Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 66

F E B R Ú A R
B E R G M Á L
Marie-Anne mína, er það ekki rétt? Og ég .... mér þykir vænna
um Carmin mína en nokkra aðra konu í veröldinni. Ef þér viljið,
skulum við berjast“.
Hann byrjaði að færa sig úr skyrtunni og Bateese drattaðist nöldr-
andi í burtu til þess að segja mönnum St. Pierres frá bardaganum,
sem í vændum væri. En þegar tíðindin bárust til mannanna heyrð-
ist aðeins eitt hróp, sem svar, skerandi og óttaslegið, það var
krypplingurinn André, sem hljóðaði.
XXI. KAPÍTULI.
Davíð vissi að hér hafði hann mætt manni, sem var honum fremri
að minnsta kosti að einu leyti. í starfi sínu hafði hann þekkt marga
menn, sem voru svo stálharðir á taugum að það hafði engin áhrif á
þá, þótt þeir horfðust í augu við dauðann. Samt sem áður varð
liánn að viðurkenna, að St. Pierre væri þeim fremri og honum
sjálfum einnig. Augnablik hafði Boulainhöfðinginn verið eins og
eldfjall, sem var í þann veginn að gjósa, en ekkert gos hafði komið.
Þegar Davíð var tilbúinn, brosti St. Pierre aftur og það sást ekkert
merki eftir reiðikastið rétt áðan. Gráu augun hans voru vingjarn-
leg, meðan Bateese afmarkaði hringlaga svæði í sandinn, sem áhorf-
endurnir áttu að halda sér utan við .
Framh. í næsta hefti.
Maður með stúdentshúfu lá útúrdrukkinn á götunni. Hann hafði verið
að ljúka meistaraprófi.
Gömul kona víkur sér að honum og segir:
„Að stúdentinn skuli ekki skammast sín fyrir að liggja hér, í staðinn
fyrir að vera heima og lesa".
„Skammastti þín, kerling", segir stúdentinn. „Ég er Casklender magister
og þarf aldrei að lesa meira".
Prófessor, sem var mjög viðutan, kallaði eitt sinn til sonar síns á götu og
segir:
„Heyrðu, Georg, hvernig líður honum föður þínum?"
64