Bergmál - 01.12.1952, Blaðsíða 40

Bergmál ----------------------
lestrinum leit hann niður á
fremsta bekkinn í húsinu.
„í kvöld,“ sagði hann, „eru 16
kínversk börn í heimsókn hér
og þau eru komin hingað alla
leið frá trúboðsskólanum í
Kunming til þess að syngja
nokkra jólasálma fyrir okkur,
sem þau hafa verið að æfa und-
anfarið.“
„Börn!“ hvíslaði Wilmore að
mér eins og hann tryði vart sín-
um eigin eyrum.
Nú skildist mér allt í einu
hvers vegna mér hafði fundist
ég svo einmana og yfirgefinn,
hvers vegna mér hafði fundist,
að þessi jól væru svo ömurleg
og ólík öðrum jólum. Það hafði
vantað börnin, en þeim tilheyra
jóUn. Nú voru börnin leidd eitt
af öðru upp á hið ófullkomna
leiksvið. Það var miðaldra
kona, dökkklædd, sem leiddi þau
þangað, þessi litlu börn, sem
flest virtust vera 10 til 11 ára
gömul, þótt sum væru auð-
sjáanlega mikið yngri. Hið
dökka hár þeirra var slétt-
greitt aftur frá enninu og þau
voru öll hrein og nýþvegin.
Dökkklædda konan skipaði
þeim í tvær raðir á leiksviðinu,
hærri börnunum aftar, alveg
eins og gert hafði verið í kirkj-
unni heima. Þau stóðu þarna
---------------Desember
hljóðlát og eftirvæntingarfull
frammi fyrir okkur með upp-
glennt augu. Konan hóf sönginn
með sálminum: „í Betlehem er
barn oss fætt“, hún hafði fagra
hljómþýða rödd, sem heyrðist
glöggt yfir kórsöng barnanna.
Ég lokaði augunum og hlustaði.
Fáeinar sekúndur var ég kom-
jnn heim, þetta var mamma,
sem söng, standandi á milli mín
og pabba, eins og hún hafði allt-
af gert, ég fann greniilminn í
litlu fallegu kirkjunni heima,
og sá öll kertaljósin þar. Og
þegar ég opnaði augun og áttaði
mig á því, að ég var staddur í
litlu samkomuhúsi austur í
Kína, þá leið mér, samt miklu
betur en áður. í fyrsta skipti í
þau tvö og hálft ár, sem ég hafði
verið að heiman, fann ég ná-
lægð ástvina minna.
Börnin sungu einn sálminn af
öðrum, allt gamalþekkt jólalög
að heiman. Enskan var þeim dá-
lítið erfið í munni. Og það snart
okkur djúpt að heyra þessi litlu,
elskulegu börn reyna eftir
megni að bera fram orð, sem
þau höfðu orðið að læra utan að
og skildu ekki.
Eitt sinn, er hlé varð á söngn-
um, gekk einn snáði út söng-
flokknum fram úr hópnum, ef
38