Morgunblaðið - 14.03.1971, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. MARZ 1971
3
Sr. Árni Pálsson, Söðulsholti:
Hvers þarfnast kirkjan?
1 GUÐSPJALLI dagisims lesum við hina
svonefndu vannarræðu. Þair segir frá
þvi, er Jesús sikyinjar hugsainir hópsins,
sem verður votitmr að máibtarverki hans.
Við íinmim þar þrjár mianngerðir.
Stærsti hOiutinn undnasit íkraÆt hans eiifct
augnablik og er sivo horfinn írá honum
út í iðu mannOiifsins. Annar hlutinn er
þó áhugasanniari, þvi að hann viQil stærri
tákn og fleiri spumimgar en svarar sér
aíkirei sjáMur og gefur sig aldrei heiis
huigiar að kienninigunni og boðskapnum.
Svo er það þriðji fámenni fllokkurinn,
sem er i opinlberri anctetöðu við Krist
og hefur enxiaiskipiti á hHutunum af ótta
og hatri á siannleikamum.
Það er ekki að undra þófct þessi ræða
veki til umhugsunar á stöðu íslenzku
þj óðkirkjunnar. Er hún ef till viM orðin
of lin og hugdeig? Hvar er broddur
henmar, sem vekur fóilkið af dvalamum
og knýr það til þess að taka ábyrga
afstöðu til hemnar? Skal mátifcur hennar
mættdur og gjafir hennar meibnar eftir
þeirn sárafáu eins takl imgum, sem fást
til starfa innan hennar og fyrir hana?
Við heyrum ekki eimu sinni lengur i
haitursmönnunum, 1 hæsita lagi sJá þeir
UiTíi sig með því að gera góðOátOegt grín
að kirkjunni svo sem Oesa mátti í
„Svarthöfðapistli Tímans“ á dögunum.
Eifct fræigasita skáld Sviþjóðar skrifaði
bók um Isíamd eftir dvöl sina hér fyrir
fáum árum. Eitt af mörgu, sem hann
talldi sérkenmilegt í fari þjóðarinnar,
var afstaða hennar til kirkjunnar og
afstaða kirkjunnar tii fóQfcsins í land-
inu. MiQli þeirra rítoti fuHkiominn friður,
friður aflskipfcaleysis beggja aðiija. Hann
undraðist mikið þessa OognmoQlu, sem
hann Qiofaði þó á þeim forsendum, að
betri er friður en ófriður.
Etoki skal ég lasta friðinn, en iQQt er
að vera etoki verður þess að á sig sé
yrt eða að fundið. Friður afskiptaleysis
viitnar aQdrei um bremmiandi áhuga eða
athafnir mikilQa átaka í innra lifi fóQks-
imis.
Við heyrum og vitum að kirkjan okk-
ar er sífelit að verða athafnasamari í
störfum sánum i breyttu þjóðfélagi þar
sem þörf er á aiuknu félagsiíifi í 'Stórum
söfniuðum og er það vel. Af sQífcum
stöirfum nær hún tiQ stærri hóps og
verður vinsæQ. og aðQaðandi og á þvi þarf
hún að haOda.
En hve lamigt á hún að ganiga í þvi
að aifla sér þessara vinsæilda með þvi að
tatoa að sér almenma, féQagisOega þjón-
ustu, sem öðrum ber að hafa forystu
um og leita siðan stuðnings kirkjunnar
til ágastara starfs? Leiðir þetta efctoi til
einhvers konar „geirfuglasöifnunar" af
háiifu kirQcjunnar að lotoum?
Ei-tt mesta vandamái kirkjunnar í
dag er það, að hún þarfnast mikils hóps
starfsmanma. Meðan sá hópúr býðst
ekki til starfa hlýtur hún ekki þá við-
urkenmiingu, sem hún þarfnast hjá bæj-
ar- og sveitarstjórnum, svo hún geti tek-
izt á við vandamáiin mieð þeim og sýnt
brodd boðumar sinnar. Verk hennar
eru ekki aQltaf vinsæQ, en þau eru samt
bráðnauðsyníleg að dómi fOestra krist-
inna manna.
Ég var sem bam vitni að þvi, er ung-
ur, giæsilegur presitur kom í heimsókn
tii gaimaQs uppgjafarprests.
Sá 'gamQi sptirði: „Hvemig gemgur
þér nú samsifearfið við söfniuðinn, sem
hefur kosið þig?“
Ungi maðurinn svaraði: „Prýðiiega."
Þá spurði hann afifcur: „Og hvemig
heldur þú að söfnuðinum líki við þig?“
Ungi maðurinn svaraði jafn hifclanst
og áður: „Ágætlega."
Þá gekk sá gamli um góM, klóraði sér
í vanganum og syaraði: „Æ, fkelfing
heid ég að þú sért QiitilQ prestur, elsfcan
min.“
Oft hef ég veOt þessari endurmiininingu
fyrir mér. Presturinn, sem enn er i
starfi, verðsfcuidar fylQiQega vinsældim-
ar fyrir óeigingjöm verk siin um ára-
tugi Ég þykist þó vita að söfinuður
hans, eins og svo ótai margra annarra,
hafi átt of næðissama daga umdir þjón-
u®tu hans, vegna þess landlæga mis-
skiimimgs að halda að presifcurimm eimn
eigi að haifia frumifcvæði í öllum málum
safnaðanna.
Ég efast um að söifnuðir og safnaðar-
stjómir igeri sér grein fyrir etöðu sámni
og ábyrgð í sambandi við boðum orðs-
ins og útbreiðsdu kenminigarimmiar. Messu-
auglýsingar presta umdir fullum möfn-
um á laugardögum gefa að minmsta
kosti ekki ástæðu tiQ að ætla siSkt.
Það er sadfinaðarims að veQja sér prest
og það er safnaðardms að halda uppi
messum og samkomium og auglýsa þær.
Þeirra er að glæða starfið 'llifi mieð nýj-
um hugmyndum og eidieigum áhuga en
láta ek!ki prestinm einam um hituma,
Eniginn maður endist tiQ. lemgdar til
þess að vera eimm eða aðeims með fáum
driffjöðrim i sáaufcnu stairfi og eiga alltaf
að vera frjór í huigmyndum um nýjar
atlhiafhir í kirkjumni.
Við höfuim heyrt kröfumar, þegar
fólkið veiur sér starfsmanminn. Eftlr-
væntinigin er mikil og stærsti hópurinm
er harla glaður að kosmimgu lokinmi,
en hverfur síðan á braut. Eftir stamda
þeir, sem viija mieira starf og aufcna
fjölbreytmi en gera samt efcki nógar
bröfur til sjáifra sín. Svo koma þeir,
sem glotta og gera grín, því harðari
töfcum beita andstæðingar ekki kirkjuma
í bili. Eigi að sáður eru hópamir þrír
nú sem áður.
Við eigum okkar vamarræðu og hún
á aS minma okQcur á þamm mikJa vamda,
sem kirkjan og söfmuðumdr eiga Við að
etja. Kirkjummi er þörf á umræðum og
aðfinnslum og ber auðvitað ekki að
líta á stSkt sem árás á kristindómimn,
heidur mi'klu firemur sem þjónustu við
hanm. Meðan siikt er e!kki gert, kom-
umst við ekki nær kviku mamniegra
vamdamála, sem aQQs staðar blasa við
otefeur.
Em 'kirkjummi er eikki einu sinmi sýmd-
ur sá sómi að sú gagmrými, sem að henni
er beimt, veki til umræðna og ®é viður-
kennd.
Eiitt sfcírasta dæmið em skrif skáid-
risams HaiQdórs Laxmess. Eftir að hamm
famm sig svikimn af faiskri póQiitísteri trú
leitaði hugur hams aiffcur tiQ kristinmar
boðumar, sem hann hafði sagt skilið Við
eftir klaustursveruma forðum. Djúp
virðing hams fyrir kristimmi boðun vakn-
ar að nýju og um ledð sér harmiur yfir
deyfð þjóðkirkjuinmar. Þetta er grumn-
tónm aOQra síðusibu skáQdverka hams.
, .Brekkukotsannáll, Pairadásarheimt,
Kriartniháld umdir Jöteli og Innansveit-
arkromiika“ vitma öIQ um mikil trúaifleg
átök þessa gáfaða skáQds og eiga þvl
auðvitað að vera sddiim sem sQSk.
Þögn bókmemnitafræðinga um þessi
máQ sfeáldisáns er furðuQeg og ber beim
af villja aJQs þorra manna að um kirkj-
um'a sfciuQi rífkja þögm og afskiptaleysi.
Með því er verið að meirna hemmi að fá
að mjóta vaxtar af gagnrými, umræðum
og átöbum.
EFTÍR EiNAR SIGURÐSSON
REIKJAVÍK
Mjög Mtilll afli hefur borizt á
íliand í Reykjavík síðaistíMðma
vilku. Það má segja, að vart mokk
ur bátafis'kur berist nú þamigað
raema af 3 útiiegubátum, seim
ísibjöminn á. Hafa þeir yfirleitt
ídflað vel, 40—80 lestir í útilegu.
Sæborg, sem er með troil, kom
þó inm í byrjum vikurmar með
30 lestir af fis'ki, sem hún hafði
tfemgið fyrir vestan. Netabátar
íiianda engir í Reykjaivík. Hins
vegar berst þó nokkuð af fisfci
úr ýmsum verstöðvuim til Rey’kja
vikur ilandleiðina, en það er
Qcostnaðarsamt og illt að keppa
við fiskvinmsliustöðvair á viðkom-
amdi stöðuim, þar sem afcstuirs-
teostnaðuriim er um 5% af afla-
verðmætimu.
Framtíð Reykjavikur sem ver-
stöðvar v erður að byggjast á
togairatfiski.
Togaramir. AIQir togaramir
hatfa landað eð'a ætla að lamda
Iheiima. Þjóðverj ar hatfa neitað að
taka á móti nokkrum fiski fyrr
em etftir m'æstu mánaðamót. Þeir
togarar, sem komið hafa inn etftir
vertefallið, hafa verið með sæmi-
öiegan afla, em ekki meitt sérstakt.
Imigólfur Arnairson var drýgstur
otneð 210 Qestir, Víkimigur 175 i’est-
ir oig landaði á Akraneisi, Sig-
urður 147 lestir, Þorkell mátn-i
145 lestir og Úrainuis eitthvað
svipað. Maí fór til Nýfundna-
Qlamds og fékk litimm atfla.
Skipin hatfa verið mest út atf
Vestfjörðum og verið að fá biand
aðam fisk. Amnars eru togara-
steipstjórar leyndardómsfýllstu
memin jarðarinmar. Ef Mtið atflast
og útlitið er si'æmt, segja þeir
dkteert, og þegar vei atflast og vom
er á meiru, segja þeir heldur
eteteert.
keflavík
Það má segja, iað atftlimin hjá
Mnubétum, þegar litið er á heffld-
ina, hafi verið góður síðustiu
viku, þetta 7—12 lestir ailigeng-
ast í róðri.
Hjá netalbátumuim hefur atflinn
vetnið misjatfmiari. Þeir bátar, sem
hafa haldið siig að utfsiamum, hatfa
yfiirleitt atflað véi, tiil að myhda
fékk Heliga RE eimm dagimm 46'/2
lestf, aililt næturgamall fiskur. —
Hafa ufsaþátarmiir verið á djúp-
slóðurn suður atf Reykjamesi. En
svo batfa metalbátar, sem verið
hatfa á grunmisflóðum og lagt sig
etftir þorstei, femgið sáraflítinm
afla.
Eimm bátur er með troil, og
hetfur hamm verið að reyta sæmi-
lega. Eiinm dagimm kom 'hanin
með 151/2 'lest.
Nokkrir bátar stumda rækju-
veiðar og hafa atflað vel, femigið
IV2—2 lestir yfir dagimm aí stórri
og góðri rækju.
Búið er að tatea á móti 10.000
lestum af EDoðinu,
AKRANES
Aflinn hetfur verið mjög treg-
ur hjá nietaibáitium, þetta 2—5
lestir í róðri. Eimn báitur fékk
þó í viíbuinmi 20 lestir í met í
Breiðubuigtinmi eftir 2ja daga úti
vist. 6 bátar róa mú með miet.
Liniulbátairmir hatfa verið að fá
4—5 Qestir í róðri, og róa 6 bátar
með Œímu.
Búið er að lamda 9.000 lest'um
atf loðnu.
Útiitið er elcki állt oí gott með
nietaafla í raxaibuigtiinmii,
SANDGERÐI
Mestan þorsfeaíla í net í eimmi
umvitjam fékk Vonin, 13 iestir,
en. mestam ufsaaiffia í metim fékk
Þomri, 35V2 lest.
Kropp hetfur verið á 3'ímuina, og
fékk Guðbjörg bezta róðurinn í
vikunni, 12 lestir.
Gætftir hatfa verið mum verri en
í fyrra og mum minoni atfM.
Framh. á bls. 24
HOPFenÐIR 19 ?i
Fjölbreyltasfa og
vandaðasta ferðaúrvalið
Ferðin, sem fólk treystir
Ferðin, sem tryggir yður
mest fyrir ferðapeningonn
Verið velkomin í
UTSÝNARFERÐ 1971
ÚTSÝNARFERÐ:
ÓDÝR EN FYRSTA FLOKKS
Munið, að ÚTSÝN veitir alla fyrirgreiðslu
við ferðalög, selur farseðla fyrir öll flugfé-
lög heims á lægsta fáanlegu verði, útveg-
ar hótel, veitir kaupstefnu- og ráðstefnú-
þjónustu. — Farseðill frá ÚTSÝN er lyk-
illinn að vel heppnuðu ferðalagi —, en
undlirbúið ferð yðar og pantið sncmma!
Fáið nýja sumaráætlun!
FERÐASKRt FSTOFAN
Austurstr. 17. Símar 20100/23510/21(>80.
ÚTSÝN
v