Bergmál - 01.02.1948, Síða 12

Framúrskarandi spennandi saga.
Ferstrendi kistillinn
Eftir Conan Doyle.
„Eru nú allir komnir á skipsfjöl?" spurði skipstjórinn.
„Já, herra skipstjóri", svaraði stýrimaðurinn.
„Þá leggjum við af stað“. — Þetta var miðvikudagsmorgun
klukkan 9.
Skipið „Spartverjinn", lá hlaðið vörum og farþegum á höfninni
í Boston, ferðbúið til Englands. Gufublístran hafði látið tvisvar til
sín heyra, bjöllunni hafði verið hringt, og byrjað var skröltið í
vélinni. Því miður hef ég alltaf verið taugaviðkvæmur. Kyrrsetur
og bóklestur hafa kveikt hjá mér tilhneigingu til einveru, sem
þegar í æsku kom í ljós. Ég var mjög leiður af því að þurfa nú að
hverfa aftur til minna fyrri átthaga. Köllin í skipsmönnunum,
skröltið í festunum og kveðju- og skilnaðarópin og köllin í þeim,
sem voru nú að skilja við vini, ættingja og vandamenn, höfðu mjög
óþægileg áhrif á mínar viðkvæmu taugar. Ég var því í mjög þungu
skapi. Mér fannst sem eitthvað hvíslaði að mér, að þetta yrði ein-
liver hræðileg slysa- og óhamingjuferð. Sjórinn var sléttur og mjög
lítil gola og að því leyti engin ástæða til, jafnvel fyrir hina mestu
landkrabba, að vera kvíðafullur. En samt fannst mér sem ég væri
að leggja út í einhverja voðalega hættu. Ég hef oft tekið eftir því,
að menn með líku lunderni og ég, fá oft slík hugboð og að þau
rætast líka oft.
Það er trú margra, að þetta komi af nokkurs konar framsýni og
sálin standi í sambandi við hið ókomna. Ég man líka eftir því, að
10