Ársrit Skógræktarfélags Íslands - 15.12.1975, Qupperneq 74

Gróðursetning
á einstökum svæðum 1973.
Skógræktarfélag Staður Fjöldi plantna
Árnesinga Snæfoksstaðir, Grmsn. 17.000
— Rauðiioltsg. v/Selfoss 3.700
A.-Húnvetninga Gunnfríðarstaðir,
- Langadal 7.410
Borgfirðinga Snagagirðing 3.100
- Hamarsgirðing 4.000
Eyfirðinga Kjarnaskógur við
- Akureyri 4.310
Iíafnarfjarðar Lækjarbotnar og
— Gráhelluhraun 8.000
Undirhlíðar II. 4.500
Kjósarsýslu Fossá í Hvalfirði 7.650
Kópavogs Fossá i Hvalfirði 7.650
Mýrdælinga Gjögragirðing 3.000
Rangæinga Tungugirðing i
Fljótshlíð 5.900
Reykjavíkur Heiðmörk 107.225
- Öskjuhlfð 27.250
— Breiðholt 4.300
Skagfirðinga Hólar í Hjaltadal 3.530
- Brekka í Seyluhreppi
S.-Þingeyinga Stafn í Reykjadal 3.050
Alls 216.695
ingi við þau. Til að félögin nytu að einhverju
þess fjármagns, sem ætlað er til fyrrgreindra
verkefna, væri ekki úr vegi að með þeim og
Skógrækt ríkisins tækist nánara samstarf um
útvegun og friðun landa.
Gróðursetning
Gróðursetning félaganna á árinu 1973 varð
heldur minni en árið á undan. Alls var á
vegum félaganna plantað tæplega 350 þúsund
trjáplöntum og fór rúmur helmingur þeirra á
15 staði.
Um árabil hafa skógræktarfélögin legið undir
þrýstingi frá plöntuframleiðendum, ltæði sakir
þess að Skógrækt ríkisins hefur ekki getað ann-
að gréiðursetningu sem skyldi og að fram-
leiðendur vilja af eðlilegum ástæðum losna við
plöntur úr stöðvunum á sem stystum tíma.
72
Þetta hefur leitt til þess að gróðursetningin
hefur setið í fyrirrúmi iijá félögunum. Þá
hefur þetta ástand gengið út yfir gæði
plantnanna. Af þessum sökum hafa kvartanir
borist allvíða að um lélegar plöntur og raddir
hafa verið uppi um að herða skuli eftirlit með
afhendingu þeirra, m.a. með því að koma á
stöðlun plantna. Reyndar hefur slíkt gæðamat
tíðkast að nokkru og einnig hefur verið um
það þegjandi samkomulag að afgreiða ekki
plöntur, nema því aðeins að þær uppfylltu
viss skilyrði um stærð og útlit. Af fyrr-
greindum ástæðum og vegna affalla og frekar
lítils vaxtar í gróðrarstöðvunum hefur reynst
freistandi að víkja frá settum kröfum. A þetta
sérstaklega við, þegar þeir kaupendur eiga í
hlut, sem ekki eiga þess kost að kynna sér
ástand plantna, áður en af kaupum verður.
Því liafa mistök af þessu tagi aðallega bitnað
á þeim skógræktarfélögum, sem fá plöntur oft
sendar langt að. Þá hefur einnig ýtt undir þetta,
að sum félaganna hafa úr hófi fram dregið að
gera plöntupantanir. Svo rammt hefur að því
kveðið, að á stundum hafa óskir um plöntu-
sendingar ekki borist fyrr en gróðursetning
almennt er hafin. Þá hefur það heldur ekki
dregið úr mistökum að oft er þess ekki getið
í ltverskonar land á að gróðursetja, en árangur
af gróðursetningarstarfinu getur í mörgum til-
vikum oltið á því að vel takist til um þetta, t. d.
að því er tegundaval varðar.
I framhaldi af þessu er rétt að geta þess, að sá
háttur hefur verið hafður á að áætla félög-
unum plöntur f lok febrúarmánaðar eða byrjun
mars ár hvert, og þá í sambandi við starfs-
mannafund Skéigræktar ríkisins. Hér er um
áætlun að ræða, sem oftast heftir verið nauð-
synlegt að gera smávægilegar breytingar á, áður
en komið hefur að afhendingu úr stöðvunum.
Til grundvallar skiptingu plantna milli skóg-
ræktarfélaganna eru lagðar fram óskir þeirra
um tegundir, magn og afhendingartíma og
upplýsingar gróðrarstöðvanna um plöntufjölda,
tegundir, kvæmi og plöntugæði. En það sem
einkum hefur skort á þessar upplýsingar er vitn-
eskjan um plöntugæðin og þyrfti að ráða bót
á því hið fyrsta, t. d. með strangari ákvæð-
um um stöðlun plantna.
Þá tel ég æskilegt að gengið sé fyrr frá skipt-
ingu plantna tii skógræktarfélaga en verið
ÁRSRIT SKÓGRÆKTARFÉLAGS ISLANDS 1975