr augum hans stafaði sá Ijómi, sem aðeins getur að líta hjá einstaka dýravinum, þegar þeir sjá aftur eftirlæt- isdýrið sitt eftir langan skilnað. ,,Wemster!“ stundi hann skjálfraddaður. Upp úr körfunni þeyttist Webster með full- komlega ósæmilegum munnsöfnuði. Stundarkorn æddi hann um í stofunni, auðsjáanlega í leit að manninum, sem lokaði hann ofan í körfunni, því glyrnurnar í honum skutu eldingum. Smámsam- an friðaðist hann sarnt, og að lokum settist hann á gólfið og fór að sleikja sig — og þá fékk biskup- inn fyrst tækifæri á að virða hann nánar fyrir sér. Að vísu hafði hann lagazt við tveggja vikna dvöl hjá dýralækninum, en ekkert nándar nærri því nóg. Nei — Lancelot fann sárt til þess. Fjórtán daga friðsælt iíf nægir ekki til þess að hárið vaxi aftur á berann og sundurflettann bjór, og ekki heldur til þess að stýft eyra lengist aftur um þenn- an eina þumlung, sem setur allan svip á eyrað. Þegar Webster kom í umsjá dr. Robinsons, leit hann út eins og hann hefði lent í margbrotinni vél og farið í gegnum hana, og nokkurn veginn þannig leit hann út ennþá. Við þessa sjón rak biskupinn upp tryllingslegt skelfingaróp — og sneri sér síðan að Lancelot og ávarpaði hann með þrumuraust: „Jæja — svona gegnir þú þá helgustu skyldum þínum, Lancelot Mulliner!" Lancelot skalf eins og laufbiað, en kom ekki upp einu einasta orði. Að lokum gat hann stanr- að: „Þetta er ekki mér að kenna, frændi. Það var gjörsamlega ómögulegt að hafa nokkurn hemil á honum.“ „Huh!“ „Þetta er alveg heilagur sannleikur,“ sagði Lancelot. „Og þar að auk — hvað illt er í því, þó hann fái sér svolítil hressandi slagsmál af og til við nágrannakettina? Kettir eru nú einu sinni kettir.“ „Þetta er raunaleg málsvöm,“ sagði biskupinn og var þungt um andardráttinn. Lancelot var undarlega máttlaus í fótunum, því hann fann að allar rökræður voru gagnslaus- ar. Þó gafst hann ekki upp. „Ef ég ætti Webster," sagði hann, „væri ég sannarlega hreykinn af honum. Athugaðu bara æfiskeið hans!“ Lancelot tókst að tala í sig dálít- inn hita. „Hann kemur óviðbúinn til Bott Street, án þess að hafa nokkurntíma lent í áflogum, en þrátt fyrir fullkominn reynsluskort er svo góður efniviður í honum. að innan hálfs mánaðar flúði hver einasti fressköttur í nágrenninu upp í hæsta staur, ef hann sá Webster bregða fyrir.“ Nú var Lancelot alveg á valdi endurminninganna. „Ég vildi bara að þú hefðir getað séð, livernig hann kálaði stórum og nafntoguðum fressi í númer ellefu — þar var sjón sögu ríkari. Ég hef aldrei séð annað eins. í fyrstu lotu voru þeir jafnir, en þeg- ar hringt var til annarrar lotu, þá hefðirðu átt að sjá Webster . . .“ Biskupinn bandaði frá sér. Andlit hans var af- skræmt. „Segðu ekki meira!“ stundi hann. „Ég er svo ósegjanlega so.rgbitinn. Ég . . .“ Hann þagnaði. Eitthvert kvikindi stökk upp í gluggakistuna rétt hjá honum, svo hann hrökk við. Það var Percy, sem hafði heyrt til ókunnuga kattarins, og var nú kominn til að athuga málið nánar. Nú gat það einstaka sinnunt komið fyrir, ef Percy var trakteraður ríkulega á rjóma og fleira góðgæti, að hann yrði umgengilegur, þó aldrei væri liægt að segja, að hann væri vingjarnlegur, að minnsta kosti spúði hann ekki þá daga í kring um sig illsku og mannhatri. En það var bersýni- legt, að þessi dagur var ekki einn þeirra, því Percy var auðsjáanlega í manndrápsskapi. Öll sálarillska hans endurspeglaðist í smáum glyrnunum, hann sveiflaði skottinu í vígahug, og virti Webster fyrir sér og urraði grimmdarlega. 26 VlNNAN OG VERKALÝÐURINN

x

Vinnan og verkalýðurinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vinnan og verkalýðurinn
https://timarit.is/publication/1968

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.