Bergmál - 01.02.1948, Blaðsíða 10

B E R G M Á L ------------------
píos skattlansstjóra og færðu
henni þetta gimsteinaskrín, sem
gjöf frá mér“.
„Ég skal gera eins og yðar há-
tign skipar“, svaraði Sora, sem
enn vissi ekki að hún bar merki
pestarinnar á hálsi sér.
„Þú verður að fá henni það
sjálfri, Sóra“, sagði frúin. „Og
þú Verður að vera-afar auðmjúk
frammi fyrir henni, og til að
sýna kurteisi þína og velþókn-
un mína, verðurðu að færa
hendi hennar að enni þínu“.
„Nú skal ég hraða mér að
framkvæma skipan yðar, yðar
hágöfgi", sagði Sora og fór. —
Mæsa hallaði sér út af á púðana
og ánægjubros leið um andlit
henni. Nokkru seinna þegar Ja-
cundus kom inn til hennar,
brosti hún enn.
„Nú skulum við bara sjá hver
verður keisaradrottning, Ja-
cundus", sagði hún leyndar-
clómsfull.
Það var komið kvöld og Ja-
cundus ríkisféhirðir hélt veizlu
í höll sinni. Hljómlistarmenn-
irnir léku og stór borðin svign-
uðu undan óhóflegum kræsing-
um í mat og drykk. Gestirnir
gæddu sér á réttunum og þrælar
þutu fram og aftur og skenktu
vín og góðgerðir; dansmeyjar
------------------- F E b r ú A R
frá Memphis svifu um gólfið í
unaðslegum listdansi.
Mæsa sat í hásæti, klædd
purpura. Við hlið hennar sat
Jacundus og naut jress yndis-
þokka, sem ljómaði af konu
hans.
„í kvöld ertu fegurri en
nokkru sinni fyrr, Mæsa“, sagði
hann.
Hún brosti. „Það er synd, að
Nero skuli ekki vera hér“.
„Nero er hræddur, Mæsa.
Fólkið er á móti honum. Scipío
hefur fengið skipun um að
lialda vörð um höllina.
„Og Gísella fagra ....?“
„Situr heima og bíður eftir
Scipío sínum".
Hún tæmdi glasið og þeytti
því á gólfið.
„Það er ekki víst að hún þurfi
að bíða mjög lengi“, sagði hún.
„Hvað áttu við?“
„Ekkert sérstakt“.
f sama mund kom Sora, amb-
áttin inn í salinn. Mæsa leit á
hana og bros færðist yfir ancllit-
ið. Síðan stóð hún upp og gekk
afsíðis inn í lítið herbergi. Sora
stóð fyrir framan hana.
„Nú ,talaðu“, skipaði Mæsa
óþolinmóð. „Fékkstu Gísellu
skrínið mitt?“
„Ég kom of seint göfuga frú.
Gísella er flúin frá Róm með
8