Bergmál - 01.02.1948, Qupperneq 19

1 9 4 8 --------------------------------------------B E R G M Á L
„Nei, þakka þér íyrir“, sagði ég. „í kvöld verðum vér allir sál-
aðir“.
„Það er þó engin ástæða til þess að hætta að reykja“, sagði Dick
með mjög mikilli geðró og hvessti um leið á mig augun; hann hélt
áreiðanlega að ég væri ekki alveg með sjálfum mér. „Ég er ekki að
gera að gamni mínu, mér er fullkomin alvara", sagði ég. „Ég hef
komizt að hræðilegu samsæri, sem hefur áformað að sprengja skipið
í loftið“. Ég sagði honum nú allt, sem ég hafði séð og heyrt.
„Hvernig lízt þér á þetta, Dick, og hvað á ég nú að taka til bragðs?“
sagði ég enn fremur. Mér til mikillar undrunar rak hann upp
• skellihlátur. „Mér hefði orðið bilt við“, sagði hann, „ef einhver
annar en þú hefði sagt mér þetta. Þér hefur alltaf hætt við að gera
úlfalda úr mýflugu. Ég sé að þú hefur ekki alveg yfirgefið þín
gömlu einkenni. Manstu ekki eftir því, þegar við vorum í skóla,
hvernig þú sórst einu sinni og sárt við lagðir, að þú hefðir séð draug
í langa herberginu, en þegar betur var að gáð, var þetta þín eigin
mynd í skuggsjá?
En hvaða ástæða væri til þess, fyrir nokkurn mann, að sprengja
þetta skip í loft upp? Hér er enginn háttstandandi þjóðmálamaður,
heldur eru hér flestir ameríkanskir ferðamenn. Þar að auki held
ég, að jafnvel þeir forhertustu morðingjar nú á dögum mundu
hika við að leggja sitt eigið líf í sölurnar. Vertu því alveg óhrædd-
ur, þetta er vafalaust einber misskilningur; það hefur verið ljós-
myndavél eða eitthvað þess háttar, sem þú hefur lialdið að væri
heljarvél".
Það lá við að sigi í mig og sagði ég í þykkjuróm: „Engan veginn,
kunningi, þú rnunt sanna það, þótt um seinan verði. Ég hef aldrei
séð þvílíkan kistil fyrr. Það var vissulega einhver innan í honum;
það gat ég ráðið af hvernig þeir héldu á lionum og töluðu um
hann“.
„Þér gæti nú sýnzt allir hlutir vera sprengivélar“, sagði Dick.
„Maðurinn nefndist Flanningan“, sagði ég.
„Það mundi nú ekki vera álitin mikil sönnun ef í rétt kæmi“,
mælti Dick. „Nú er ég búinn að reykja vindilinn. Hvernig lízt þér
á að við förum niður í farrúm og fáum okkur eina flösku af rauð-
17