Bergmál - 01.02.1948, Qupperneq 22

B E R G M Á L---------------------------------------F E B R Ú A R
munduð segja. Verið þér ekki að spyrna fæti við mér, Flanningan.
Ég veit vel hvað ég segi. Því fer fjarri, sem þér haldið“, mælti hann
aftur til mín.
„Það getur verið að skip sigli fram hjá okkur“, mælti Dick.
„Nei, það var ekki það sem ég átti við“, mælti Miiller.
„Veðrið er gott“, mælti ég; „hví skyldu ekki fréttir um okkur
koma frá lendingarstað okkar?“
„Ég segi ekki að það muni ekki koma fréttir um okkur frá lend- 4
ingarstaðnum. Það mun það reyndar. En það verða ekki þær fyrstu
fréttir". ,
„Hvaðan skyldu þær koma?“ mælti Dick. 4
„Það fáið þið aldrei að vita. En hitt er víst, að leynileg;ur boðberi
mun flytja fregn um okkur áður en þessi dagur er að kvöldi kom-
inn“. Hann hló skellihlátur, er hann hafði þetta sagt.
„Við skulum koma upp á þilfar“, mælti félagi hans. „Þér hafið
drukkið of rnikið af þessu bölvuðu cogniaci. Þess vegna getið þér
ekki haldið yður saman. — Komið þér nú“.
Síðan tók hann í handlegginn á honum og hálfgert dró hann út
úr herberginu. Við heyrðum að þeir gengu upp stigann, upp á
þilfar.
„Hvað ætlar þú nú um þetta?“ mælti ég við Dick.
„Hvað ég ætla um það? Ég ætla alveg hið sama og félagi hans,
að við höfum setið allt of lengi og hlustað á rugl úr drukknum
manni. Hann hefur fengið sér laglega neðan í því sá kauði“.
„Sástu ekki Dick, hvernig hinn reyndi að þagga niðri í honum?“
„Jú, náttúrlega. Hann vildi ekki að kunningi sinn léti sem fílf í
augsýn ókunnugra manna. Kann að vera að sá lági sé eitthvað geggj-
aður og hinn sé settur til að gæta hans“.
„O, Dick“, mælti ég, „hvað þú ert blindur. Gaztu ekki heyrt, að
hvert orð, sem hann sagði, er sterk sönnun fyrir grun mínum“.
„Láttu engan heyra þetta“, mælti Dick. „Gaztu ekki heyrt, að
allt þetta mas um leynilegan boðbera var tóm vitleysa?“
„Á ég að segja þér, hvað hann átti við“, mælti ég. „Hann átti við,
að eitthvert af þeim skipum, sem á sveimi væru hér fyrir utan
strönd Ameríku, mundi sjá blossann, þegar skipið springi í loft
upp“.
20