Bergmál - 01.12.1952, Blaðsíða 11

K anntu að segja sögu?
Grein eftir M. Broke
Það er til saga, sem er um
sjóliða úr Kyrrahafsflotanum,
og þegar hann særðist og fékk
lausn úr herþjónustu sagði
hann: Ég ætla að ná mér í
tvennar árar og koma mér burt
frá þessu hafi. Einhvern tíma
kem ég svo á stað, þar sem ég
heyri litla snáðann segja við afa
sinn: „Afi, hvað er maðurinn
þarna með?“ og heyri svo gamla
manninn svara: „Svei mér ef ég
hef hugmynd um það, góði!“ —
Ja, þá og á þessum stað ætla ég
að setjast að!“
Þetta er góð saga og hefir allt-
af verið það.
Og með hæfilegri æfingu eru
töluverðar líkur á því, að þú
verðir helmingi skemmtilegri
sögumaður eftir stundarkorn —
þegar þú ert búinn að lesa þessa
grein.
1. Segðu aldrei sögur, sem þú
hefur ekki gaman af sjálfur. Ef
þú nýtur hennar ekki sjálfur,
um leið, heppnast hún aldrei.
2. Segðu söguna með þínú
eigin lagi, þ. e. a. s. láttu ekki
skína í gegn, hvernig þér hefir
verið sögð hún áður eða við
hvaða tækifæri. í stað þess að
segja: „Ja, eins og mér var sagt
þetta, þá ...“, skaltu tína hana
fram úr pússi þínu á einhvern
lögulegri máta.
3. Gættu þín, að haga ekki frá-
sögn þinni, eins og þú sért að
lesa upp úr blaði. Hið talaða orð
fellur í aðra farvegu en hið rit-
aða. Þetta er gröf, sem margir
sögumenn grafa sér þegar í
byrjun og verður þeim mörgum
að aldurtila. Og í stað þess að
segja, hvernig söguhetjan org-
aði upp yfir sig og baðaði öng-
unum þá líktu efir söguhetj-
unni með þínum eigin hreyf-
ingum í stað þess að lýsa þeim
munnlega.
4. Varaðu þig á „endahnútn-
um‘„ Til skilningsauka skulum
við taka dæmi. Þetta er engin
fyrirmyndarsaga — langt frá
því — en þó er hún vel sæmileg.
„Jói sálugi frændi minn var
9