Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 51

Viðkvæm einkamál:
Spurningar og svör
Helena svarar fyrir Bergmál.
Hann er allt of aðfinnzlusamur.
Kæra Helena!
Ég er tuttugu og tveggja ára og trúlofuð manni ,sem er tólf
árum eldri. Vegna aldursmunar okkar finnst honum hann mega
setja ofan í við mig, leiðrétta mig í einu og öðru og finna að flestu,
sem ég geri eða segi. Ef þetta væri aðeins við einstaka tækifæri og
hann gæti sannfært mig um, að hann hefði rétt fyrir sér, væri að
sjálfsögðu ekkert við þetta að athuga, enda væri ekkert eðlilegra,
en að hann væri veraldarvanari og reyndari en ég. En þegar þetta
er daglegt brauð og ég get varla gert svo nokkurn hlut, að hann geti
ekki að því fundið, hlýt ég að þreytast á hinum sífelldu athuga-
semdum unnusta míns.
Það hef ég lengi vitað, að unnusti minn lítur allstórt á sig. Hann
lætur þess ekki ósjaldan getið, að hann sé lcominn af betra fólki en
ég. Hann sé að ætt og uppeldi ósvikinn séntilmaður. Það er náttúr-
lega satt, að ég á ekki til ríkra að telja, en ég veit ekki betur en ég
hafi verið alin upp á góðu og siðsömu heimili. Forldrar mínir
voru gott og heiðarlegt fólk. Allt fram að þessu hef ég getað um-
gengizt venjulegt fólk, án þess að fundið hafi verið að framkomu
minni. Það hefur enginn orðið til þess annar en unnusti minn, að
benda á kunnáttuleysi mitt í almennum mannasiðum.
Fyrir nokkru vorum við saman á félagsskemmtun, þar sem
49