Goðasteinn - 01.09.1996, Blaðsíða 124

Goðasteinn 1996
Mér að lýsa manni þrátt má ei fara úr hendi ver, Guðmundur á Hofi hátt höfuð yfir aðra ber. Einatt bragnar sjá hann Svein, síst er við hann gæfan stygg, villtan temja hófa hrein, hefir bú á Uxahrygg.
Inni ég brögnum Boga frá, bóndi talinn mætur, Kirkjubæjum báðum á bú sitt standa lætur. Hreppsfélagi hann er nýr, honum frá ég tjái, í Galtarholti Guðjón býr, góðu um halinn spái.
Barnafræðslu hefur um hönd, heldur sinnisglaður, Frímann heldur hús á Strönd, hann er sómamaður. Páli eg nú inni frá, allir þekkja að góðu hann, Fróðholtinu eystra á ötull búi stjórna kann.
Á Ströndu minni bóndi býr, bráða hagur maður, Sigurþór, á svipinn hýr, síst í bónum staður. Guðný sínum sonum háð, samt í framtíðinni munu falin fyrirráð í Fróðholtshjáleigunni.
Seggur þessi dáða dýr, dags í anna sýsli, á Lambhögum báðum býr búi sínu hann Gísli. Þorsteinn Sigmunds heitir hann, hygginn sómamaður, um Vestra-Fróðholts fetar rann, fremur sinnisglaður.
í Oddhól sínu búi býr, bændahópinn prýðir, Frímann ísleifs, halur hýr, hraustan þekkja lýðir. Einn er halur hár og sver hygg eg óspart noti viskulind, er varla þver Villi í Bakkakoti.
Á Uxahryggnum öðrum býr, ei til verka staður, Guðmundur í geði hýr, greiða og sómamaður. Má og líta Magnús hér, mætan dreng að vonum, burðastór og býsna sver býr í Ártúnonum.
-122