Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 7

B E R G M Á L
1 94 8 --------------------------
„Þú mátt fara, Gísella“.
Hún fór hjóðlaust, þegjandi.
Jacundus settist.
„Ég skal láta þig fá fimm mú-
bíanska þræla fyrir hana“, sagði
hann græðgislgea.
„Þú færð hana ekki“, sagði
Scipío.
„Ég býð tíu núbíanska þræla,
sterka, sem uxa, Scipío?“
„Ég sel hana ekki“.
Það kom glamj^i í augu fé-
hirðisins. „Þú hefur séð Nigida,
Scipío? Grísku stúlkuna, sem ég
fékk frá Maraþon. Hún er feg-
urri en allar aðrar, Scipío. Hár-
ið er kolsvart, og augun — þau
minna á brennandi eld. Líkam-
inn er óviðjafnanlegur . .. .“
Scipío brosti.
„Þú færð Nigida og tíu nú-
bíanska þræla þar að auki, fyrir
þá Ijóshærðu, Scipío“, hélt Ja-
cundus áfram, æstur.
„Ég hafna boðinu, Jacundus.
Gísella er mín, og hún VERÐ-
UR mín".
Illilegur svipur kom á andlit
féhirðisins. Hann kreppti hnef-
ana, þar voru stuttir og feitir
fngur. Svo glotti hann. Það var
ekkert fagurt bros.
„F.n ef Nero kynni nú að
koma auga á Gísellu þína?“
sagði hann.
Scipío settist upp.
„Hana fær Nero aldrei að
líta“, sagði hann fastmæltur.
„Hmm — það kann þó að
vera að hann heyri minnzt á
hana“.
„Þú átt við — af þínum vör-
um?“
Féhirðirinn yppti öxlum.
„Það er margt skrafað í Róm,
Scipío“.
„Ef svo fer, mun ég segja við
Nero að hún sé mín eign og
það, sem ég á, verði ekki frá mér
tekið".
Enn brosti Jacundus. „Þú
veizt það Scipío, að það sem
keisarinn vill fá, það fær hann.
Þú rnanst það, kæri vinur, að
áður en Poppea var séð af girnd-
araugum Neros, var hún eigin-
kona Slaviusar Othos“.
Scipio reis á fætur og gekk
um gólf. Hann vissi allt of vel
að það, sem Nero vildi fá, það
fékk hann. Hann hafði alla tíð
hatað Nero — alltaf litið niður
á hann. En það var ekki hægt
að ganga fram hjá þeirri stað-
reynd, að hann var keisarinn —
keisari Rómaveldis. Hann nam
staðar við gluggann og leit á
Jacundus.
„Það er líka sagt, að frú þín
hafi fallið í náð hjá keisaran-
um“, sagði hann.
„Já, Mæsa er í náð keisarans,
5