Morgunblaðið - 23.06.1987, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ1987
47
Arsæll Gunnars-
son - Minning
Fæddur5.júlí 1957
Dáinn 15. júní 1987
Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga.
Baggi margra þungur er.
Treystu því, að þér á herðar
þyngri byrði ei varpað er
en þú hefir afl að bera.
Orka blundar næg í þér.
Grafðu jafnan sárar sorgir
sálar þinnar djúpi í.
Þótt þér bregðist besta vonin,
brátt mun lifna önnur ný.
Reyndu svo að henni að hlynna,
hún þó svífi djarft og hátt.
Segðu aldrei: „Vonlaus vinna“.
Von um sigur ljær þér mátt.
(Erla, Hélublóm 1937.)
Þegar tengdasonur okkar er
kvaddur hinstu kveðju eftir að hann
burtkallaðist af völdum vinnuslyss
í blóma lifsins, viljum við ekki láta
hjá líða að minnast hans með nokkr-
um orðum.
Ársæll Gunnarsson fæddist í
Reykjavík 5. júlí 1957. Foreldrar
hans voru hjónin Gunnar M. Bjöms-
son, bifvélavirki, sem nú er látinn,
og Erla Ársælsdóttir, ættuð úr
Vestmannaeyjum. Böm þeirra urðu
þijú, Dagmar elst, þá Ársæll og
Jóhanna yngst. Fjölskyldan flutti
snemma suður í Garðabæ, sem þá
var að bytja að byggjast, og þar
ólust systkinin upp. Strax og Ár-
sæll hafði aldur til hóf hann nám
í loftskeytafræði og að því námi
loknu hóf hann störf hjá ritsímanum
og vann þar óslitið til vors 1987.
Frá blautu bamsbeini var hann
áhugamaður um íþróttir og skák
og snemma varð hann mjög virkur
i Hjálparsveit skáta í Garðabæ.
Þegar Erla dóttir okkar kynntist
þessum unga glæsilega og góða
dreng, aðeins sextán ára gömul,
eignuðumst við son og tengdason í
einum og sama manninum.
Þau gengu í hjónaband 1. desem-
ber 1979 og á það hjónaband bar
aldrei nokkum skugga. Hann bar
ekki einasta dóttur okkar á höndum
sér, heldur var hann svo einstakur
faðir að unun var að fylgjast með.
Okkur var hann í senn ljósgeisli og
hjálparhella og þegar við réðumst
í húsbyggingu við Urriðakvísl 2
notaði hann hveija stund sem gafst
til að aðstoða við bygginguna.
Bömin þeirra urðu tvö: Sara Ósk,
6 ára, og Skarphéðinn Öm, 4 ára.
Nafnið Osk var sótt í kvæðið al-
kunna „Þú ert yndið mitt yngsta
og besta", eftir „Gest“, Guðmund
Bjömsson landlækni, sem var lang-
afí Ársæls.
Að síðustu viljum við senda bless-
unaróskir hjúkrunarfólkinu góða á
Borgarspítalanum, sem annaðist
hann síðustu stundimar og sýndi
okkur sem biðum, ómetanlegan
stuðning. Sérstakar þakkir viljum
við færa sjúkrahúsprestinum þar,
fyrir hans aðstoð. Ennfremur Emi
Jóhannessyni, föðurbróður Ársæls,
og Svanþóri Þorbjömssyni, sem
tregar vin og félaga. Móður hans
og systmm, vinum og ættingjum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur og hjartans þakkir til allra,
sem hafa veitt okkur stuðning á
erfíðri stund.
Eftir stöndum við með bjartar
minningar um sannan og góðan
dreng. Þær getur enginn tekið frá
okkur.
Guðbjörg Lára Axelsdóttir og
Skarphéðinn Guðmundsson.
Þeir sem guðimir elska deyja
ungir er sagt. Lífíð getur verið erf-
itt, það fá ýmsir að reyna. Er við,
fyrram vinnufélagar Ársæls Gunn-
arssonar, fréttum fyrir rúmri viku
að hann hefði slasast eftir fall úr
stiga og lægi stórslasaður, og síðar,
er við fréttum að honum væri ei
hugað líf, sló alvarlegri þögn á okk-
ur. Er llfið virkilega svona kalt,
hver er tilgangurinn?
Ársæll Gunnarsson fæddist 5.
júlí 1957 og hefði því orðið þrítugur
í næsta mánuði. Hann lauk námi
frá loftskeytaskólanum og hóf
skömmu síðar eða 24. október 1978
störf á Ritsímanum í Reykjavík þar
sem hann starfaði þar til nú á vor-
dögum. Hann vildi kynnast öðram
starfsvettvangi og ekki síður starfa
úti við og njóta hinnar íslensku
veðráttu, jafnvel var búist við af
ýmsum að hann kæmi aftur til
starfa hjá stofnuninni í haust. En
oft fer ýmislegt öðravísi en áætlað
er, mennimir áætla en Guð ræður.
Ársæll var giftur Erlu Ingu
Skarphéðinsdóttur og eignaðist
með henni tvö börn, Söru Ósk 7
ára og Skarphéðin Öm 5 ára og
verður það nú hennar hlutskipti að
leiða börnin til aukins þroska, í
þeim anda er þau skópu sameigin-
lega í ást og umhyggju fyrir þeim.
Það er oft erfitt að tjá sig i orðum
er svona atburðir gerast og orð
segja lítið. Við fyrram starfsfélagar
Ársæls minnumst hans sem góðs
og áhugasams starfsmanns er var
ávallt reiðubúinn að leysa hvers
manns vanda, einnig var honum
trúað fyrir að vera í forsvari fyrir
okkur í félags- og samningamálum
innan okkar stéttarfélags, Félags
íslenskra símamanna. Þar sem ann-
ars staðar rækti hann störf sín með
mestu prýði. Um leið og við kveðjum .
Ársæl Gunnarsson hinstu kveðju
viljum við flytja eiginkonu hans og
börnum og öðram aðstandendum
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að varðveita þau og styrkja
á þessum erfiðu tímum.
Jón Kr. Óskarsson
í dag er lagður til hinstu hvíldar
mágur minn og kær vinur, Ársæll
Gunnarsson. Hann lést af völdum
hörmulegs slyss. Mig langar að
minnast góðs drengs með nokkram
fátæklegum orðum sem ég veit að
ná skammt.
Kynni okkar Ársæls hófust fyrir
sjö áram. Þá tókst með okkur góð
vinátta sem hélst alla tíð síðan.
Ársæll hafði sérstakan persónu-
leika til að bera sem aldrei mun
líða mér úr minni. Hann var sér-
staklega myndarlegur og svipsterk-
ur, með hærri mönnum og með
glaðlegt yfírbragð. Skapgerðin var
óvenju heilsteypt. Hann var einarð-
legur í öllu en blíðlyndur og með
gott hjartalag. Hann átti vinum að
mæta hvert sem leiðir hans lágu.
Það var ekki síst að þakka greið-
vikni hans og óeigingimi.
Ársæll Gunnarsson fæddist í
Reykjavík 5. júlí 1957 og var því
stutt í þrítugsafmæli hans þegar
hann var kallaður burt. Ungur flutt-
ist hann í Garðabæ ásamt foreldram
sinum og systrum. Faðir hans,
Gunnar M. Bjömsson, lést fyrir
rúmu ári eftir löng og ströng veik-
indi. Móðir hans er Erla Arsæls-
dóttir sem enn býr í Garðabæ.
Eftirlifandi systur hans era þær
Dagmar og Jóhanna.
Ársæll hóf nám í Loftskeytaskóla
íslands árið 1976 og útskrifaðist
þaðan 1978. Hann hóf fljótlega
störf hjá Póst- og símamálastofnun
að námi loknu og starfaði þar þang-
að til í maí síðastliðnum. Starfsvett-
vangur hans hjá stofnuninni var
ritsíminn. En hann hugði á breyt-
ingar í starfi og hélt inn á nýjar
brautir.
Eftirlifandi eiginkonu sinni, Erlu
Ingu, dóttur hjónanna Skarphéðins
Guðmundssonar og Guðbjargar
Axelsdóttur, kynntist Ársæll árið
1975. Þeim hjónum varð tveggja
yndislegra bama auðið. Sara Ósk
fæddist 1980 og Skarphéðinn Öm
1982.
Margir munu sakna Ársæls
Gunnarssonar. En mestur er missir
konu hans, bama og móður því að
hann var einstaklega góður eigin-
maður, faðir og sonur. Milli hjón-
anna var ástríki og samheldni. Með
dugnaði og ósérhlífni sköpuðu þau
sér og bömum sínum einkar hlýlegt
heimiliá Holtsgötu 19 í Reylq'avík.
Þangað var ávallt gott að koma.
Betri vinar hefði ég ekki getað
óskað mér og ég er afar þakklátur
fyrir kynnin af honum og það vega-
nesti sem hann gaf mér með
framkomu sinni og breytni.
Vorið var einkennandi fyrir Ár-
sæl, sú árstíð sem var líkust honum.
Nú sitjum við eftir með söknuðinn
sára, en sterkust er minningin um
vorið sem hann var.
Ég bið Guð að styrkja alla að-
standendur Ársæls Gunnarssonar í
þeirra þungu sorg.
Lúðvík Þorvaldsson
í dag, 23. júní, kveðjum við kær-
an samstarfsmann okkar, Ársæl
Gunnarsson símritara.
Á ritsiirianum í Reykjavík ríkir
nú sár söknuður yfír látnum vini,
sem fyrir nokkram vikum kvaddi
okkar vinnustað með það í huga
að breyta um starf, sem mér og
öðram samstarfsmönnum hans
fannst sjálfsagt, því meðan menn
era ungir og hraustir er um að
gera að kynnast sem flestu á sviði
atvinnumöguleikanna, og allar góð-
ar óskir fylgdu Ársæli frá okkur
um farsæla braut. Þó verð ég að
viðurkenna að eftirsjá var mikil, því
Ársæll var meðal okkar færastu og
bestu fjarskiptamanna og von mín
og ósk var að sjá hann aftur meðal
okkar á ritsímanum.
Ársæll hóf fjarskiptastörf á
ritsíma simstöðvarinnar í Reykjavík
í október 1978, og starfaði fyrst
sem loftskeytamaður, síðan símrit-
ari og yfirsímritari til 1. júní sl.
Ársæli vora falin mörg trúnaðar-
og félagsstörf í starfsmannafélagi
okkar, Félagi íslenskra símamanna.
Það er ómetanlegt fyrir samstarfs-
menn og þá stofnun, sem hafa innan
sinnan vébanda slíkan starfsmann
sem Ársæl, þvi hann var mjög
traustur, ábyggilegur og lagði sig
fram við lausn á sameiginlegum
verkefnum og vandamálum, hvort
sem var fyrir stofnunina eða sam-
starfsmennina.
Ársæll er kvaddur með virðingu
og þakklæti, en þungum söknuði
okkar sem störfuðum með honum.
Frá mér og fjölskyldu minni era
færðar dýpstu samúðarkveðjur til
Erlu, Söru og Skarphéðins, móður
hans og tengdaforeldra, systra og
fjölskyldna þeirra.
Megi minningin um hlýjan og
góðan dreng verða sorginni yfír-
sterkari.
Ólafur Eyjólfsson
Mig langar með nokkram orðum
að minnast góðs vinar og starfs-
félaga, Ársæls Gunnarssonar loft-
skeytamanns, er lést af völdum
slyss hinn 15. júní sl.
Ekki_ hefði mig órað fyrir því,
þegar Ársæll kvaddi okkur starfs-
félagana hress og glaður í bragði
á heimili sínu fyrir tveimur mánuð-
um síðan, að það yrði okkar síðasta
samverastund. Arsæll hafði þá
ákveðið að breyta til og vinna störf
þar sem hann gæti notið mikillar
útivera.
Leiðir okkar Ársæls lágu saman
þegar hann hóf störf á ritsímanum
fyrir rúmum átta áram. Okkar sam-
starf leiddi síðan til góðs og náins
vinskapar, milli okkar og fjöl-
skyldna beggja.
Margar góðar minningar koma
upp í huga mér nú þegar ég kveð
Ársæl í hinsta sinn. Ég minnist
þeirra stunda sem við sátum saman
og ræddum um okkar sameiginlegu
áhugamál t.d. íþróttir, tefldum skák
eða tókum í spil. Sérstaklega
minnist ég ferðalags í fyrrasumar
sem við fóram í með fjölskyldur
okkar austur í Skaftafell. Þar dvöld-
um við í tjöldum í nokkra daga og
áttum þar ógleymanlegar stundir
saman.
Ársæll var dagfarsprúður og ein-
staklega hlýlegur í öllu viðmóti,
hreinn og beinn. Hann var virtur
af þeim sem hann þekktu. Hans
verður sárt saknað.
Elsku Erla, Sara og Skarphéðinn,
við Unnur og börn vottum ykkur
og ættingjum ykkar, okkar dýpstu
samúð.
Við munum ætíð minnast Ársæls
með hlýju. Guð blessi ykkur öll.
Rafn
HUSEIGENDUR
OG TRÖPPUR Á GÓDU VERDI!
Nú er ekki eftir neinu að bíða. Álstigar og tröppur í hundraða-
tali bíða eftir að þú fáir þér eintak. Það vœri margt
vitlausara, þó ekki vœri nema til að fyrirbyggja slys sem oft
verða þegar fólk prílar í heimatilbúnum...
Verið velkomin.
byggSngavörur*kaupfelogin
krókmAlsi 7
UM