Helgarpósturinn - 18.06.1982, Side 4

Allskyns æði koma og fara með vissu millibili. Núna stendur eitt
þeirra yfir, og ekkert fararsnið á þvi. Það var i fyrrasumar að hér
spruttu upp likamsræktarstöðvar, ein á eftir annarri, þar sem að-
staða var til að fegra á sér likamann með lyftingatækjum, sólarii
og böðum hverskonar.
Hvers' vegna skyndilega vaknaði þörf fyrir slikt veit likast til
enginn. En hún var greinilega fyrir hendi, þvi fjöldi manns fyllti
sali þessara stöðva og fyllir enn i flestum tilfellum. Og hvern hefði
órað íyrir þvi fyrir ári, að innan nokkurra mánaða yrði
haldið hér ísiandsmót i vaxtarrækt að viðstöddum fleiri þúsund
áhorfendum, eins og raunin varð á i Broadway.
Og þó karlmenn væru i meirihluta þeirra sem hófu að rækta lik-
ama sina, eins og við var að búast, voru konurnar vissulega með.
Frammá siðustu ár hafa kraftalæti og aflraunir allskonar verið
einkamál karla, eins og allir vita, og kvenlegheit jafnvel þýtt það
sama og vöðvaleysi. Konur hafi óttast „vöðva” álika mikið og
fitu, og óttinn við vöðva fælt marga stúlkuna frá iþróttaiðkun, þvi
með vöðvunum hafi þær orðið karlmannlegar i vexti, segir kenn-
ingin.
En margt hefur breyst á undanförnum árum, og á timum jafn-
réttis, kemur það kannski ekkert á óvart þó stúlkur æfi lyftingar
til að efla likamshreysti sina. Er það kannski liður i kvenréttinda-
baráttunni? Eru þær þarmeð að brjóta niður siðasta vigi karl-
anna, sem verið hefur hinir kraftalegu yfirburðir?
„Nei, alls ekki”, var einróma svar þeirra
stúlkna sem Helgarpósturinn talaði við.
„Konur verða aldrei eins og karlar”, sögðu
þær.
„Við erum að þessu fyrst og fremst til
þess að bæta linurnar”, sagði Marta Unn-
arsdóttir. „Fólk hefur ákveðið vaxtarlag og
þvi getur það ekki breytt. En þaðer hægt að
slipa þennan vöxt aðeins til. Það er hægt að
sverfa fitu af hér og styrkja vöðva þar, og
svo framvegis. Við erum ekki i þessu tií að
fá stóra vöðva, til að gera handleggina
svera”, sagði Marta.
„Ég vildi, til dæmis, ekki eiga mann sem
væri langtum slappari en ég. Mann sem ég
gæti tuskað til þegar mér sýndist. Nei,
takk”, bætti Hrafnhildur Valbjörnsdóttir
við.
Stúlkurnar lögðu áherslu á að þær væru i
þessu til að auka heilbrigði sitt og likams-
hreysti. Og til þess að fá fallegri vöxt. En
einhver takmörk eru þó til i þeim efnum.
Hrafnhildur er nýkomin frá Sviss, þar
sem hún tók þátt i Evrópukeppni vaxtar-
ræktarfólks, og henni leist ekki meira en
svo á það sem hún sá þar. „Það var eins og
holdanaut fólkið sem vann i þeirri keppni.
Maður hafði á tilfinningunni að ef maður
styngi á þvi með nál, þá myndi það springa
eins og útblásin blaðra”, sagði hún.
Steinunn
Agnarsdóttir
„Við fáum enga ofsalega vöðva af þessu.
Ég er i þessu fyrst og fremst til að losa mig
við fituna og laga likamsvöxtinn”, sagði
Steinunn Agnarsdóttir, sem æfir i Orkubót.
Hún kynntist likamsræktinni i gegnum
blöðin og byrjaði að æfa i ársbyrjun 1981.
Fyrst þrisvar i viku og kannski heldur
óskipulega, en áhuginn jókst fljótlega.
„Fyrst var ég bara i þessu fyrir sjálfa mig.
En svo lét ég til leiðast að taka þátt i sýn-
ingunni i Háskólabiói i nóvember i fyrra, og
uppúr þvi vaknaði áhugi fyrir að breyta
verulega mataræðinu og taka upp erfiðari
æfingar”.
— En af hverju þessi iþrótt frekar en ein-
hver önnur?
„Ég sá að þetta gerði mikið fyrir mig. Ef
maður er að spá i að bæta vöxtinn þá tel ég
að maður nái fljótar árangri i þessu en
öðrum iþróttagreinum”, sagði hún.
í augnablikinu er Steinunn ekki að æfa
fyrir neina sérstaka keppni eða neitt slikt,
hún er bara að halda sér i formi. Og það
gerir hún með þvi að æfa fimm sinnum i
viku, einn og hálfan tima i einu. „Þetta er
náttúrlega einstaklingsiþrótt og þess vegna
æfi ég ein. En fyrir keppnir er gott að vera
tvær og tvær saman, þvi þá eru það stell- •
ingarnar sem eru mesta málið. En annars
eru það númer eitt æfingar, númer tvö mat-
aræði og númer þrjú stellingar sem gilda i
þessari i þrótt”, sagði Steinunn.
Hún er 21 árs gömul og vinnur á Hrafn-
istu i sumar, en er annars i skóla.
Hún sagði að þær konur sem urðu i efstu
sætunum hefðu verið nánast eins og karl-
menn i vexti, herðamiklar, mittislausar og
mjaðmir eins og karlmenn. Þá hefðu þær
haft smá skeggrót og hárvöxt á maganum.
„Það var akkúrat ekkert kvenlegt við þess-
ar manneskjur”, sagði hún.
En er það ekki einmitt svona sem þessar
stúlkur, sem æfa vaxtarrækt sem keppnis-
iþrótt hér á landi, eru að sækjast eftir að
verða?
„Nei, aldrei’jsögðu þær. Og Hrafnhildur
sagði: „Ef dómurunum á þessum mótum
lýst ekki á mig eins og éger, þá verður bara
að hafa það. Mér dettur ekki i hug að fara
að éta hormónalyf til að fá stærri vöðva.”
Stúlkurnar voru reyndar sammála um að
það væri einmitt það sem þær borðuðu sem
skipti sköpum i sambandi við árangurinn.
Þær borða mjög litið, og náttúrlega engin
sætindi og Hrafnhildur og Marta borða
ekkert kjöt. Bara grænmeti, egg, osta, jóg-
úrt og drekka vatn og te. „Það er ekkert
mál að lyfta”, sögðu þær. „En að halda
svona i við sig i mat — það er annað mál ! ”
Áfengi og tóbak nota þær ekki — nema
Þórunn
Pálsdóttir
Þórunn Pálsdóttir byrjaði að æfa vaxtar-
ræktina í janúar á þessu ári. „Ég veit ekki
almennilega af hverju. Sennilega af þvi að
mig langaði til að prófa eitthvað nýtt. Ég
hætti i jassballett fyrir nokkru og vildi
halda mér i formi”, sagði hún.
Til að byrja með æfði hún bara þrisvar i
viku, en ákvað svo i vor að taka þátt i
keppninni um islandsmeistaratitilinn og fór
þá að æfa meira. Núna æfir hún tvo daga og
hvilir sig i einn á milli. Fyrri daginn æfir
hún helming likamans, ef svo má að orði
komast, og seinni daginn klárar hún
prógramrnið. Þetta gerir hún svotil leið-
beiningalaust. ,,Ég fékk náttúrlega leið-
beiningar fyrst þegar ég byrjaði hér i Orku-
bót, en núna er ég bara sjálf að þessu,”
segir hún. Það eruhelst hinar svokölluðu
pósur eða stellingar sem hún fær leiðbein-
ingar um frá kollegum.
En er það þess virði að púla svona?
„Já, svo sannarlega. Mér finnstnú þar að
auki bara gaman að púlinu, sérstaklega
þegar maður sér árangurinn af þvi. Ég er
að þessu til að fá fallegri likama og þetta
hefur borið nokkurn árangur i þá átt. Og
svo liður mér svo vel af þessu”.
Þórunn Pálsdóttir er 16 ára, vinnur hjá
útlendingaeftirlitinu, en er annars i
Menntaskólanum við Sund.
kannski kampavin við hátiðleg tækifæri.
„Við erum ekkert fanatiskar á þetta, okkur
finnst bara ekkert varið i það. Og er ekki
sagt að það taki likamann hálfan mánuð að

L