Bergmál - 01.12.1952, Blaðsíða 52

Bergmál - 01.12.1952, Blaðsíða 52
Bergmál --------------------- Gísla úr öllum hinum gífurlega hóp ættingja þinna?“ „Tja,“ sagði Malla vesældar- legum rómi. „Hann talaði svo mikið utan að þessu. Nú, og svo var hann líka svo hjálplegur við okkur í fyrra-sumar. Þú manst víst að hann pasaði köttinn okkar á meðan við vorum í sumarfríinu ...“ Georg spilaði án afláts á borðplötuna óstyrkum fingrum. „Jæja, jæja, þar sem þú hefir þegar boðið Gísla,“ andvarpaði hann, „þá býst ég við að við verðum að sætta okkur við það. En hugsaðu þér nú bara, ef bannsettur sláninn finnur upp á því að fara að gerast hjálp- legur?“ Malla setti upp totu. „Já, ekki getur það nú talist löstur,“ maldaði hún í móinn. „Og víst er hægt að hafa gagn af honum. Hann er alltaf boðinn og búinn til að rétta hjálparhönd við hvaða starf sem £r.“ „Jú, jú, enginn þarf að ef- ast um það,“ muldraði Georg. „Þú manst víst hvernig það hef- ir farið þegar hann hefir dval- ið hér hjá okkur yfir helgar? Ég hefi oftast verið orðinn eins og utangátta fæðingarhálfviti um það bil sem hann hefir farið ---------------- Desember aftur. Eingöngu vegna hinnar óhemju hjálpfýsi Gísla!“ Þetta voru sannarlega engar ýkjur hjá Georg. Þessi Gísli var með nefið niðri í öllu. Það var sama hvað hjón- in tóku sér fyrir hendur, alltaf skyldi Gísli vera kominn þar skælbrosandi og stimamjúkur til að trana sér fram. „Blessuð, lofið þið mér að gera eitthvað til gagns,“ eða þá „get ég ekki hjálpað?“ Og þetta fer alveg með taugarnar í manni, þegar til lengdar lætur. Maður verð- ur eins og festur upp á þráð og reynir öll hugsanleg undan- brögð. Því að alltaf endar það með ósköpum þegar svona menn fara að „hjálpa til“. Það var seg- in saga, að þegar Gísli hjálpaði til við uppvaskið, þá fækkaði á- valt um nokkur stykki úr kaffi- stellinu, sem lágu í molum á gólfinu að lokinni „hjálpinni“. Ef honum var sagt að hann gæti lúð garðinn, var það alveg ör- uggt, að nýju græðlingarnir, sem gróðursettir voru í vikunni sem leið, urðu fyrir barðinu á honum og eftir var aðeins öm- urlegt moldarflag. Ef einhverjum hefði dottið í hug að þiggja aðstoð Gísla við að brenna gamla sinu eða fúa- rafta í skógarjaðrinum, hefði 50
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.