Helgarpósturinn - 19.03.1987, Blaðsíða 36

FYRIR NOKKRUM ÁRUM VAR HELGI ÓSK-
ARSSON TALSVERT í FRÉTTUM. HANN VAR
DVERGUR SEM FÓR TIL RÚSSLANDS í LENG-
INGARAÐGERÐIR. NÚ ER HANN TÆPLEGA
18 ÁRA AÐ ALDRI, HEFUR HÆKKAÐ UM 36
SENTIMETRA OG EKUR UM Á EIGIN BÍL —
ENDA MEÐ KRÓNÍSKA BÍLADELLU!
Helgi Óskarsson er adeins tœp-
lega 18 ára, en á erfid ár að baki.
Hann hefur lengst af œvi sinnar
búið við það þunga hlutskipti að
vera dvergur. Fyrir um 6 árum var
Helgi aðeins 114 sentimetrar á
hœð og átti ekki í vœndum að
verða mikið hœrri. En nýjasta
tœkni og vísindi lœknisfrœðinnar
sagði annað. Undanfarin ár hefur
Helgi farið til Rússlands í nokkrar
lengingaraðgerðir og árangurinn
hefur verið slíkur, að nú hefur
hann hcekkað um 36 sentimetra,
er orðinn 150 sentimetrar og á
eftir að togna eitthvað í viðbót.
Helgi gœti hœglega farið í fleiri
lengingaraðgerðir, en segir sjálfur
að hann sé að hugsa um að láta
þetta duga hvað lengdina varöar.
„Eg er nú vissulega lágvaxinn, en
ekki svo að óeölilegt sé,“ segir
hann sjálfur. Hann getur með
sanni sagt að nú sé hann fyrrver-
andi dvergur.
Helgi komst talsvert í sviðsljósið
fyrir nokkrum árum þegar ævin-
týrið var að hefjast. „Þetta er nú
orðin ansi löng saga. Ég var fyrst
þarna úti í eitt ár og það var erfitt
ár. En hlutirnir komu svona smám
saman. i fyrstu lotu voru leggirnir
lengdir. Ég fór aftur utan í skoðun
og tók það 3 mánuði. Enn fór ég
utan og þá fór með mér stelpa úr
Hafnarfirði. i það skiptið voru iær-
leggirnir lengdir um 11 senti-
metra. Það var árið 1985, en síðan
hef ég stundað æfingar hérna
heima, á Grensásdeildinni. Ég ætla
að láta þessa lengingu duga, held
ég, en í haust, eða í síðasta lagi
eftir áramót, fer ég hins vegar
utan og þá stendur til að lengja á
mér handleggina. Það gerist
ósköp svipáð og í hinum aðgerð-
unum, beinin eru brotin upp og
langir ,,spísar“ eða naglar boraðir
í gegn hér og þar. Þetta verður
síðasta aðgerðin, en eftir hana á
líkaminn að samsvara sér,“ segir
Helgi.
Helgi er rólegur og eðlilegur í
fasi. Hann virðist í fullkomnu jafn-
vægi þrátt fyrir erfiðleika síðustu
ára. „Þetta hefur vissulega verið
mjög erfitt, sérstaklega í fyrstu og
sjálfum aðgerðunum fylgdu tals-
verðar kvalir og lengi á eftir.
Þessar kvalir sátu í manni, en
aldrei þó eins mikið og vonin,
sem alltaf skein í gegn. Ég fann
það strax við að stækka bara um
nokkra sentimetra hvað þetta
hafði mikið gildi fyrir mig. Ég
kem aldrei til með að jafna mig,
eða verða fullkomlega góður
líkamlega, en allt mitt líf er orðið
eðlilegra en áður. Fólk veitir mér
ekki eins mikla athygli og áður.“
Móðir Helga, Ingveldur
Höskuldsdóttir, tekur undir þetta.
„Þetta hefur verið strembið, en
gengið mjög vel. Það hefur orðið
gífurleg breyting á Helga, líkam-
lega en ekki síður andlega. Ég
segi nú ekki að hann hafi verið
langt niðri, en hann var alls ekki
ánægður með lífið eins og það
var. Nú eru sjónarmiðin allt önnur
og hann lítur björtun. augum á
framtíðina. Hann er núorðið opinn
og glaðvær, hann á orðið fullt af
kunningjum, svo það er engu
saman að jafna,“ segir Ingveldur.
„Maður er óneitanlega mun
ánægðari með lífið núna,“ segir
Helgi. „Þetta er allt annað líf á
allan hátt. Ég segi kannski ekki
bylting, en mjög mikil breyting til
batnaðar."
Helgi hefur nýlokið mikilvægum
áfanga, sem honum hefði reynst
torsóttur í meira lagi án lengingar-
innar. í vetur tók hann sem sé bíl-
próf og er nú hæstánægður bíl-
eigandi. „Helsta áhugamál mitt
eru einmitt bílarnir, ég er með
króníska bíladellu. Það gekk alveg
Ijómandi vel að taka bílprófið og
ég þarf engin hjálpartæki — fyrir
utan lítinn púða.“
Helgi segir að það hafi verið
erfitt að vera dvergur hér á landi
eins og sjálfsagt alls staðar. Alltaf
hafi þurft að taka tillit til þessa og
haga hlutum eftir því. Hann nefnir
t.d. að það hafi orðið að gera sér-
stakar breytingar á hjóli hans. Og
auðvitað var erfitt að verða sífellt
fyrir sérstakri athygli.
„Ég kynntist þremur strákum
sem voru eins og ég og áttu eða
eiga við sömu vandamál að glíma.
Nú er einn þeirra að fara til Israel
í svipaðar aðgerðir, ekki þó alveg
eins. Hann er 9 ára og ég þykist
vita að það gangi vel hjá honum,
það er enda betra að fara út í
þetta því yngri sem maður er,
meðan líkaminn er enn að vaxa.
Og ég hef trú á því, að eftir því
sem aðgerðirnar þróast verði það
ekkert stórvægilegt vandamál að
fæðast dvergur. Þetta er í rauninni
ósköp lítið mál í sjálfu sér, nema
kannski í lengingunni sjálfri," segir
Helgi. Móðir hans bætir við: „Það
er alveg stórkostlegt að það skuli
vera hægt að hjálpa fólki á
þennan hátt. Sjálfur leggur maður
auðvitað allt á sig sem mögulegt
er til að hjálpa. Framtíðin er
Helgi (bifreið sinni. Hann tók bílpróf (vet-
ur sér til mikillar ánægju, enda að eigin
sögn með „krónlska bíladellu".
óráðin, en við erum bjartsýn."
Þegar Helgi hefur farið í næstu
og væntanlega síðustu aðgerðina
og handleggir hans lengdir, mun
líkaminn samsvara sér að fullu og
þá verður erfitt að sjá að Helgi
hafi eitt sinn verið dvergur. Hann
verður að sönnu lágvaxinn og
lætur sjálfsagt eiga sig að æfa
körfubolta, en að öðru leyti bíður
hans næsta eðlilegt líf, sem að
óbreyttu hefði aldrei verið annað
en draumur. Nú keppist hann við
að ná upp því sem hann hefur
dregist aftur úr í námi og hefur
nægan tíma til að ákveða starfs-
vettvang. Hefur Helgi einhver
skilaboð til þeirra sem á þennan
hátt eiga undir högg að sækja í
þjóðfélaginu?
„Aldrei að missa vonina. Aldrei
að gefast upp.“
Það ber ekki mikið á örunum eftir leng-
ingaraðgerðirnar. Raunar erfitt að sjá að
nokkuð meiriháttar hafi átt sér stað. . .
Myndin til vinstri er nokkurra ára gömul mynd úr DV, tekin eftir fyrri hluta aðgerðanna.
Hin myndin er tekin fyrir nokkrum dögum og er munurinn greinilegur. Nú er Helgi 150
sentimetrar á hæð. Ein aðgerðalotaer eftir; framundan er að lengja handlegginaog eftir
það mun líkaminn samsvara sér að fullu.
eftir Friðrik Þór Guðmundsson myndir Jim Smart
36 HELGARPÖSTURINN