Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Page 45

hvort núverandi eymdarástand íslenzku þjóðar-
innar eigi einnig eitthvað skylt við þennan marg-
umtalaða bandaríska herforingja? — Jafnvel þótt
íslenzkir valdamenn, lýsi nú yfir úr sölum Al-
þingis Islendinga, hjartanlegu þakklæti sínu fyrir
„gjafir“, sem hin snauða íslenzka þjóð meðtekur
náðarsamlegast, og svona til uppbyggingar, er
okkur samtímis tilkynnt af sömu aðilum, að án
þessara „gjafa“, væri íslenzka þjóðin ekki fær um
að sjá sér farborða!
Það virðist ekki lengur vera aðall íslendingsins
að fyrirlíta náðarbrauðið sem að honum er rétt.
Og í allsnægtunum, sem landið okkar hefur upp
á að bjóða, er okkur í dag boðað sem fagnaðarer-
indi — að við séum aftur orðnir ölmusumenn!
Það fer þó ekki hjá því, að íslenzka þjóðin verði
vör við vaxandi dýrtíð, vaxandi atvinnuleysi, vax-
andi vöruskort og vaxandi kvíða fyrir framtíð-
inni, þrátt fyrir allar ,,gjafir“ úr vestrinu.
Og hverjir eru svo þessir „gjafmildu“ erlendu
herrar, sem íslenzkir valdhafar krjúpa svo lágt
fyrir? Drýpur ekki hunang a,f hverju strái í þeirra
heimkynnum? Og því skyldu þeir þá vera svona
óltnir i ad kasta atómsprengjum á mannkynið?
Almenningi hér á landi er orðið svo tamt að
hlusta á daglegt lof og prís í útvarpi og blöðum,
um alla sæluna í vestræna „Iýðræðinu“, að hætt
er við að það hljómi ótrúlega, jafnvel áróðurs-
kennt, að bera á borð fyrir hann þá staðreynd, að
tala þeirra, sem lifa við atvinnuleysi og skort i
riki Trumans og Marshalls séu sem stendur
(sarnkvæmt oþinberum skýrslum) 18 milljónir
manna.
í fátækrahverfum stórborga Bandaríkjanna búa
nú yfir 13 milljón fjölskyldur — og samkvæmt
opinberum bandarískum skýrslum eru í New
York-borg einni um 260 þúsund fjölskyldur hús-
næðislausar með öllu, en yfir 500 þúsund fjöl-
skyldur búa nú í óíbúðarhæfu húsnæði.
Það kom fljótt í ljós eftir síðustu forsetakosn-
ingar, að hin mörgu og fögru loforð Trumans
fyrir kosningar, voru aðeins kosningabeita. T. d.
kom á daginn, að ákvarðanir hans og loforð um
fjárframlög til þess að uppræta hin alræmdu fá-
tækrahverfi stórborga Bandaríkjanna voru skorin
niður um helming. Og sömu meðferð var beitt
í veitingu fjár til menningar- og heilbrigðismála
og byggingu íbúðarhúsa. En samtímis tilkynnti
Trumann þingheimi, að útgjöld til hernaðarþarfa
skyldu stóraukin.
Eitt af mörgum loforðum Trumans, sem hann
vann kosningasigur sinn á, var að afnema hin svo-
kölluðu Taft-Hartley-lög, sem fela í sér afnám
Jólapósturinn
frá Wallstreet
á ferð um
Marshall-löndin
barátturéttinda verkalýðsins, eftir fyrirmynd
þeirra Hitlers og Mussolinis, en lög þessi eru enn
í gildi, og engin trúir því nú, að þau verði af-
numin meðan örlög bandarísku þjóðarinnar eru
í höndum slíkra manna sem Marslialls og Tru-
mans.
Eitt af því, sem Trumann, forseti „stærsta og
fjölmennasta lýðræðisríkis lieimsins“ hefur neyðzt
til að viðurkenna fyrir bandarískum þingheimi,
er sú staðreynd, að i ríki milljónamæringanna eru
nú milljónir barna, sem enga barnaskólamenntun
fá, vegna vöntunar á skólum og hœfum kennur-
um! En ekkja Roosevelts Bandaríkjaforseta, sem
sízt mundi segja ástandið verra en það er, hefur
nýlega viðurkennt þá hörmulegu staðreynd, að
sjöundi hver þegn Bandaríkjanna svelti.
Er nokkur furða þótt íslenzkur almenningur
spyrji, hvort þeint sé ekki nær Marshall og Tru-
mann, að rniðla þessum milljónum sveltandi
bandarískra borgara einhverju af sínu ríkidæmi,
heldur en látast vera að bjarga líftórunni í okkur
hér á íslandi?
Þegar maður hugleiðir þessar fáu staðreyndir,
sem hér hafa verið nefndar, hlýtur sú spurning að
koma fram í hugann, hvernig það geti átt sér stað,
að þessir bandarisku valdamenn, sem ekki virðast
geta séð sinni eigin þjóð farborða, geti á nokkurn
hátt verið bjargvættir annarra þjóða? Og hugleiði
maður samtímis, að það eru þessir sömu menn,
sem nú snúast hatramlega.gegn öllu friðarstarfi i
heiminum og ofsækja marga af beztu og göfug-
ust/u mannvinum heimsins, verður manni á að
spyrja: er það ekki einmitt i sliku andrúmslofti,
sem stríðssýkiílinn þrífst? — í skúmaskotum
þjóðfélags, sem stjórnað er af valdasjúkum og
kaldrifjuðum fjárþlógsmönnum, sern sjá enga
aðra leið út úr hrunadansi auðvaldsins, en þriðju
heimsstyrjöldina.
VlNNAN OG VERKALÝÐURINN
39