Morgunblaðið - 28.07.1998, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ
*
ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚLÍ 1998 45
MINNINGAR
+ Þórdís Árna-
dóttir fæddist á
Þverhamri í Breið-
dal í Suður-Múla-
sýslu hinn 5. apríl
1912. Hún andaðist
á Vífilsstaðaspítala
hinn 14. júlí síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
BúsLiðakirkju 27.
júlí.
Vegna mistaka í
vinnslu birtist minn-
ingargrein Árna um
Þórdísi Árnadóttur
innan um minning-
argreinar um Þórunni Stein-
dórsdóttur á blaðsíðu 34 í Morg-
unblaðinu á sunnudag og er hún
endurbirt hér fyrir neðan. Eru
hlutaðeigendur beðnir að af-
saka þessi mistök.
Það er margs að minnast, þegar
ég kveð tengdamóður mína, Þór-
dísi. Árið 1966 giftist ég Áma, elsta
syni Doddu, eins og hún var ávallt
kölluð, og Magnúsar. Betri tengda-
foreldra hefði ég ekki getað hugsað
mér, þau tóku mér opnum örmum
og strax fannst mér ég vera partur
af fjölskyldunni.
Álltaf var mikið um að vera, líf og
fjör, þegar fjölskyldan kom saman í
Ásgarðinum og þá var Dodda í ess-
inu sínu, berandi fram kræsingam-
ar sínar. Tengdamóðir
mín var rausnarleg,
hafði yndi af að gleðja,
gefa barnabörnunum
gjafir, hvort sem til-
efni var til eða ekki,
fjölskyldan var henni
allt. Leið ekki sá dagur
að hún hringdi og
spyrði frétta af barna-
bömunum, og seinna
af bamabarnabörnun-
um þegar þau fæddust.
Dodda var afar ósér-
hlífin og dugmikil
kona, og sýndi það sig
best þegar Magnús
veiktist. Annaðist hún hann þá
heima enda þótt hún væri enn úti-
vinnandi og ekki sjálf heil heilsu.
Gaman þótti mér þegar hún
sagði mér frá tilhugalífi þeirra
Magnúsar, á erfiðum árum, þegar
þau hófu búskap á Grettisgötunni.
Þá kom Dodda best í ljós, hversu
nægjusöm hún var og gat gert mik-
ið úr litlu. Hún var mikil kona.
Ég þakka íyrir að hafa fengið að
kynnast Doddu, og ég kveð hana
með söknuði. Far þú í friði.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Elsku amma mín er dáin. Það að
fá aldrei aftur að sjá ömmu Þórdísi
er sárt og söknuðurinn mikill en
minningarnar era söknuðinum yfir-
sterkari.
Sem barn var ég mikið hjá
ömmu og afa í Ásgarði. Þar var
yndislegt að vera og, að mér
fannst, besti staður í heimi. Þar var
eins og tíminn stæði í stað og ég
fylltist ró þegar ég kom í Ásgarð-
inn. „Fíneríið“ hennar ömmu fyllti
allar hillur og hún hafði yndi af að
punta upp og halda veislur.
Skemmtilegasta veislan sem hún
hélt var „prívat-veislan" mín. Ein
jólin fékk ég dúkku, stráka-dúkku,
í jólagjöf sem ég ákvað að heita
ætti Magnús í höfuðið á honum afa
mínum. Og þá var tekið til hend-
inni. Amma hitaði súkkulaði, þeytti
rjóma og bakaði sína frægu
„djöflatertu". Afi lék prestinn og
með einu handtaki var hvítu laki
breytt í skírnarkjól og dúkkan
dubbuð upp. Móðirin litla, ég,
klæddi sig upp í einn af fínu kjólun-
um hennar ömmu, með hatt,
hanska og allt. Og með pomp og
prakt var bamið skírt. Þarna sát-
um við þrjú og gæddum okkur á
kræsingunum, þau svo sæl að
gleðja mig, litla barnið, ég svo
hamingjusöm að eiga bestu ömm-
una og besta afann f öllum heimin-
um. Svona minningar á ég. Og bíó-
sýningarnar, ekki má gleyma þeim.
Þá tók afi fram slæds-vélina sína
og allar myndirnar frá ferðalögum
þeirra til framandi landa lífguðu
við stóra hvíta vegginn í svefnher-
berginu. Afi var sögumaður og lof-
söng löndin sín: Sovétríkin, Jú-
góslavíu og Rúmeníu, og amma sat
hjá, blikkaði mig og brosti. Þótt þú
sért farin, amma mín, þá lifir þú
með mér alltaf. Ég þakka þér fyrir
allt og kveð þig með bæn sem þú
kenndir mér:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Þýð. S. Egilsson)
Þórdís Árnadóttir.
Á kveðjustundu streyma fram í
huga minn svo margar minningar
um þig, Dodda frænka.
Bernskuminningar þar sem þú
varst sveipuð ævintýraljóma, „góða
frænkan í Reykjavík", sem sendi
alla fallegu jólapakkana sem voru
svo stór þáttur í jólahaldi lítilla
sveitadrengja austur á landi. Minn-
ingar frá unglingsárum mínum
þegar ég dvaldi hjá ykkur Magga í
litlu íbúðinni á Skúlagötunni, þar
sem þið bjugguð með bömin ykkar
þrjú og Herdísi ömmu. Alltaf virtist
pláss til að taka á móti fólki að
austan sem þurfti t.d. að leita sér
lækninga í Reykjavík og varð á
góðan að treysta.
Ég man dugnaðinn og eljusemina
í ykkur þegar þið vomð að koma
ykkur upp framtíðarhúsnæði í Ás-
garði 33. Þar varst þú aðaldriffjöðr-
in og vannst margfalda vinnu til
þess að draumurinn yrði að vewtaru
leika. Seinna minnist ég margra
stunda sem við Gréta áttum með
ykkur Magga í Ásgarðinum og nut-
um gestrisni ykkar. Þá var margt
spjallað og gaman var að heyra
ykkur rifja upp utanlandsferðirnar
ykkar, oft hafði ýmislegt spaugilegt
komið uppá sem hægt var að
hlægja dátt að eftir á. Eins gastu
talað um alvöru lífs þíns, þegar þú
ung stúlka misstir fóður þinn
snögglega í blóma lífsins og oft
minntist þú þess hversu sárt þú
saknaðir hans lengi á eftir. ^
Þegar þú svo með stuttu millibili
misstir bæði eiginmann og son þinn
voru erfiðir tímar hjá þér, kæra
frænka, en þú lést ekki bugast.
Nú síðustu árin þín eftir að þú
fluttir á Vesturgötuna og varst far-
in heilsu áttum við oft saman góðar
stundir sem ég sakna nú. Þó að
andlát þitt hafi borið tiltölulega
brátt að vissum við bæði að hverju
stefndi. Þú sagðist vera tilbúin að
hlýða kallinu, viss um að hinum
megin biðu þín ástvinirnir með
opna arma.
Aðeins hef ég rakið fáein minn-
ingarbrot um þig, kæra frænka,
sem skipaðir alltaf einstakan sess í
mínum huga, en góðar minningj^
lifa. Við Gréta og fjölskylda sernK
um bömum, tengdabömum og
bamabömum Doddu innilegar
samúðarkveðjur og biðjum öllum
guðs blessunar.
Þinn frændi
Ámi.
ÞORDIS
ÁRNADÓTTIR
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ognseturyfirþér.
(S. Kr. Pétursson.)
Móeiður M. Þorláksdóttir.
HALLDÓRA
REYKDAL
+ Halldóra Reykdal Trausta-
dóttir var fædd á Akureyri
5. nóvember 1916. Hún Iést 19.
júlí síðastliðinn á Kumbaravogi
á Stokkseyri. Foreldrar hennar
voru Trausti Reykdal og Anna
Reykdal. Halldóra giftist Gunn-
ari Einarssyni kennara. Hann
var fæddur 18. október 1901,
dáinn 30. apríl 1959. Böm
þeirra vom sex og em fjögur
þeirra á lífí.
Halldóra verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Blessuð vertu, amma mín, ó hve
ég sakna þín. í himnaríki þú unnir
þér, þar er drottinn sem gætir að
mér. En nú ert þú engill með
geislabaug og í hvítum silkikjól.
Og nú situr þú við hliðina á mér
og hvíslar í eyra mitt, ekki gráta
barnið mitt, því ég er alltaf hjá
þér. En þegar mér líður illa, þá
hugsa ég til þín, því þú varst alltaf
svo glöð og hlý, er þú vafðir örm-
um þínum um mig. En nú líður
þér svo vel og þú finnur ei lengur
til. Því nú ert þú hjá drottni, elsku
amma mín.
Karen Ýr Sæmundsdóttir.
Hinn 19. júlí er mér sagt að þú,
Halldóra amma sért dáin. í eigin-
girni minni felli ég tár, en gleðst
þó yfir að nú fáir þú þá hvíld sem
þú átt skilið og hefur lengi þráð.
Eftir eru ótal ómetanlegar minn-
ingar sem lifa áfram.
Með þakklæti fyrir þann auð að
eiga þig fyrir ömmu og fá að alast
upp með þig sem fyrirmynd, læra
af góðmennsku þinni, visku, um-
burðarlyndi og trú á sannleikann
og náungann.
Með þakklæti fyrir allar stund-
irnar sem ég átti með þér, þegar
þú kenndir mér að lesa, þegar við
fórum í göngur, þegar þú klæddir
mig í sokka og skammaðir mig
fyrir að vera alltaf berfætt, jólin
sem við áttum saman, þegar við
hlógum saman og það sem ég varð
aldrei of gömul fyrir, þegar við
héldumst í hendur og mjúku hlýju
lófarnir þínir fylltu mig vellíðan
og öryggi.
Með þakklæti kveð ég þig, hvíl í
friði, elsku amma mín.
Þín nafna,
Halldóra Reykdal.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með táram, hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur. En þegar
þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins. Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur og ég tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.“ (Úr
Spámanninum.)
Enginn skuggi, ekkert ský
máir burtu minning þína,
hún mun í vina hjörtum skína
allar stundir, ung og hlý.
Brosið þittvar bjart og hreint.
Það var ljósblik þinnar sálar,
það dró aldrei neinn á tálar,
vermdi og græddi ljóst og leynt.
Gengin ertu á guðs þíns fund.
Upp er runninn unaðsdagur
engilbjartur, vonarfagur.
Læknuð sérhver sorgarund.
Vakir sál, - þó sofi rótt
líkaminn af lúa þjáður.
Lífsstarf hafið fegra en áður
hjá gjafara lífsins. Góða nótt.
(Gunnar Einarsson frá Bergskála.)
Ég þakka Guði fyrir allar þær
góðu samverustundir sem ég átti
með yndislegri ömmu minni og ég
veit að þar sem amma er núna er
hún umvafin ást og hlýju.
Snædís Anna Hafsteinsdóttir.
Elsku amma mín, nú ert þú far-
in frá okkur og komin til afa sem
ég veit að þér mun líða vel hjá.
Söknuðurinn er alltaf sár og erfið-
ur en við sem ávallt elskum þig
verðum að hugsa að þú ert búin
að vera mikið veik og við vitum að
nú ert þú komin til guðs sem mun
ávallt passa þig og varðveita þig.
Minningarnar komu svo sterkar
og miklar þegar þú kvaddir þenn-
an heim eins og til dæmis þegar
ég kom til þín' á hjólinu mínu, þá
komst þú til dyra með bros á vör
og ég heilsaði þér með kossi, svo
fórum við inn í eldhúsið og töluð-
um um allt mögulegt og alltaf
varst þú tilbúin til að hlusta á það
sem ég hafði að segja, svo fórst þú
í búrið þitt til að ná í kræsingar
og alltaf fylltir þú borðið af yndis-
legum kökum og brauði og ekki
má gleyma lummunum með sykri
sem mér þótti svo góðar.
Orgelið sem þú áttir, amma
mín, er mér líka minnisstætt því
ég fór oft í herbergið til að spila á
það og setti allt í botn og spilaði
eitthvað frumsamið ef kalla má
frumsamið, þá komst þú til mín
með bros á vör og baðst mig um
að lækka aðeins en sagðir svo að
þetta væri fínt hjá mér.
Appelsína og sykur er mér
mjög minnisstætt þegar ég hugsa
til þín því þú gafst mér stundum
appelsínu og settir tvo sykurmola
í appelsínuna og sagðir svo með
bros á vör að við mættum ekki fá
svona of oft.
Að lokum, elsku amma mín,
mun ég ávallt minnast þess þegar
ég kom með strákinn minn, langa-
langömmubarnið þitt, fáum vikum
áður en þú fórst frá okkur, hvað
þú ljómaðir öll þegar þú sást hann
og vildir hafa hann hjá þér, kyssa
hann og halda í hönd hans. Það
var svo margt sem þú sagðir þá
við mig, sem fékk mig til að brosa,
sem ég gleymi aldrei.
Ég er og verð ávallt þakklát
fyrir þær stundir sem ég átti með
þér, elsku amma mín. Ég mun alla
tíð hugsa um allar minningarnar
sem ég átti með þér með bros á
vör og gleði í hjarta. Ég elska þig,
elsku amma mín.
Ég votta samúð mína öllum að-
standendum og öllum þeim sem
þykir vænt um hana ömmu mína.
Þín
Henný Björg.
Elsku amma mín. Ég kveð þig
með söknuði og þakklæti fyrir all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Þú varst alltaf svo hlý og
góð og gafst þér alltaf tíma til að
gera eitthvað með mér, t.d. þegar
ég var hjá þér í pössun, þá var svo
margt skemmtilegt sem við gerð-
um saman og var mér lærdóms-
ríkt, eins og þegar þú kenndir
mér á klukku og þá þótti mér ég
vera orðin ansi stór.
Þær vom allar svo fallegar flík-
urnar sem þú prjónaðir á dúkkurn-
ar mínar. Og aldrei gleymdust nú
kaffitímamir hjá þér, elsku amma
mín, alltaf var borðið hlaðið af ynd-
islegum tertum og brauði. Manstu
eftir því þegar við komum stundum
með konfektkassa handa þér og
hjálpuðum þér svo að borða úr
honum og síðan hafa litlu konfekt-
skeljamar minnt mig á þig.
Þó söknuðurinn sé sár í dag,
elsku amma mín, þegar ég kveð
þig, þá veit ég að þú varst búin að
vera veik svo lengi og orðin
þreytt, en núna líður þér vel hjá
afa og Gunnari, sem hafa tekið vel
á móti þér, og þegar frá líður
verður sorgin að fallegri minn-
ingu um þig.
Ég mun alltaf elska þig og
minningin um þig, elsku amma
mín, verður mér alltaf kær, og^
veit að þú lifir í hjörtum okkar
allra sem þekktu þig. Guð blessi
þig og varðveiti.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín. (Kahlil Gi-
bran, úr Spámanninum.)
Ég elska þig. Takk fyrir allt.
Þín
Hafný Hafsteinsdóttir.
HRAFNHILD UR
STEFÁNSDÓTTIR ,
+ Hrafnhildur
Stefánsdóttir
fæddist á Hjalta-
stöðum í Blönduhlíð
í Skagafirði hinn
11. júní 1937. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Skagfirðinga hinn
15. júli siðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Sauðár-
krókskirkju 25. júli.
Það var miðviku-
daginn 15. júlí sl. sem
þú, elsku besta frænka
okkar, lést á Sjúkrahúsi Skagfirð-
inga eftir langa og stranga baráttu
við erfiðan sjúkdóm. Þú varst alveg
einstök. Þú varst ekki bara frænka
okkar systra, heldur varstu eins og
amma okkar, sem við gátum alltaf
leitað til. Þú tókst alltaf á móti okk-
ur opnum örmum og vildir allt fyrir
okkur gera. Það var svo gott að
koma til þín ef eitthvað á móti blés,
þér tókst alltaf að láta okkur
gleyma stað og stund og láta hug-
ann reika inn á allt aðrar brautir.
Við systurnar litum svo mikið upp
til þín og munum alltaf gera.
Stundirnar sem við áttum saman
eru alveg ógleymanlegar. Við gát-
um setið tímunum saman spjallað
og hlegið af frásögnum þínum en
þú hafðir alveg ein-
staka frásagnarhæfi-
leika. Okkur fannst
líka svo gaman að
koma og hjálpa til við
ýmis störf heima eða í
Steinahlíð, þar sem þið
hjónin áttuð ykkar
sælureit. Það er svo
eftirminnilegt eitt
kvöldið þegar við vor-
um litlar og vorum að
gróðursetja í litla hól-
inn sem þið 1 síðan
nefnduð Brynkubjarg-
arhól. En Stebbi átti
líka sinn mikla þátt í að halda þe^
um fjölskyldutengslum saman með
þér.
Eins og við vitum sem þekktum
þig var þér margt til lista lagt, þú
gast aldrei setið aðgerðarlaus, þú
fannst þér alltaf eitthvað til að
dunda við. Það var ótrúlegt hvað þú
gast alltaf staðið upprétt, litið vel út
og borið þig vel. Þú hélst áfram
sama hvað á gekk, þín mikla unun
af lífinu hefur sjálfsagt hjálpað þér
mikið. Við erum svo þakklátar íýrir
að hafa átt þig að, elsku Lilla.
Elsku Stebbi, Ómar, Hjördís,
Stefán Vagn og fjölskyldur, ms^*.
guð gefa ykkur styrk í sorginni.
Ykkar frænkur,
Ingibjörg og Brynhildur.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. í»að eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.