Bergmál - 01.02.1948, Qupperneq 43

1948
B E R G M Á L
aansleikur, til óumræðilegs fagnaðar yfir því, að Royal Oak væri
nú á sjávarbotni og hefði þrifið með sér meir en átta hundruð
brezka sjóliða í bráðan bana.
Þegar hátíðahöldin stóðu sem hæst, læddist óeinkennisklæddur
maður frá kafbátnum þar sem hann lá bundinn við herskipalægið.
Þótt öll blöð birtu nöfn og störf allra af áhöfn kafbátsins var aklrei
minnzt einu orði á þenna borgara. Honum hafði ekki verið boðið
til veizlunnar. Hár, grannur, karhnannlega vaxinn gekk hann rösk-
lega til hótelsins Goldenen Löwen í Kiel. Allt látbragð hans bar
vott um að hér fór hermaður í þess orðs fylistu merkingu. En hann
var þreyttur, ákaflega þreyttur. Hinir máttu fara á dansleik og njóta
sigurgleðinnar. Þeir mundu drekka sig fulla og í ölæðinu kyrja í
drafandi söng „Horst Wessel" og „Deutschland úber alles“. Hann
kærði sig ekki um slíkt gaman. Hinn dularfulli borgari, sem svo
laumulega gekk frá borði, var gersneyddur orðinn allri löngun í
ærsl og gleðskap. Það eina, sem hann þráði var að sofa.
Hann svaf langt fram á næsta dag. Er hann var kominn á ról, fór
hann með járnbrautarlest til Hamborgar, en þar steig hann upp í
flugvél, sem fara átti til Berlínar. Hann veitti því athygli að öll
blöð birtu sömu fyrirsögn á fremstu síðu stórum stöfum:
„HETJUDÁÐ PRIEN KAFBÁTSFORINGJA".
Hann yppti öxlum fyrirlitlega. En hver var þessi dularfulli mað-
ur? Rétt nafn hans var Alfred Wehering, það hafði hann skrifað í
dagbók hátelsins. í fyrsta sinni í sextán ár hafði hann nú skrifað sig
sínu rétta nafni.
Hinar fagnandi þúsundir í Kiel höfðu aldrei heyrt hans getið. En
hvað um það, þannig var háttur heimsins. Hann jós blómum og
heiðursmerkjum og fögrum ræðum yfir Prien kafbátsforingja,
þenna rígmontna asna. Framtíðarsaga nazistanna mundi hylla
Prien sem sigurvegarann frá Scapa Flow. En það var þó ekki svo að
hann Alfred Wehering skipherra, öfundaði Prien af frægð hans.
Hann hafði sjálfur orðið hennar aðnjótandi áður fyrr, í fyrri heims-
styrjöldinni. Hann hafð tekið þátt í orustunni við Jótland, en þar
hafði og barizt Royal Oak, sem nú var á hafsbotni. Wehering hafði
verið í Iíattegat með herskip sitt og í Miðjarðarhafinu og á Spáni
41