Morgunblaðið - 20.12.1988, Blaðsíða 67

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 1988
67
SIÐAN
Bubbl Morthens og Megas
hafa leiklð mikið saman í gegn
um árin og tekið upp allmörg lög
saman auk þess að koma fram
saman á ýmsum tónleikum. Það
er þó ekki fyrr en nú fyrir
skemmstu sem þeir sendu frá
sér plötu sem báðir eru skrifað-
ir fyrir, plötuna Bláir draumar.
Tónlistin á Bláum draumum
stingur í stúf við hefðbundna
íslenska poppframleiðslu, án
þess þó að vera byltingarkennd.
Frekast mætti líkja henni við
dægurlög sem leikin eru og út-
sett af jasstónlistarmönnum,
enda komu við sögu á þlötunni
jassararnir Kenneth Knudsen
hljómborðsleikari, Jón Páll
Bjarnason gítarleikari, Birgir
Baldursson trommuleikari og
Tórinas R. Einarsson bassaleikari
auk aðstoðarmanna sem ekki
verða taldir hér.
Rokksíðan ræddi við Bubba
og Megas í húsi vestur í bæ.
Hvernig finnst ykkur Bláir
draumar falla inn í dægurlaga-
súpuna sem gefin er út fyrir
þessi jól?
Bubbi: Mér finnst þessi plata
aðeins meira en dægurlagaplata
og menn eiga eftir að geta tekið
þessa plötu fram eftir tíu ár og
hlustað á hana aftur. Jassinn og
blúsinn halda velli. Hinsvegareru
tólftommutöffararnir og áheyr-
endur þeirra oft manna fordóma-
fyllstir og það kemur því
skemmtilega á óvart hve mikið
af ungu fólki hefur verið að láta
í Ijós hrifningu á plötunni.
Megas: Þau viðbrögð segja
manni að það er hægt að gera
plötu sem á eru sígildar klisjur
en ekki þær klisjur sem verið er
að hjakka á í „frjálsu" útvarps-
stöðvunum, ég vona að þú
gleymir ekki gæsalöppunum, og
vinna úr þeim tónlist sem getur
fallið í kramið, ef fólk fær tæki-
færi til að kynnast henni.
En platan er matreidd fyrir
poppmarkað.
Megas: Við lögðum upp í leið-
angurinn með það fyrir augum
að daðra við alþýðusmekk, en á
ferðalaginu rifaöist upp fyrir okk-
ur ýmislegt og við brugðum á það
ráð að semja þessa tónlist og
útsetja og spila inn á langtum
breiðari grundvelli en einhverri
fátæklegri línu dagsins í dag.
Það er náttúrlega dapurleg til-
hugsun að það sé ekki hægt að
gefa út plötur á íslandi nema
rétt fyrir jól, en ég tel að líftími
þessarar plötu eigi eftir að vera
lengri en til 23. desember. Ég
er dægurlagasmiður, en dægur-
lög þurfa ekki að deyja um leið
og þau eru sungin og miðað við
allt það sem við Bubbi höfum
lagt í þessa plötu og þá gleði sem
höfðum af því að gera hana þá
held ég að hún eigi eftir að lifa
lengi hjá fólki.
Bubbi: Þetta er ein af þremur
plötum sem ég hef gert sem ég
get hlustað á. Ég hlusta á Utan-
garðsmenn og á Konu og ég
hlusta á þessa plötu og á eftir
að hlusta á hana lengi.
Bubbi, á plötunni er eitt lag,
Menn að hnýta snörur, einskon-
ar syntasamba, sem stingur í
stúf við jasssveifluna.
Bubbi: Mér finnst alltaf gott
að hafa eitt lag a.m.k. á hverri
plötu sem sker sig úr. Þetta var
upphaflega western swing-lag
og átti að vera þannig. Kenneth,
sem á mikið í þessari plötu, var
einu sinni að prófa ýmis hljóð á
hljóðgerfilinn og þá varð þessi
tónagangur til. Eg féll þegar fyrir
honum og við tróðum honum inn
í lagið. Hann er rétt á eftir taktin-
um í gegn um það alit, sem gerði
feikilega erfitt að vinna það og
ég var heila nótt að synga inn
textann, því ég taldi alltaf á móti
taktinum.
Magnús, þú átt lika lag á piöt-
unni sem stingur í stúf tónlistar-
lega, lagið Tvær stjörnur. Ann-
að lag, Litlir sætir strákar, á þó
líklega eftir að vekja meiri at-
hygli og þá fyrir textann. Á
seinni árum hefur íslensk borg-
arastétt tekið þig í sátt. Kemur
þú þér ekki út úr húsi aftur með
þessu lagi?
Megas: Ég get eðlilega ekki
verið að eltast við allan hugsan-
legan misskilning. Óhreinum er
náttúrulega allt óhreint og það
er ekkert við því að gera. Allflest-
ir sem ég hef heyrt i varðandi
þetta lag hafa látið í Ijós ánægju
sína og þeir hafa skilið að lagið
er mettað kímni og vináttu.
Hvað varðar Tvær stjörnur, þá
var ég með í huga ákveðna út-
setningu þegar ég fór að vinna
lagið. Eg var búinn að setja sam-
an píanóleik sem var ætlað til
að sýna framvinduna. Svo próf-
uðum við lagið bara með píanói
og það hljómaði svo vel að öllu
því sem búið var að vinna var
hent út. Útkoman er svo sú að
ég stend við hlið píanósins eins
og liedersöngvari. Þessi útsetn-
ing féll betur að textanum og jók
á breidd plötunnar.
Platan heitir Bláir draumar;
eruð þið mjög bláir menn?
Bubbi: Ég er blár, geysilega
blár.
Til þess að geta sungið blús
verður þú að hafa gengið í gegn-
um þrengingar og ég finn það
að þegar ég er að syngja hægan
blús að það er eitthvað innra
með mér sem styrkir mig.
Megas: Ég er mjög hrifinn af
blúsnum, en Bubbi er mesti
blúsari á Norðurlöndum. Ég gef
Bubba „fri bane“ með allan blús
á þessari plötu og þeir blúsar
sem ég var búinn að semja fyrir
plötuna duttu út á leiðinni, enda
var ætlunin að hafa það besta
frá hvorum.
Öll þessi tónlist og allir þessir
textar eru blóð sviti og tár. Það
er alveg sama hvaða blíða og
yndisleiki eru í lýsingunni; text-
arnir væru ekki svona blíðir og
yndislegir nema vegna þess hvað
það hafa farið hroðalegir hlutir á
undan. Blúsinn er það að hafa
sloppið lifandi í gegn um þreng-
ingar og blúsinn er líka til að
hjálpa manni til að sleppa lifandi.
Eruð þið að syngja ykkur frá
einhverju á þessari plötu?
Megas: Nei, það er frekar að
ég sé að efla mig og styrkja,
enda hentar blúsinn einkar vel
til þess.
Bubbi: Ég var að syngja mig
frá ýmsu á Konu, en á þessari
plötu er ég bara í góðu jafn-
vægi. Mér líður vel á meðan ég
er að gera þessa plötu og ég get
sungið allan þennan blús vegna
þess að mér líður vel.
Eitthvað að lokum?
Megas: Ég vil bara árétta hvað
þetta prógramm er í góðu jafn-
vægi og hvað það hefur góð áhrif
og skapar góða líðan.
Bubbi: Ég vil óska öllum tón-
listarmönnum velfarnaðar og
góðrar sölu um þessi jól og öllum
fyrirtækjum, háum sem lágum,
alls hins besta. Jólakveðjur frá
mér til allra.
Megas: Og frá mér.
Bláir draumar/Bubbi og Megas:
Fágun og hófstilling í fyrirrúmi
ÞEIR félagarnir Bubbi Morthens
og Megas standa saman að
plötunni „Bláir draumar“ og má
það heita lyginni líkast ef hana
verður ekki að finna f mörgum
pakkanum nú um jólin. Hætt er
þó við að plata þessi höfði eink-
um til eldri aðdáenda þeirra pilt-
anna því hér kveður nokkuð við
nýjan tón og á það ekki sfst við
um lagasmiðar Bubba Morth-
ens. Blús- og jasslög hans á
„Bláum draumum" eru öldungis
til fyrirmyndar og söngur hans
hefur að mati þess sem þetta
ritar aldrei hljómað betur. Lög
Megasar hljóma á hinn bóginn
fremur kunnuglega en standa
þó flest fyrir sínu. Hljóðfæra-
leikur allur er einfaldlega fram-
úrskarandi.
Fjölhæfni Bubba Morthens
sem hljómlistarmanns og söngv-
ara er nánast ótrúleg eins og
sannast hefur á öllum þeim
aragrúa hljómplatna sem hann
hefur gefið út á ferli sínum. Þær
hafa vissulega verið misjafnar að
gæðum enda hefur maðurinn
komið víða við og stundum virð-
ist nokkuð hafa skort á sjálfs-
gagnrýnina. Meiri ögun hefur
einkennt vinnubrögð Megasar í
gegnum tíðina en hann hefur
verið ótrúlega afkastamikill í ár
og er það ef til vill af þeim sökum
sem nokkur laga hans á plötunni
hljóma kunnuglega. Raunar virð-
ist minni vinna hafa verið lögð í
útsetningar laga hans sbr.
„Flæðarmál“, sem tæpast gæti
verið einfaldara, en þó ber að
geta þess að útsetningin á laginu
„Vatnsrennibrautin" er framúr-
skarandi vönduð og fáguð og er
fyllsta ástæða til að vekja at-
hygli manna á píanóleik Kenn-
eths Knudsens í því.
Söngur Bubba Morthens í lög-
unum „Filterlaus Kamel blús",
„Hann er svo blár" og „Seinasti
dagurinn", sem er að mati undir-
ritaðs besta lag plötunnar, er í
algjörum sérflokki og víst er að
enginn söngvari hórlenskur og
þó víðar væri leitað hefur jafn-
gott vald á blús- og jasstónlist
og hann. Raddbeitingin er fram-
úrskarandi vönduð, fáguð og
þrungin þeirri tilfinningu sem
blúsinn á að koma til skila. Text-
ar Bubba Morthens falla einnig
sérstaklega vel að lögunum og
greinilegt er að hann leggur nú
mun meiri vinnu í texta sína en
áður. Eitt besta dæmið um þetta
á „Bláum draumum" er lagið
„Hann er svo blár". Undirritaður
vill þó undanskilja textann við
lagið „Menn að hnýta snörur",
sem er fremur óskýr og bernsk-
ur. Raunar á þetta lag ekkert
sameiginlegt með hinum lögun-
um á plötunni. Tölvuhljóðfæri og
elektrónísk fjölmúlavíl af ýmsum
sortum eru þar í fyrirrúmi og
þótt leikið sé á þau af umtals-
verðri íþrótt og trommuleikurinn
sé bráðskemmtilegur verður
þetta að teljast lakasta lag plöt-
unnar.
Raunar má segja um „Bláa
drauma" að platan sé fremur
sundurlaus. Slíkt er að mati und-
irritaðs almennt og yfirleitt frem-
ur til góðs en ills og er svo einn-
ig hér nema hvað varðar lagið
sem minnst var á hér að framan.
Lög Megasar á plötunni eru ekki
í sama anda og lög Bubba Morth-
ens. Þau eru vissulega í rólegri
kantinum en geta ekki talist jass-
eða blústónlist þótt form þeirra
og uppbygging sé fremur einföld.
Textar Megasar eru líkt og áður
bæði skemmtilegir og vandaðir
flestir hverjir og er ástæða til að
nefna „Vatnsrennibrautina" og
„Tvær stjörnur", en sá síðar-
nefndi er með því betra sem
komið hefur frá Megasi. „Litlir
sætir strákar" sker sig nokkuð
úr öðrum textum Megasar á plöt-
unni. Þarna er að finna sórkenni-
lega blöndu einkennilegrar gam-
ansemi og pervisma, sem tæp-
ast mun falla öllum í geð. Alltjent
þykir undirrituðum ólíklegt að
skáldið flytji þetta lag á næstu
styrktartónleikum Kvenna-
athvarfsins. Lagið er hins vegar
frábærlega spilað.
Enn er ógetið lagsins „Ég bið
að heilsa" eftir Inga T. við texta
Jónasar Hallgrímssonar. Útsetn-
ingin er verulega skemmtileg
enda lagið mjög gott en sam-
söngur þeira piltanna spillir fyrir.
Raddir þeirra og söngstill fara
ekki sérlega vel saman en þó
skal undanskilinn söngur þeirra
í „Eitt til fimmtán glös" sem er
bæði ruddalegur og óvandaður
og hæfir textanum sérstaklega
vel.
Um hljóðfæraleik og útsetn-
ingar á þessari plötu mætti hafa
langt mál. Hljóðfæraleikinn ann-
ast: Kenneth Knudsen (píanó,
tölvutól), Jón Páll Bjarnason
(gítar), Tómas R. Einarsson
(bassi), Birgir Baldursson (bumb-
ur) og Karl Sighvatsson (Hamm-
ond-orgel). Að auki koma við
sögu Ólafur Flosason (óbó), Öss-
ur Geirsson (básúna) og telpna-
kór Öldutúnsskóla. Full ástæða
er til að vekja athygli á leik þeirra
Kenneths Knudsens, Birgis,
Tómasar R. og Jóns Páls, önnur
eins fágun, hófstilling og færni
er vandfundin. Píanóleikur
Knudsens var nefndur hór að
framan en að auki er vert að
benda á gítarleik Jóns Páls
Bjarnasonar í „Filterlaus Kamel
blús" og samspil hans og Knud-
sens í „Vatnsrennibrautin". Þeir
Bubbi Morthens og Megas eru
skráðir fyrir útsetningum á „Blá-
um draumum" og án þess að
ætlunin sé að halla nokkuð á þá
piltana má telja líklegt að fjór-
menningarnir fyrrnefndu hafi nú
lagt sitt af mörkum.
„Bláir draumar" er vel heppn-
uð plata sem á allan hátt er rétt-
lætanlegt að mæla með. Hér er
að finna verulega fágaða tónlist
sem flutt er af einstaklega hæf-
um mönnum og það er að sönnu
ánægjulegt að íslenskur tónlist-
armaður geti flutt blús- og jass-
tónlist af slíkri innlifun og Bubbi
Morthens og samið lög í þessum
gæðaflokki. Aðdáendur þessarar
tónlistar hljóta að vænta þess
að hann láti ekki þessa plötu
nægja. Textarnirfylgja með, sem
er vel. Plötualbúmið er óspenn-
andi og hefðbundnar „nektar-
myndir" fylgja, sem fara brátt að
verða hallærislegar og þreytandi.
Ásgeir Sverrisson