Morgunblaðið - 06.09.1997, Page 38

38 LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðný Frið-
finnsdóttir var
fædd i Rauðuskriðu
1. október 1905.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Þingeyinga 31.
ágúst síðastliðinn.
Hún var dóttir
hjónanna Friðfinns
Sigurðssonar í
Rauðuskriðu, f.
16.7. 1865, d. 6.9.
1965, og Guðrúnar
Bjarnardóttur, f.
22.7. 1864, d. 2.1.
1949. Systkini
Guðnýjar voru
Björn, Þóra Karítas, Árni og
Sigurður, 511 látin.
Guðný giftist 24.7. 1938 Sig-
urði Guðmundssyni, bónda frá
Fagranesi, f. 15.7. 1893, d. 9.6.
1967. Foreldrar hans voru
Kristín Ólöf Sigurðardóttir og
Guðmundur Ágúst Jóhannes-
son. Guðný og Sigurður bjuggu
allan sinn búskap í Fagranesi
Þegar mér barst fréttin um frá-
fall Guðnýjar í Fagranesi bar hug-
urinn mig norður í Aðaldal eins
og svo oft áður. í anda stóð ég á
bæjarhlaði í Fagranesi. Horfði á
Vatnshlíðina skógi vaxna og
skyggðan flöt Vestmannsvatns
með hólmum og eyjum, grænar
breiður túnanna umhverfís bæina
og í norðvestri Kinnarfjöll rísa yfir
mjúkar línur Fljótsheiðar. Rauða-
skriða, bernskuheimili Guðnýjar, í
hvarfi bak við Fljótsheiði, en
Skriða og Fagranes voru bæirnir
hennar og báðir kærir. Nú er að
baki langt og farsælt æfistarf og
búskaparsaga. Svo lánsöm var
Guðný á efri árum að þurfa ekki
í Aðaldal. Synir
þeirra eru: 1) Guð-
mundur, f. 22.5.
1939, giftur Sigur-
veigu Jónsdóttur
frá Flatey á Skjálf-
anda, f. 30.1. 1949,
þeirra börn eru a)
Guðný, f. 14.6. 1970,
gift Gunnari Þór
Gestssyni, dætur
þeirra eru Pála
Margrét og Sigur-
veig Anna, b) Stef-
anía, f. 20.7. 1973,
c) Heiða, f. 9.9.1977,
d) Sigríður, f. 14.6.
1984, e) Sigurður Óli, f. 5.6.
1987; 2) Friðfinnur, f. 12.2.1943.
Guðný gekk í unglingaskól-
ann á Breiðumýri, Húsmæðra-
skólann á Laugum, lærði fata-
saum á Akureyri og vann lengi
sem saumakona.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Grenjaðarstaðarkirkju í dag og
hefst afhöfnin klukkan 14.
að dvelja langtímum á sjúkrahús-
um. Seinast aðeins brot úr nótt og
kallið kom.
Með Guðnýju eru nú gengnar
flestar húsfreyjur í Aðaldal er voru
á góðum aldri þegar ég man fyrst
eftir mér. Móðir mín Jóhanna
Bjömsdóttir á Fjalli saknar nú
mjög kærrar vinkonu. „Engin
vandalaus manneskja hefur reynst
mér betur,“ voru orð hennar þegar
hún sagði mér frá láti Guðnýjar.
Þær heimsóttu hvor aðra og Guðný
var móður minni hjálpleg á ýmsan
hátt. Símtöl voru tíð og báðar
fundu til þess hve hinn hái aldur
beggja var búinn að taka frá þeim
vini og jafnaldra sem von var,
önnur 98 ára, hin 91 árs.
Á Guðnýju má heimfæra tvö
erindi úr eftirmælum Ketils á Fjalli
um Guðrúnu Bjamadóttur í Skriðu,
móður hennar. Þau eru sönn lýsing
á viðmóti hennar og mannkostum
svo þar verður engu við bætt.
Þó hefðir þú aldrei annað átt, en bros þitt
bjart og hlýtt
og blikið það sem gerir jafnvel sérhvert
andlit frítt.
Þá varstu rík með rakta leið að bamsins
hjarta og hug
og hélst þeim tökum æfilangt, við tímans
straumaflug.
Því bak við aupabjarmann þinn, þá bjó það
meginafl
sem ætíð verður leiðarljós við lífs og dauð-
ans tafl.
Því gðfgi og festa, greind og þrek, er gæfu
merki það
sem stendur eitt af fáu fast, þó flestu þoki
úr stað.
(K.I.)
Guðný í Fagranesi var rík. Hún
átti góðan mann og umhyggju-
sama syni, ástúðlega tengdadóttur
og ástfólgin barnaböm og afkom-
endur þeirra. Hún breiddi sig líka
yfir hópinn sinn með þeirri hlýju
og alúð er ávallt fylgdi henni. Að
lokum er kveðja móður minnar til
Guðnýjar er hún sendi henni ekki
alls fyrir löngu.
Árin líða orkan þver
okkar stijálast fundir.
Kynni öll ég þakka þér
það voru góðar stundir.
(J.B.)
Guð blessi minningu Guðnýjar í
Fagranesi.
Ása Ketilsdóttir frá Fjalli.
Elsku langamma. Þó að árin
okkar saman hafi ekki verið mjög
mörg þá var gaman að fá að kynn-
ast þér. Mamma kemur til með að
segja okkur sögur af þér í framtíð-
inni og hjálpa okkur að muna eftir
þér. Það var svo gaman að fara
með þér og gefa hænunum og tína
eggin. Fara með þér út að labba
og skoða kýrnar og kálfana. Þú
varst líka dugleg að leika við okk-
ur og sýna okkur bækur og segja
okkur sögur. Elsku langamma,
takk fyrir allt sem þú kenndir okk-
ur.
Pála Margrét og
Sigurveig Anna.
Okkur langar til að kveðja elsku
ömmu okkar með nokkrum orðum.
Við systkinin fengum að njóta
þeirra forréttinda að fá að alast
upp á heimili með henni. Margar
ljúfar minningar streyma fram
þegar við hugsum um allt sem við
fengum að njóta og læra hjá henni.
Hún var okkur alltaf svo góð og
alltaf gátum við leitað til hennar
ef eitthvað bjátaði á. Átti hún allt-
af ráð við öllum okkar vandamálum
og gengum við því alltaf út með
bros á vör. Hún kenndir okkur svo
ótal margt, til dæmis að lesa og
skrifa. Minningin um lestramámið
eru stuttir fætur sem dingluðu
fram af bekkbrúninni og litlar
hendur sem héldu um lestrarbók-
ina, við hliðina sat amma með
pijónana. Ekki var nú áhuginn á
lestrinum alltaf eins mikill og hún
vildi, en við vissum þó að á eftir
lestrinum fengjum við að spila við
hana lönguvitleysu eða stelpuspil.
Margar voru vísurnar sem hún
kenndi okkur og sögurnar sem hún
sagði okkur, af afa sem við fengum
aldrei að kynnast, af pabba og
Fidda, að ógleymdum sögum af
frændsystkinunum í Fagranesi og
Skriðu sem voru henni svo kær.
Aldrei sat amma auðum höndum
og ekkert þótti henni leiðinlegra
en að hafa ekkert að gera. Hún
prjónaði mikið og sá um að á litlum
höndum og fótum væru hlýir vettl-
ingar og sokkar. Mikið var hún
nú alltaf fín í peysufötunum og
upphlutnum. Okkur þótti gaman
GUÐNY
FRIÐFINNSDÓTTIR
BRAGI
ÓSKARSSON
JAKOBINA
ÞÓRÐARDÓTTIR
NARDELLA
+ Bragi Óskars-
son fæddist í
Sigríðarstaðakoti í
Vestur-Fljótum,
Skagafirði, 19.
mars 1939. Hann
lést á hjartadeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 31. ágúst síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Fella- og Hóla-
kirkju 5. septem-
ber.
Það urðu miklar breytingar í lífí
Bínu á unglingsárunum, þegar hún
flutti úr litlu sjávarplássi til Reykja-
víkur og síðar er hún flutti til
Bandaríkjanna, þar sem hún átti
sitt heimili eftir það.
Bína var heppin að eignast góðan
eiginmann sem bar hana á höndum
sér og ekki var hún síður heppin
með fjölskylduna hans, sem reynd-
ist henni alla tíð svo vel.
Bína var mikil hannyrðakona.
Það lék allt í höndunum á henni.
Hún var bæði vandvirk og fljótvirk.
Það var varla til sá útsaumur, hekl
og pijón, sem hún ekki kunni. Svo
lærði hún kjólasaum, en vann tak-
markað við það. Hún starfaði mest
í mjólkurbúðum í Reykjavík, en eft-
ir að hún fluttist til Bandaríkjanna
var heimilið hennar starfsvettvang-
ur.
Við viljum þakka elskulegri syst-
ur okkar, Bínu, fyrir hvað hún var
okkur systkinunum og foreldrum
okkar góð. Það munaði nú ekki lít-
ið um fatasendingarnar frá henni
fyrstu búskaparárin okkar, árin eft-
ir stríð þegar takmarkaður varning-
ur var til hér í verslunum.
Það má geta þess hvað Bína og
Stína, fóstursystir okkar, voru sam-
rýndar. Þær voru alltaf eins og einn
maður. Aldrei minnst á aðra þeirra,
heldur alltaf Bína og Stína. Ef ann-
arri var gefíð eitthvað var það ekki
snert fyrr en hin var búin að fá eins.
Útför Jakobínu hefur farið fram
að viðstöddu miklu fjölmenni, því
hún var vel liðin og vinamörg.
Að lokum biðjum við Guð að vera
með Sam mági okkar og Sólveigu
og hennar fjölskyldu í framtíðinni.
Magnús Þórðarson,
Borghildur Þórðardóttir,
Kristín Helgadóttir.
Elsku fóstbróðir!
Það kom sem þruma úr heið-
skíru lofti að þú værir allur. Hringt
var til mín á sunnudagsmorgni 31.
mars og mér sagt að þú hefðir
dáið klukkan 5 að morgni. Ég sat
lömuð; af hveiju þú? Þú sem varst
alltaf svo hress og kátur.
Hugur minn hvarflaði norður í
Fljót á æskustöðvarnar þar sem
við ólumst upp saman. Minning-
arnar rifjuðust upp eins og sú er
ég sá þig í fyrsta sinn, þá var ég
níu ára. Það var bankað á dyrnar
á Steinavöllum. Úti stóðu tvær
konur á bæjarhellunni, önnur kon-
an heldur á reifarstranga. Hún
spyr mömmu hvort hún geti tekið
drenginn sinn að sér í einhvern
tíma því hún væri í miklum vanda.
Mamma horfði á þig, Bragi minn,
sagði já og tók þig í arma sína og
eftir það áttir þú sérstakan stað í
hug okkar og hjarta, þú varst orð-
inn bróðir minn.
Við bjuggum á fátæku sveita-
heimili og þurftu foreldrar okkar
að vinna mikið til að komast af.
Það kom því í minn hlut að hugsa
um þig þegar mamma var að
vinna. Þetta blessaðist allt ein-
hvern veginn. Ég bjó
til barnavagn handa
þér úr gömlum tré-
kassa sem ég fann
uppi á lofti. Þennan
barnavagn dró ég
eftir mér út á tún,
þar gátum við svo
flatmagað í sólinni.
Þú varst fyrsta barn-
ið sem ég annaðist
en ekki það síðasta
þvf mamma tók ann-
an dreng að sér til
fósturs er ég var 12
ára.
Þú fórst aldrei frá
mömmu fyrr en leið þín láí Búnað-
arskólann á Hvanneyri. Árin liðu,
ég fór snemma að heiman og eign-
aðist mín sjö börn, þú giftist Sig-
rúnu og eignaðist þijú yndisleg
börn áður en leiðir ykkar skildu.
Þótt ýmsir erfiðleikar mættu þér
á þinni lífsleið skein sólin alltaf
skært á milli. Þú kynntist Guð-
rúnu, yndislegri konu, eftir að þitt
fley strandaði, varst lukkunnar
pamfíll. Þitt yndi var söngur, hest-
ar, heimilið og litlu afabörnin.
Ég vil þakka af alhug fyrir þá
hjálp og hlýju sem þú og Guðrún
konan þín auðsýnduð mér er ég
flutti fyrir einu og hálfu ári. Okkar
samband slitnaði aldrei þótt gæfi
á bátinn hjá okkur báðum. Elsku
Bragi minn, ég veit að það hefur
verið tekið vel á móti þér við landa-
mærin og þú hvílir nú í örmum
ástvina sem farnir eru á undan
þér, ég kveð þig með hjartans þökk
fyrir allt. Þínum nánustu aðstand-
endum votta ég innilega samúð.
Megi góður guð geyma þig og
umvefja í ljósi kærleikans.
Þín fóstursystir,
Sigríður Sól.
+ Jakobfna Ág-
ústa Nardella
fæddist á Einars-
stöðum, Stöðvar-
firði, 28. október
1919. Hún lést á
heimili sínu 24. ág-
úst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þórður
Magnússon útvegs-
bóndi og hafnsögu-
maður, og kona
hans Sólveig María
Sigbjörnsdóttir.
Systkini Jakob-
ínu: Þorsteinn, f.
1907, látinn; Unnur, f. 1908, lát-
in; Aðalheiður, f. 1910, látin;
Sigbjöm, f. 1915, látinn; Magnús
Helgi, f. 1917; Rósa
Ólöf, f. 1922, látin,
og Borghildur, f.
1926. Fóstursystur:
Jóhanna Hálfdánía
Sigbjömsdóttir, f.
1901, látin, og Krist-
ín Helgadóttir, f.
1920.
Jakobína giftist
árið 1946 Samuel
Nardella. Samuel er
af ítölskum ættum.
Jakobína og Samuel
eignuðust tvö börn:
Sólveigu Maríu, f.
1948, og Þórð Lou-
is, f. 1953, látinn.
Útför Jakobínu hefur farið
fram í Scranton.
að fá að fylgjast með því þegar
amma var að fara í sparifötin, sér-
staklega þegar festa þurfti skott-
húfuna. Hún þurfti að fá að fylgj-
ast með búskapnum, hvernig gengi
í fjósinu og í heyskapnum og öðr-
um útiverkum. Þegar amma hætti
að fara í fjós til að mjólka tók hún
að sér að sjá um hænumar. Húri
hugsaði nú vel um hænumar og
sá til þess að þær fengju nóg í
gogginn. Það var gaman að sjá
þegar Pála Margrét og langamma
trítluðu hönd í hönd til að fara að
gefa hænunum og ná í eggin. Þótti
langömmu ekki alltaf of varlega
farið með eggin.
Hvíl í friði og hafðu þökk fyrir
allt og allt. Minning þín lifir í hjört-
um okkar.
Guðný, Stefanía,
Heiða, Sigríður og
Sigurður Óli.
Afmælis-
o g minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningar-
greina birtist daglega í Morg-
unblaðinu. Til leiðbeiningar
fyrir greinahöfunda skal eftir-
farandi tekið fram um lengd
greina, frágang og skilatíma:
Lengd greina
Um hvern einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfílegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
minningargreinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfílega línulengd,
- eða 2200 slög (um 25 dálks-
entimetrar í blaðinu). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þijú erindi.
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Undirskrift
Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sin en
ekki stuttnefni undir greinun-
um.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé hand-
rit tölvusett er æskilegt að
disklingur fylgi útprentuninni.
Það eykur öryggi í textamen-
ferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað. Þá er ennfremur
unnt að senda greinar í sím-
bréfi - 569 1115 - og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Vin-
samlegast sendið greinina inni
í bréfínu, ekki sem viðhengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi.