Ársrit Skógræktarfélags Íslands - 15.12.1975, Blaðsíða 64

Guðmundur Þórarinsson
Föðurlandsást hans var hrein og fölskva-
laus. Því var það að hann ferðaðist mikið
bæði í byggð og óbyggð og naut þess í ríkum
mæli. Ég er ekki í vafa um, að sú mikla föð-
urlandsást, sem hann bar í brjósti og sá ein-
stæði áhugi, sem hann hafði á skógrækt, hafi
raunar verið tvær greinar á sama stofni. Það
rann honum til rifja að sjá þá miklu gróður-
og jarðvegseyðingu, sem svo víða blasir við
augum hér á landi, og ekki á þetta síst við
nágrenni Hafnarfjarðar, þar sem hann lagði
fram sitt mikla uppgræðslu- og skógræktar-
starf, og hefur með því tekist að klæða í
gróðrarskrúð með lauf- og barrviðum nokkurn
hluta Jressa áður uppblásna lands. Fyrir þetta
óeigingjarna starf stöndum við félagar hans í
Skógræktarfélagi Hafnarfjarðar í mikilli þakk-
arskuld og raunar Hafnfirðingar allir.
Ólafur Vilhjálmsson.
Martinius Simson
Martinius Simson var fæddur í Vendsyssel
á N.-Jótlandi árið 1886 og lést á ísafirði 15/4
1974 á 88. aldursári.
Mér er ókunnugt um uppvaxtarár Simsons,
en 17 ára fer hann að starfa við fjölleikahús
og sem fjölleikamaður kemur hann hingað til
íslands árið 1915. Starfaði hann að fjölleikum
hér um nokkurn tíma, en gerðist síðan ljós-
myndari og varð það hans aðalstarf á ísafirði.
Simson var um margt sérstæður maður. Hug-
ur hans stóð opinn fyrir næstum því hverju
sem var. Þetta ásamt hugkvæmni og frábærri
handlagni, gerði liann að þeim „þúsundþjala-
smið“, sem hann var. Af þessum sökum, auk
sérstæðrar lyndiseinkunnar og lífsskoðunar, fór
hann ekki troðnar slóðir, heldur eigin leiðir,
sem jróttu ekki farnar til fjár. Allt lífsgæða-
kapphlaup var honum framandi og jafnvel hé-
gómlegt og því kærði hann sig ekki um meiri
fjárráð en hann nauðsynlega þarfnaðist til að
lifa óbreyttu og áhyggjulausu lífi. I>essa af-
stöðu til veraldlegra gæða má e. t. v. rekja til
þeirrar heimspekistefnu, sem hann snemma
kynntist og aðhylltist og ritaði um bækur og
bæklinga. í henni fann hann lífsfyllingu og
eftir henni breytti hann, þannig að leitun
mun vera á hliðstæðum dæmum.
Skömmu eftir að Simson settist að á ísafirði,
fór hann að huga að trjárækt. Kom hann sér
upp trjágarði og sumarhúsi í Tunguskógi, inn-
an við ísafjarðarkaupstað, þar sem nú eru
sumarbústaðalönd bæjarbúa. Hvergi undi hann
betur en við ræktunina í garði sínum og varði
Martinius Simson
flestum frístundum, ásamt konu sinni Gerd,
við að hlú að trjám og öðrum gróðri. Árangur
lét heldur ekki á sér standa. Ovíða á landinu
getur að líta fjölskrúðugri trjá- og blómagróð-
62
ÁRSRIT SKÓGR/EKTARFÉLAGS ÍSLANDS 1975