Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2000, Blaðsíða 55

Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 2000
53
Slæm hafnaraðstaða en góð fiskimið
Segir Pétur Pétursson útgerðarmaður á Arnarstapa
,,Ég hef hug á að fá mér stærri
bát þegar búið verður að bæta
hafnaraðstöðuna á Arnarstapa”
segir Pétur skipstjóri og út-
gerðarmaður á Bárði SH 81
en það er 10 lesta bátur sem
hann hefur gert út frá Arnar-
stapa frá árinu 1988.
Pétur er fæddur árið 1963
og ólst hann upp á Malarrifi.
Hann gerði áður út bátinn
Bárð Snæfellsás en það var
2,5 lesta bátur sem hann
keypti árið 1984. Það var
fyrsti báturinn sem hann átti.
„ Astæðan fyrir því að ég
keypti mér bát var sú að mig
langaði alltaf að gera út sjálf-
ur. Maður hafði séð bátana
rétt fyrir utan fjöruborðið og
vissi að þeir voru oft að fiska
vel”. Miðin sem Pétur er að
tala um eru Svalþúfan og
fleiri góð mið fyrir utan
Malarrif. Pétur var áður búinn að
stunda sjómennsku í Olafsvík
nokkrar vertíðir.
„ Fyrsta vertíðin mín var á
Skálavíkinni með Grími Benna en
þá áttu þeir hana saman hann og
Rúnar bróðir hans. Síðan var ég
að beita á Steinunni en þá var þar
Brynjar Kristmundsson skipstjóri
og einnig var ég með honum eina
reknetavertíð. Þá beitti ég eina
vertíð á Greip en þá
var Gunnar Gunnars-
son með hann. Svo var
ég tvær vertíðir með
Riltharði Magnússyni á
Gunnari Bjarnasyni
SH. Það var oft mikið
fiskirí hjá Rikka”.
Bestu fiskimið
við ísland
„ Það góða við það
að gera út sjálfur” segir
Pétur, „er það mikla
sjálfstæði sem maður
hefur. Maður er ekki
neinum háður og ef
maður gerir ekki rétt er
við mann sjálfan að
sakast. Ég gerði fyrst út
á línu. Ég bæði beitti á
Stapa og landaði þar”.
Hafnarskilyrðin á
Stapa eru Pétri ofarlega
í huga en oft hafa orðið
þar minni háttar tjón á bátum.
„Þetta var oft mjög erfitt sérstak-
lega á veturna. Þegar veður voru
vond varð maður eins og gert
var í Ólafsvík í langan tíma
að vakta bátinn. Eins var
þegar ófært var á milli Malar-
rifs og Arnarstapa. Það gat
tekið langan tíma að brjótast
á milli“
hef alltaf viljað róa
héðan þó oft hafi verið erfitt
að eiga við þetta. Það má
segja að það er vont en það
venst eins og segir í góðu
ljóði. Það sem á móti kemur
og vegur mjög þungt er að
hér fyrir utan eru bestu fiski-
miðin við Island”. Það má
segja um Pétur „að römm sé
sú taug er rekka dregur” þar
sem hann vill helst vera á
heimaslóðum.
Bárður er með góðan
kvóta eða um 175 tonn af þorski
og 5 tonn af ýsu. Hann leigir
einnig til sín talsvert af kvóta
þannig að aflinn er mikill yfir
árið.
„Burt með kvótaþingið”
Aðspurður um kvótakerfið segir
Pétur. „Ég er sáttur við þetta kerfi
og ég sé ekki annað en að
trillukarlar hljóti að vara sáttir.
Það merki ég á því að allar hafnir í
Snæfellsbæ eru fullar af trillum.
Ég kem ekki auga á aðra leið betri
þó alltaf sé verið að tala um það.
Sóknarmark kemur ekki til greina
af minni hálfu. Ég var fylgjandi
því að línutvöföldunin var tekin
af því það var ekkert annað en
dulið sóknarmark.
Sóknarmarki fylgir meiri út-
gerðarkostnaður. Það má kannski
laga eitthvað til t.d. má henda
burtu Kvótaþinginu. Það hefur
eldcert gert neitt gagn. Það verður
að vera sveigjanleiki í kerfinu.
Svo er þessi mikla umræða um að
fiski sé hent og hún er að mínu
mati mjög ýkt.”
Ingi Pálsson, Pétur og Þórkell Geir Högnason með stóru
lúðuna sem vó 157 kg. Mynd: Lovísa
Á dekkinu á Bárði SH, Pétur, Selma og Lovísa. Mynd: PSJ.