Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 60

F E B R Ú A R
B E R G M Á L ----------------------
„Ég hélt þér þætti vænt um mig“.
Hann svaraði með því að ganga til hennar, taka um hendur
hennar og draga hana til sín. Hún hvíldi í örmum hans, hallaði sér
að brjósti hans.
Þau fylgdust að inn í svefnherbergið.
Þegar Sesselja kom á fætur um morguninn, mætti hún föður sín-
um á ganginum. Hún roðnaði og leit niður fyrir sig. Hann kyssti
hana létt á kinnina og var óvenju glaðlegur og skrafhreyfinn. Síðar
um daginn sagði Karl við konu sína, þegar þau voru tvö ein:
„Það var gott að þú fórst svona að í gærkvöldi. Ég hafði skipt um
lykil í herbergishurðinni".
Hún hló þýðlega og lézt verða undrandi. Með sjálfri sér hugsaði
hún:
„Ég skal aldrei láta hann vita að ég tók eftir því“.
Og frá þessu skildi hún það lögmál, að hamingja hjónabandsins
byggist að allmiklu leyti á blekkingum. Meðal annars verður konan
að gæta þess að maður hennar lifi í þeirri góðu trú að hann sé hús-
bóndi á sínu heimili.
Ölvaður maður stöðvaði bifreið, fór inn í hana, en datt út um hinar
dyrnar. Síðan stóð hann upp, sneri sér að ökumanninum og sagði með
alvörusvip: „Hvað kostar það?“
Prófessorinn: „Nú er ég búinn að skrifa allt upp á minnisblað, sem ég
þarf að gera í dag, og hef það í vestisvasanum".
Frúin: „Við erum nú komin marga kílómetra burt frá heimili okkar og
þú hefur gleymt að fara i vestið".
58